Å·±¦ÓéÀÖ

Misschien is de drukke tijd waarin ik Foon las er wel debet aan dat ik een beetje teleurgesteld ben na alle lovende recensies. Volgens mij moet je Foon snel lezen om je helemaal in de sprookjesachtige wereld onder te kunnen dompelen van hoofdpersonage Nadja, dat uiteindelijk een onbetrouwbaar perspectief blijkt te zijn. De Grote Geluiden, de ‘foon� als achtergrondruis van het leven, is een prachtige vondst. En ook de rituelen van Nadja en Lev en hun verbondenheid met de natuur en de dieren die met hen leven. Maar de situatie met dochter Vera blijft, hoewel dat ook weer wel past in het verhaal, verwarrend en onbevredigend. Prachtige taal overigens, mooie vergelijkingen en metaforen.