ŷ������

«شاید برای ما هم مثل کسی که می‌خواه�� پولش را سرمایه گذاری کند، راه ایمن‌ت�� این باشد که سرمایه‌ما�� را در محدودهٔ گسترده‌تر�� در بازار تقسیم کنیم تا شکست در یک زمینه با موفقیت در زمینه‌ا�� دیگر جبران شود. برای همین است که معمولاً کسانی را که همزمان جنبه‌ها�� مختلف زندگیشان را با علاقه و موفقیت پیش می‌برند�� تحسین می‌کنی��: مادر چهار فرزند که تاجری موفق هم هست؛ دانشمندی که با مهارت ساز می‌نوازد�� پزشکی که داستان‌نوی�� معروفی شده است. هر قدر هم موفقیت کسی در یک حوزهٔ محدود به نظرمان چشمگیر باشد باز هم می‌دانی�� که - اگر ما جای او بودیم - دلمان می‌خواس�� در زندگی‌ما�� به جنبه‌ها�� دیگری هم می‌پرداختی��. معمولا کسی دوست ندارد برای رسیدن به موفقیت به او برچسب «کرم کتاب» یا «معتاد کار» بزنند!»
*
نویسنده معتقد است نه دوگانه‌انگار�� مغز و ذهن، و نه ماده‌انگار�� عصب‌شناسی�� نمی‌توان�� «من» را کاملا توضیح دهد.
اما متدی که پیش می‌گیر�� روان‌شناس�� است و همین استدلال تامپسون را مضحک می‌کند�� روانشناسی (آن هم از نوع رفتاری که قدیمی‌ت�� است و صرفا مشاهده‌�� بیرونی) در برابر نوروساینس چیزی برای گفتن ندارد.
می‌گوی�� بچه اینترنال اسپیچ ندارد و به همین خاطر است که گریه می‌کن��. اما از کجا می‌دانیم�� این همان روشی است که روانشناسی به کار می‌بر�� و همین غیرعلمی‌ا�� می‌کن��.
مل تامپسون از تکامل به عنوان استدلال کوبنده استفاده می‌کند�� حال آن‌ک�� علمی بودن این نظریه خود زیر سوال است. حقیقتا کتاب در سطح کتاب‌ها�� آموزش موفقیت است.
موضوع کتاب از فلسفه‌�� ذهن (من) شیفت پیدا می‌کن�� به فلسفه‌�� وجود (اگزیستنسیالیسم) و بعد فلسفه‌�� اخلاق.