ŷ������

این کتاب #مجموعه_داستان های کوتاهی هست که در ظاهر بی ربط به هم به نظر میرسن اما عناصری مثل: جزیر��، #ماهیگیری ،#معدن و از همه مهم تر رابطه پدر و پسری یه جورایی به هم مرتبط شون میکنه، جوری که این کتاب از خانواده و رابطه شون صحبت میکنه استثناییه ، به نظرم جذاب تر از همه رابطه بین پدرها و پسرهاشونه، پدرهایی که موندن توی جزیر�� ی درونی شون با معدن تاریکی از فقر یا #عادت و یا کم سوادی و بی میلی شدید به تغییر و پسرهایی که میخوان پاشون رو از معدن و جزیر�� فراتر بذارن،پدرهایی که در عین حال که #تغییر رو دوست ندارن همه تلاششون برای ارتقای بچه هاشونه و همین ارتقا از هم دورشون میکنه،میخواستم بنویسم جزیر�� استعاره ای از زندگی ای که همیشه توش بودیم و تجربه اش کردیم و به امنیتش عادت داریم و معدن اون نقطه ی تاریکی که همه میرن سمتش برای کار سخت، از خود گذشتگی برای خانواده و زندگی نکردن برای خود، اما توی این کتاب شخصیت مثبت و منفی وجود نداره بنابراین قضاوتی هم وجود نداره، به نظرم این کتاب کتابیه برای درک کردن... برای فهمیدن آدمها بدون #قضاوت ،برای اینکه ببینی همه تا حدودی حق دارن و به قول نویسنده نمی تونی چیزی رو ندونی که میدونی...
داستان ها در عین حالی که فضای سرد و بارونی و رابطه هایی که تا حدودی میشه گفت مردونه دارن که بروزشون خیلی متفاوته، به شدت دلچسبه، یه غم شیرینی هست که باز برمیگرده به همون #درک_کردن ،پذیرفتن تلخی که وجود داره...
به شدت از خوندنش لذت بردم، خیلی خوشخوان و خیلی دلنشینه طرز بیان نویسنده و زاویه ای از زندگی و اختلاف نسل بین والدین و بچه هارو نشون میده که انقدر توی #خانواده حل شده اس که دیده نمیشه، میدونستیم همیشه هست ولی باید یکی اینطوری برامون تعریفش می کرد..
.
.
پ.ن: مصاحبه ی نویسنده در پایان کتاب هم خیلی خواندنی بود.
.
.
.