ŷ������

باز هم یالوم.این پیرمرد دِین بزرگی به گردن ما داره.چند تا نکته ی کمک کننده ی روانشناسی داشت که جالب بودن.
مثل:در لحظه دلیل احساس های مهم رو بازگو کردن.چون انسان ها در آن واحد چندین احساس رو تجربه می کنن.مثلا ترس، خشم، خوشحالی.با گفتن دلیل هر کدوم آرامش ذهنی بیشتر میشه.البته نوشتن کاربردی تره.

یا فکر کردن به این موضوع که یک روز منظومه شمسی از بین میره.اگه بهش فکر کنیم دلیل این همه نگرانی رو متوجه نمی شیم و آزادی درونی بیشتری داریم.

یا به قضیه سیزیف فکر کردن.ما هر چقدر هم تلاش کنیم و موفق باشیم و به خودمون فشار بیاریم بازم نمی تونیم از لبه کوه عبور کنیم و منظره عبورمونو با خیال راحت ببینیم.

یا تمرین سنگ قبر.که دوست داریم چی روی سنگ قبرمون بنویسن.این مسیر زندگی باعث میشه جوری زندگی کنیم که هر کسی نوشته ی روی سنگ قبرمونو دید به بغل دستیش بگه عجب انتخاب درستی.


یالوم یک روش غافلگیر کننده رو هم معرفی می کنه.هم با خود و هم با اطرافیان این روش رو امتحان کردن حس عجیبی داره.روش این طوریه که یک خط مستقیم رو روی کاغذ می کشیم و ابتدا و انتهاش رو نقطه می ذاریم.نقطه ی ابتدا به عنوان تولد و انتها به عنوان مرگ.و از بقیه می خوایم با نقطه گذاشتن بگن احساس می کنن الان توی کدوم مرحله از زندگیشون هستن.جواب های جالبی بودن.