ŷ������

نکاتِ زیادی راجع به "کولومبره و پنجاه داستان" قابلِ ذکره، و البته راجع به جنابِ "دینو بوتزاتی". به دوستانی که از بوتزاتی چیزی نخوندن یه توصیه‌�� مهم میکنم؛ اگر قصد داشتید بوتزاتی بخونید حتماً و حتماً با کتابِ "بیابانِ تاتارها" شروع کنید. اگر اون کتابو پسندیدین تمامِ نوشته های بوتزاتی رو خواهید پسندید.
مهم ترین دغدغه های بوتزاتی این مسائل هستن: "گذرِ گریزناپذیر و وحشتناکِ عمر"، "فقدان های غیرِ قابلِ اجتنابِ زندگی، به خصوص فقدانِ جوانی"، "سرنوشتِ محتوم نه‌چندان خوشایند�� انسان"، مجدداً "گذر سریع و غیر قابلِ درکِ عمر"، "پیری"، "نادیده گرفتنِ فضائل اخلاقی توسط انسان ها"، "مرگی که به شدت در کمین است"، و مواردِ مرتبط.

بوتزاتی مسائلِ ساده و در عینِ حال بسیار مهمی که آدمیزاد به خاطرِ روتین بودن فراموش میکنه و بهشون فکر نمیکنه رو مثلِ پتک میکوبونه تو ستون فقراتِ خواننده. گاهی خیلی ساده مسائل رو بیان میکنه و گاهی با استفاده از نماد و استعاره های قابلِ تأمل.اگر به شما هم دغدغه هایی مثل بوتزاتی داشته باشید قطعا از خواندنِ مجموعه داستانِ "کولومبره و پنجاه داستان" و باقیِ کتابهای ایشون لذت خواهید برد. چند تا از داستان های این مجموعه به شدت درخشان و درجه یک هستن. 
در مورد ترجمه هم باید بگم که ترجمه ی زنده یاد "محسن ابراهیم" عالی و قابل ستایشه.

و خوندنِ دوباره‌ی ای�� پاراگراف که آقای ابراهیم در مقدمه ی کتاب نوشتن خالی از لطف نیست: 
دینو بوتزاتی در تمامی آثارش دارای نگاهی نمادین است: به سرنوشتی مرموز و غیر قابل درک، به انتظار‌های�� که به وقوع نمی‌پیوندند�� به حسرت‌ها�� مداوم برای زمان‌ها�� از دست رفته؛ به وقوع وقایع نامنتظر؛ به تفاوت نسل‌ه�� و عدم درک یکدیگر، به خیانت‌ه�� و به واقعیت�� تلخ و هول‌انگی�� مرگ....

پ ن: پنج ستاره ای که دادم به خاطرِ همون مسئله ی "دغدغه" هاست که گفتم. دغدغه های دینو بوتزاتی و موضوعاتِ داستان های این کتاب به شدت برای بنده دلچسب و خواندنی هستن. البته بنظرم کمتر کسی راضی بشه به این کتاب کمتر از 4 ستاره بده.