ŷ������

[2.5*]

Εκείνο που έχει σημασία για μένα είναι κάποια ποιότητα ευτυχίας.Δεν μπορώ να γευτώ την ευτυχία παρά μόνο μέσα στην επιμονή και βίαιη σύγκριση με το αντίθετό της.

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη με τίτλο "Ο φυσικός θάνατος" και "Ο συνειδητός θάνατος" και το θέμα που απασχολεί τον συγγραφέα είναι,όπως φαίνεται και απ' τον τίτλο,η ευτυχία.Εδώ βλέπουμε-όχι έντονα-και κάτι άλλο που τον απασχολεί και θα τον οδηγήσει ν' αναπτύξει τις σκέψεις του σε βιβλίο δεκαπέντε χρόνια μετά:ο επαναστατημένος άνθρωπος.Άλλωστε,για τον Καμί η ευτυχία (οι στιγμές ευτυχίας,έστω) και η επανάσταση φαίνεται να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Εδώ δεν βλέπουμε τις αρετές που χαρακτηρίζουν το έργο του Καμί που θα ακολουθήσει.Τα δύο μέρη δεν είναι ισορροπημένα.Το πρώτο είναι πιο ενδιαφέρον και πιο ολοκληρωμένο,ενώ στο δεύτερο φαίνεται να υπάρχει ένα χάσμα με το πρώτο και είναι πιο αδιάφορο.Ο ρυθμός είναι αρκετά αργός και δε φαίνεται να υπάρχει ένταση στη γραφή.

Σίγουρα,όχι απ' τα καλύτερα βιβλία του Καμί και καλύτερα είναι να διαβαστούν αλλά δικά του πρώτα,όπως "Ο ξένος" ή "Η πανούκλα".Όμως,έχει το ενδιαφέρον του,ειδικά για όσους θέλουν να βλέπουν την εξέλιξη ενός συγγραφέα και ίσως να είναι καλό να διαβαστεί πριν τον "Επαναστατημένο άνθρωπο".