ŷ������

Η βαθμολογία και το γεγονός πως σε περίοδο δύο μηνών το διάβασα τέσσερις φορές νομίζω πως είναι το καταλληλότερο πρελούδιο για το βιβλίο - όαση. Όλα μου πάνε στραβά τελευταία και δέχομαι έντονες πιέσεις. Πριν το καλοκαταλάβω τις πρώτες δυο φορές το τελείωσα και το ξανάρχισα. Μόνο στην τρίτη συνειδητοποίησα ότι το είχα διαβάσει ήδη δυο φορές. Ο Φόρεστ Γκαμπ των βιβλίων. Μαζί του διάβασα το Έγκλημα και τιμωρία. Καλό βιβλίο, αλλά δεν πιάνει μπάζα μπροστά στον Πρίγκηπα. Όποιος αρέσκεται να λέει πως διαβάζει κλασική λογοτεχνία να μην το διαβάσει. Ξεχάστε όλες αυτές τις μπούρδες. Βάλτε το δίπλα στο κομοδίνο και κρατήστε το εκεί. Να θυμηθείτε το γερό Σενέκα που έλεγε για τους φίλους συγγραφείς που είναι πάντοτε εκεί χωρίς καμιά πρόθεση να μας γιουχάρουν, να μας ποδοπατήσουν, παρά να μας διδάξουν και να μας αγαπήσουν. Ίσως πολλοί να μην καταλάβουν γιατί, αλλά αν υπάρχει μια συγγένεια του βιβλίου αυτού με άλλα, αυτά είναι η Μινιόν του Γκαίτε και το Αναμνήσεις εγωτισμού του Στεντάλ. Μπορώ να γράψω κι άλλα το βρίσκω ωστόσο περιττό. Ηθική και λογοτεχνία στην καλύτερη συνύπαρξη τους.