ŷ������

"Ψηφίσατε λευκό, Επαναλάβατε παρακαλώ, δεν άκουσα καλά, Σας ρωτησα αν ψηφίσατε λευκό, σας ρωτησα αν ηταν λευκή η ψήφος που ρίξατε στην κάλπη, Ποιος ξέρει, κυριε υπουργέ, ποιος ξέρει, Οταν ολ αυτα τελειώσουν ελπίζω να εχω μια μακρά συνομιλία μαζί σας, Στις διαταγές σας, κυριε υπουργέ, Καλό βράδυ, Καλό βράδυ, πολύ θα ήθελα να ήμουν εκεί να σας τραβήξω το αυτί, Δεν είναι της ηλικιας μου κυριε υπουργέ, Κάποτε θα μάθετε πως δεν υπάρχει όριο για να σας τραβήξουν το αυτί ή γι αλλους σωφρονισμούς, Μακρια απο μας κυριε υπουργε και σιγα, μπορεί ν ακουει ο διάβολος, Ο διάβολος εχει καλό αυτί και δεν χρειαζεται να τα λέμε δυνατά, Ας μας λυπηθεί τοτε ο θεός, Τζάμπα κόπος, αυτός ειναι κουφός εκ γενετής."

4.5 αστερια και αλλο μισό επειδή ειναι αυτος που ειναι, ο σοφος παραμυθάς Σαραμάγκου, ο παραβολίστας, ο αιρετικος με το χριστιανικό πνευμα, ο αναρχοαυτονομος, ο ριζοσπαστικός, ο τοσο πλατωνικός οσο και χριστιανικός οσο και αγνωστικιστής - ο πολιτικός οσο και θρησκευτικός οσο και άθεος.

Με μια εντελως δική του γραφη που την κανει και δική μας, θελω να καθομαι να διαβαζω χωρις τελος μια αφ΄ηγηση που μοιαζει να ειναι προφορική, χωρις τελείες, χωρίς ανασα, με γελιο και με κλάμα, με τραγικότητα βαριά οσο και ελαφρα ειρωνεια, ή και με τραγελαφικότητα - με προβοκατσια και με πρόκληση.

Τι θα γινοταν εαν σε μια πολη απλωνοταν μια μεταδοτική, λευκη τυφλοτητα; #1
Τι θα γινοταν εαν σε μια πόλη η πλειοψηφία ψηφιε λευκό; #2
Τι θα γινοταν εαν σε μια πολη επαυαν να πεθαινουν οι ανθρωποι; #3

Σ αυτη την τριλογια που την διαβασα ανακατωμένα (#1 και μετα #3 και μετά #2) σε ολα τα ερωτηματα αναπτύσσει διαφορες πτυχες και θεωρίες, ξεκινώντας απο ενα θεμελιωδες ερωτημα και αναπτυσσοντας αλλα παρακλάδια που αποδεικνυονται να ειναι επισης θεμελιωδη ή δευτερεύοντα, παντως παιζει με το μυαλο σου και σε βαζει να σκεφτεις με μια σωκρατική μεθοδο, μια μαιευτική μεθοδο, οπου ψαχνει το μυαλο σου - του αναγνωστη- τις απαντησεις στις ερωτησεις που θετει ο σοφος μαεστρος της Λογοτεχνίας.

Εγραψα στις σημειωσεις του κινητου μου, καθως το διαβαζα, αυτο:
Αχ, ο Σαραμάγκου είναι λατρεία. Είναι λες κι εχω έναν πολυ σοφό παππού διπλα μου στο τζάκι που λέει λεει λεει και λεει, χωρις να βάζει τέλειες, άντε κανα κόμμα. Θα θελα να τον ειχα κοντά μου να μου αφηγείται για μερες και νύχτες ατελείωτες ιστορίες παραβολικές, με νοήματα βαθιά σαν πηγαδια, παλιά σαν τον Χρόνο τον ίδιο.
Τον αγαπώ για πάντα.
Πόσο δίκαιο Νομπελ, μπράβο Ακαδημία ��

"Δεν κοιμηθηκε καλά, ονειρεύτηκε ενα σύννεφο λέξεωνπου ξέφευγαν και διαλυότανενω εκείνος τις καταδίωκε με μια αποχη πεταλούδας, και τις ικέτευε, Σταθείτε σας παρακαλώ, μην κινειστε, περιμένετέ με. Τοτε, ξαφνικά οι λέξεις σταμάτησαν και μαζεύτηκαν, στοιβάχτηκαν η μια πάνω στην άλλη σαν σμάρι μελισσών που περιμένει μια κυψέλη, κι εκείνος, μ ενα επιφώνημα χαράς, έριξε την απόχη. Είχε πιάσει μια εφημερίδα."