ŷ������

"... Προσευχήσου να τον συλλάβουν το γρηγορότερο. Θα τον βάλουν στη φυλακή αλλά τουλάχιστον δε θα τον χάσεις, όπως εγώ τον δικό μου.
Δε μ άφησαν ούτε την ταφή να ετοιμάσω. Πήραν τον γιο μου κι έστησαν μαυτον μια πατριωτική παράσταση. Τους ήρθε κουτί που πέθανε. Για να τον χρησιμοποιήσουν για πολιτικούς σκοπούς, ξέρεις? Όπως τους χρησιμοποιούν όλους. Πρόβατα, αυτό είναι, αφελείς. Το ίδιο και ο Χόσε Μάρι. Τους φουσκώνουν τα μυαλά, τους δίνουν ένα όπλο και μπρος, σκοτώστε. Στο σπίτι δε μιλήσαμε ποτέ για πολιτική. Εμένα η πολιτική δε μ ενδιαφέρει. Σ ενδιαφέρει εσένα?
Τους βάζουν κακές ιδέες και νέοι όπως είναι, πέφτουν στην παγίδα. Μετα νομίζουν πως είναι ήρωες επειδή κρατούν πιστόλι. Και δεν καταλαβαίνουν πως χωρίς κανένα αντάλλαγμα, επειδή τελικά δεν υπάρχει άλλο έπαθλο πέρα από τη φυλακή ή τον τάφο, παράτησαν τη δουλειά, την οικογένεια, τους φίλους,. Παράτησαν τα πάντα για να κάνουν ότι τους ορίζουν τέσσερις καιροσκοποι και για να καταστρέψουν τη ζωή άλλων ανθρώπων, αφήνοντας σε κάθε γωνιά χήρες και ορφανά. "

Αυτά είναι τα λόγια ενός από τους πολλούς χαρακτήρες του Αραμπουρου. Μην ανησυχείτε, δεν είναι Spoiler, δεν είναι τα λόγια ενός βασικού χαρακτήρα, είναι τα λόγια ενός πατέρα που ο γιος του ήταν μέλος της επαναστατικής(κατά άλλους τρομοκρατικής) οργάνωσης ΕΤΑ που έδρασε για πάνω από 50 χρόνια, σκορπώντας το θάνατο.
Με αφορμή αυτή την περίοδο και πηγαίνοντας από το παρελθόν στο παρόν σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο, ο Αραμπουρου μας συστήνει τους χαρακτήρες του, συγκεκριμένα 2 οικογένειες, όλα ανεξαιρέτως τα μέλη των οποίων στιγματιστηκαν και σε περιπτώσεις ριμαχτηκαν από αυτό που κάποιοι ονομάζουν "αγάπη για την πατρίδα". Αποφάσεις στιγμιαίες, τυχαίες ή όχι και τόσο, που σαν ντόμινο επηρεάζουν ένα ένα μέλη οικογενειών, φίλους, συζύγους, γείτονες κλπ...
Διάλεξα αυτό το απόσπασμα με δυσκολία, καθώς πολλά αποσπάσματα του βιβλίου με σημάδεψαν, με εντυπωσίασαν. Όμως αυτό το απόσπασμα, αυτά τα απλά λόγια με άγγιξαν και με βρήκαν απόλυτα σύμφωνη. Δεν υπάρχει καμία πατρίδα, κανένας σκοπός, καμία "αξία", αρκετή για να σηκώσεις ένα όπλο και να αφαιρέσεις τη ζωή κάποιου θεωρώντας ότι εκείνη τη στιγμή επηρεάζει μόνο ενα άτομο. Πίσω από το άτομο αυτό βρίσκονται άπειρα άλλα, οι ζωές των οποίων δε θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιες, βρίσκονται όνειρα, ελπίδες και φόβοι όμοιοι με όλων μας. Και μπορει όλο αυτό να ακούγεται πολύ μελό, όμως κατά τη γνώμη μου είναι η αλήθεια και το βιβλίο του Αραμπουρου με την εκπληκτική ψυχογραφηση των χαρακτήρων του με βρήκε απόλυτα σύμφωνη σε όσα περιγράφει. Σπάνια έχω νιώσει τόσο συνδεδεμένη με τοσο πολλούς χαρακτήρες - σε περιπτώσεις εκ διαμέτρου αντίθετους-κι αυτό θεωρώ ότι οφείλεται στο ποσό καλογραμμένοι και με βάθος ήταν. Δε ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να πω για να πείσω κάποιον να διαβάσει άμεσα αυτό το βιβλίο, εκτός ίσως από το ότι για μένα είναι μέχρι στιγμής το καλύτερο βιβλίο της αναγνωστικής μου χρονιάς..
Υ. Γ. Περιμένω με αγωνία τη μεταφορά του στη μικρή οθόνη, μέσω της σειράς που θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες στο HBO..