ŷ������

O John Connolly παρωδεί ευφυώς το άκρως εφιαλτικό σενάριο της έλευσης του Βεελζεβούλ στα εγκόσμια και διασκεδάζει τους αναγνώστες του ‘εγκαθιστώντας�� στο Μπίντλκομπ της Αγγλίας, παραμονές του Χαλοουίν, ορδές καταχθόνιων πλασμάτων. Οι Πύλες της Κόλασης έχουν ανοίξει - οι επιστήμονες του CERN έβαλαν το χεράκι τους σε αυτό- και ο Μοχθηρότατος, που επί αιώνες καραδοκούσε στα πιο βαθιά σκοτάδια, είναι (σχεδόν) έτοιμος να κάνει την εμφάνισή του. Εκτός κι αν ο εντεκάχρονος Σάμιουελ Τζόνσον, που έτυχε πρώτος αυτός να αντιληφθεί το άνοιγμα των Πυλών της Κόλασης, πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Απαίσιοι δαίμονες που θα φοβέριζαν τον καθένα μας μιαν οποιαδήποτε άλλη ημέρα του χρόνου, αλλά όχι τη Νύχτα με τις Μάσκες, όταν ένα σωρό άνθρωποι βάζουν τα δυνατά τους για να είναι υπέρ το δέον τρομακτικοί, καταχθόνια πλάσματα με ευαισθησίες που συγκινούνται εξίσου από μία ταχύτατη πόρσε κι ένα ποτήρι παγωμένη αφριστή μπύρα, ιπτάμενες νεκροκεφαλές που κονιορτοποιεί με το ρόπαλό του το συνομήλικο φιλαράκι του Σάμιουελ, ο άρχοντας των δαιμόνων Βάαλ επικυρίαρχος του κορμιού της κ. Αμπερνάθι, κι ένας άλλος απίθανος δαίμονας, ονόματι ‘Σπάστης��, που θα αποδειχθεί ‘εντάξε�� τύπος�� και θα αυτομολήσει προστατεύοντας το ‘βασίλειο�� του ανθρώπου.

Η αλληλεπίδραση ανθρώπων και δαιμόνων ήταν διασκεδαστική και η αφήγηση κύλησε νεράκι. Κοντολογίς, έγινε της κολάσεως και το χάρηκα πολύ.