Å·±¦ÓéÀÖ

Bibliografie: Ter haar, J. (1996) Boris Bussum, Van Holkema & Warendorf.

Biografie :
Jaap ter Haar is geboren in 1922 en overleed in 1998. Na de 2de wereldoorlog wordt hij oorlogscorrespondent in Indonesië. Vanaf 1952 legde hij zich volledig toe op het schrijven van boeken. Hierbij haalde hij een hoge productie; in twintig jaar schreef hij meer dan tachtig boeken.
Na het afronden van de vierdelige serie Geschiedenis van de Lage Landen tegen het eind van de jaren zeventig liep zijn productie terug en ging hij zich meer wijden aan het schilderen.
Zijn meeste boeken zijn echte kinderboeken. Daarnaast begaf hij zich tot op geschiedenis. Hij had een beeldende schrijfstijl waarin hij feiten vermengde met verhalende (en grotendeels) verzonnen onderdelen, wat tot een zeer vlot leesbaar geheel leidde. Ook bewerkte hij een groot aantal sagen en legenden.
Zijn boeken werden vertaald in het Engels, Spaans en Duits.

LEESERVARING
Ik vond het boek Boris een prachtig boek. Dit heeft verschillende reden. Ten eerste is het boek geschreven van uit het perspectief van de jonge (12-jarige) Boris. Wat ik persoonlijk zeer leuk vind. Je ziet in het boek hoe dapper Boris is, hoe hij zijn moeder in leven probeert te houden, tijdens de zware bombardementen van de Duitsers op Leningrad. Ik vind het ook een zeer mooi verhaal. Wat ik vooral mooi vind aan het verhaal is de groeiende liefdesverhouding tussen Boris en zijn moeder. Deze relatie wordt ook verstrekt vind ik persoonlijk door dat je weet dat de vader verongelukt is. Daardoor vind ik dat de band tussen Boris en zijn moeder zeer sterk is, aangezien ze enkel nog elkaar hebben. Wat ook zeer fijn is in het boek, zijn de avonduren die Boris meemaakt op weg naar de voedselbank of wanneer hij aardappelen voor zijn moeder gaat zoeken in “niemandsland�. Dit stuk in niemandsland vind ik een super spannend en leuk stuk. Spannend doordat ze plots tegen Duitsteres botsen, maar dit zijn dan goede Duitsers, want ze helpen Nadja, de goede vriendin van Boris, er weer bovenop. Ik vond het een interessant stuk, het “niemandsland� alsof het van niemand is, maar het stuk land ligt er wel zeer vreemd. Wat ik ook zo fijn vindt aan dit verhaal is dat het chronologisch verteld is. Alles klopt. Soms zijn er wel flashbacks naar de dood van zijn (Boris) vader. Wat ik ook speciaal aan dit boek vond, is dat het een verhaal aan de Russische kant is. Als ik oorlogsboeken lees -, zijn ze meestal van de Duitse kant of van de Belgische kant nooit van de Russische. Wat het nog interessanter maakte was ook het feit dat we in de les geleerd hadden over de oorlog tussen Leningrad en Duitsland dus ik kon ook op geschiedkundig vlak volgen, wat zeer aangenaam was. Wat ik wel een echte klap in het boek vond was de dood van Nadja. Boris en Nadja bouwen gedurende het hele verhaal een soort relatie op. Ze gaan zeer vaak samen naar de voedselbank, Nadja helpt Boris met het verzorgen van zijn moeder. Nadja helpt Boris ook bij het zoeken naar aardappelen in niemandsland. Daar krijgt ze een appelflauwte, wat volkomen normaal is in tijden van oorlog. Het ergste is gewoon wanneer Boris de dag nadien hoort dat Nadja dood is. Ik zelf had het echt niet zien aankomen en vond het ook zeer jammer. Ik denk dat de schrijver met deze dood wil aantonen hoe erg en hoe hard de oorlog kan zijn. Ook wil hij denk ik aantonen dat je niet enkel door aan het front te vechten dood kan gaan, maar ook gewoon door te weinig aan voedsel kan sterven. Dat het leven tijdens de oorlog aan een zijden draadje hangt. Het mooiste aan het hele boek vind ik dat aan het einde van het boek kan meemaken door de ogen van Boris hoe de oorlog gedaan is. Op 1 of andere manier valt de spanning weg en is er terug rust.