ŷ������

دایی وانیا..
وحشت از نمایشنامه های چخوف حاصل ان لحظه از اگاهی ست که در میابیم شاید ما نیز ان گونه ی خاص و متعالی یکتای بشریت که خود میپنداشتیم نیستیم,شاید ما هم در نقطه ای انچه که با چنگ انداختن در ان خود را تعریف می کردیم از دست داده ایم..شاید ما هم فردی شده ایم از جنس افرادی از نمایشنامه های چخوف,همانان که قلبا تحقیرشان میکردیم و از پستی شان متنفر بوده ایم,اکنون امروز,از پس آینه بر ما نگاه می کنند,چرا که خود ما هستند ..چرا که آنان,ما شده اند.