ŷ������

این کتاب واقعا خاطره بازی بود.
به ظرافت از خاطره ای به خاطره ی دیگه برده میشی.
خاطراتی مثل عروسک ماتروشکا از دل هم درمیان و زندگی که مجموعه ای سردرگم از همه ی این شادی ها و غم هاست به نمایش گذاشته میشه.
این کتاب چیزی به اطلاعات من اضافه نکرد. ولی حس نزدیکی بهم میداد و خنده ای ملیح که همه جای جهان آسمون همین رنگه و همینقدر عادی!
از همه بیشتر لطافته اون نقاشیِ گاو آویزون بر دیوار سالمندان و چگونگی رسیدنش به اون دیوار جذبم کرد:)
سواستفاده ای که پدر و مادر این پسر در تموم مدت زندگیش ازش کردن و گهگاه فقط متوجهش میشد:)
توصیفه نقاشِ گاو و منزلش و روحیه اش :)
در کل برای سه چهار روز تنوع فکری و استراحت مغزی خوب بود.
پ.ن: این کتاب باعث آشنایی من با شارلوت سالمون و نقاشی هاش شد که اتوبیوگرافی ایشون به صورت نقاشی بسیار جذبم کرد. ممنونم آقای فوینکینوس😉