ŷ������

Είμαι σίγουρος ότι και ο Μοντιανό δεν θα συγκαταλέγει αυτό το βιβλίο στα καλύτερά του.
Δοσμένο λίγο ως ντοκουμέντο, λίγο ως αστυνομικό διήγημα, το βιβλίο ακολουθεί - ή προσπαθεί να ακολουθήσει - τα βήματα μιας νεαρής Εβραίας κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής στο Παρίσι.
Μέσα από την ιστορία της αναβιώνουν οι μνήμες του διωγμού των Εβραίων στη Γαλλία, αλλά και μπλέκονται και προσωπικές αναμνήσεις του ίδιου του συγγραφέα από την δική του παιδική ηλικία στο - ελεύθερο πια - Παρίσι.
Ο Μοντιανό έχει πετύχει μια ατμόσφαιρα μελαγχολική και πικρή, ταιριαστή με το κλίμα εκείνης της εποχής, πέρα από αυτό όμως, περισσότερο είδα το βιβλίο ως μια προσωπική εμμονή του, παρά ως κάτι περισσότερο.