ŷ������

Patrick Süskind'in Koku kitabının okuyup uyarlamasını film olarak izledikten sonra Kontrbas kitabının oyununu Ankara Devlet Tiyatrosunda izledim sonra kısa romanı olan Güvercin'i okuduktan sonra en uzundan en kısaya doğru olan yolculukta Üç Buçuk Öykü durağındayım hoş minimal öyküler yaklaşık bir saatlik bir okuma ile bitirdiğim bu kitapta bazen kitap okumanın ya da fazla kitap okumanın girdabında sürüklenirken boşuna çabaladığımı hissediyorum fakat yine de benim için vazgeçilmez olduğunu biliyorum fakat kitabın son öyküsünde bu duruma yakın bir kesit buldum ve bunu paylaşarak bitiyorum.
🍁
"Otuz yıldır boşuna okumuşum! Çocukluğumun, gençliğimin ve ergenliğimin binlerce saatini okuyarak geçirmişim ve bütün bunlardan geriye kocaman bir''unutma'' dan başka bir şey kalmamış.Üstelik bu nahoş durum iyileşmiyor, tam tersine kötüleşiyor.Bugün bir kitap okusam daha sonuna gelmeden baş kısmını unutacağım.Kimi zaman belleğimin gücü bir sayfayı bile tutmaya yetmiyor.Ve böylece paragraftan paragrafa, bir cümleden ötekine tutuna tutuna ilerliyorum, çok geçmeden öyle bir duruma geleceğim ki ancak gitgide yabancılaşan bir metnin karanlıklarından akıp gelen, okundukları sürece birer kuyruklu yıldız gibi parıldayan ve hemen arkasından kesinkes unutmanın karanlık akıntılarında kaybolan bir takım kelimeleri bilinçli olarak kavrayabileceğim.."