ŷ������

بیگان�� رو اولین بار حدود 6-7 سال پیش خوندم با ترجمه آل‌احم��. موقعیت پیش اومد، یا بهتره بگم موقعیت حسی و حالی‌ا�� پیش اومد که می‌طلبی�� دوباره بیگان�� رو بخونم که ببینم باز هم با مورسو می‌تون�� هم‌ذات‌پندار�� کنم یا نه. باید هم می‌خوند�� قصد هم همین بود وقتی که ترجمه گلستان چاپ شد و خریدم‌�� که روزی بشینم بخونمش. باید بگم بعد از حدود 6سال هنوز مورسو رو می‌تون�� درک کنم، باهاش زندگی کنم و به جد بگم تنها شخصیت داستانی‌ا�� که کاملا یا در بیشتر موارد باهاش می‌تون�� هم‌ذات‌پندار�� کنم،�� البته شخصیت کتاب‌های�� که تابحال خوندم شاید روزی کتابی رو ورق بزنم و ببینم آن شخصیت مجهول امروز با من خیلی خیلی نزدیک‌ت�� از مورسوی کامو هستش.��

یکی از بخش‌ها�� که واقعا توانایی درک�� شرایط و دیالوگ و حس و حالش رو داشتم:��

شب ماری آمد سراغم و از من پرسید آیا می‌خواه�� با او ازدواج کنم. به او گفتم برایم فرقی نمی‌کن�� و اگر او این‌طور�� می‌خواه�� می‌توانی�� این کار را بکنیم. می‌خواس�� بداند آیا دوستش دارم. همان‌طو�� که پیش از این جواب داده بودم، گفتم این حرف بی‌معن�� است اما بدون شک عاشقش نیستم. گفت: «پس چرا می‌خواه�� با من ازدواج کنی؟» برایش توضیح دادم که این کار هیچ اهمیتی ندارد، اما اگر او این‌طو�� می‌خواهد�� می‌توانی�� با هم ازدواج کنیم. به هرحال او بود که این را می‌خواست�� من‌ه�� بله را می‌گوی��. بعد اظهار کرد که ازدواج یک چیز مهم است و جواب دادم «نه». لحظه‌ا�� ساکت ماند و مرا در سکوت نگاه کرد. بعد حرف زد. فقط می‌خواس�� بداند آیا چنین پیشنهادی را از سوی زنی دیگر قبول می‌کردم�� زنی که به همین شکل به او وابسته باشم. گفتم: «طبعا». بعد گفت نمی‌دان�� که دوستم دارد و من هم نظری در این مورد نداشتم. بعد از سکوتی دیگر زیر لبی گفت که آدم عجیبی هستم و بدون شک به همین دلیل دوستم دارد. اما شاید یک روزی هم به همین دلیل از من متنفر شود. ساکت شدم چون چیزی برای اضافه کردن به حرفم نداشتم.��

صفحه‌�� 98-99 ترجمه‌�� لیلی گلستان