ŷ������

و این‌ه�� روایت پسری است که سری به زیبایی اسب‌ها�� ترکمنی دارد و اگر خدایی به زمین می‌آمد�� سری چنین زیبا پر شکوه می‌داش��. گاوی بر ارابه نشسته، ماغ می‌کش��. زمین به چرخ حیات خویش می‌افت��. دایره از همه بیشتر به وهم نزدیک است. گلشیری می‌گف�� دایره و ملیح را به چهارمیخ می‌کشی��. این‌ج�� دایره وهمی است مجرد که به انضمام قرون، حقانیت خویش را اثبات می‌کن��. به وقت ضرورت، او را فرا خواهید خواند.
معمای معمار است. پرده در پرده شک و فراموشی. بنگرید! معمای جنگجو است که دره‌ها�� ژرف چنین در خود دارند. آنکه باید به یاد آری آنگاه که تن به تن، با آن روبرو شوی. در این منظومه، چرخش‌ه�� همه دایره است. شاید به این خاطر که میان اشکال هندسی، دایره از همه بیشتر به وهم نزدیک است.
«از وقتی تو مادرقحبه زنم را به آن دریاچه‌�� کثافت انداختی.»
حالا نه ماه تمام است که بوی رس دهان و سرمان را پر�� کرده؛ چنان که دهان و سر مادر را. مادر سهراب.