ŷ������

Ο Σάμπατο βρίσκει τον κόσμο βρώμικο, αλλά η καρδιά του μένει για πάντα πιστή σ' εκείνους τους αφελείς και λίγο παρανοϊκούς ήρωες

Που θα ήταν δυνατόν να συναντήσει κανείς ανθρώπους απαλλαγμενους από εκείνη τη βρωμιά, αν όχι στις σχεδόν ξένες στην ανθρώπινη φύση περιοχές της εφηβείας, της αγιότητας ή της τρέλας;

Υμνεί τα πάθη και τα μεγάλα όνειρα

Ω θεοί της νύχτας!
Ω, θεοί του σκότους, της αιμομιξίας και του εγκλήματος,
της μελαγχολίας και της αυτοκτονίας!

Ένα έπος για το χρόνο, τη μνήμη και την ελπίδα, παράλογη ή γελοία