ŷ������

Ξεκίνησε πολύ όμορφα το βιβλίο. Πραγματικά οι εικόνες της Πόλης με άγγιξαν. Αισθάνθηκα τον πόνο των ανθρώπων με τα Σεπτεμβριανά. Ακόμα και όταν η Θεανώ πήγε στην Αθήνα και αγωνίστηκε για τον επιούσιο προσφέροντας τα πάντα στη μητέρα της μπορώ να πω πως την ένιωθα. Από κείνο το σημείο και μετά, λες και έπαθε διαστροφή η συγγραφέας και το έχασε τελείως. Διάβαζα για να δω μέχρι που θα το πάει πια. Λίγο στο τέλος προσπάθησε να το μαζέψει και αν και καλό το τέλος απλά τόση διαστροφή δεν μαζεύεται. Ήταν καλογραμμένο απλό και κατανοητό. Ένα καλό διάλειμμα από κάτι πιο βαθύ. Αλλά μέχρι εκεί. Αν είναι έτσι και τα άλλα της βιβλία δεν ξέρω αν θέλω να τα διαβάσω