ŷ������

ما نباید یه کتاب متوسط با قسمت های خوبو، با یه کتاب خوب اشتباه بگیریم.
این کتاب همینطور بود. شخصیت پردازی های تقریبا خوبی داشت مخصوصا دانیال، اما تقریبا یک ملغمه بود، بدون انسجام، بدون پایان بندی مناسب، مثل اکثر کارای ایرانی دیگه.
"آدم ها هر جا که باشند اسیر عشقشان هستند"
"اگر از عرض خیابون گذشتی و کسی زیرت نکرد، خیلی خوشحال نشو چون قراره کسی درست اونور خیابون کیفت رو بزنه"
"دستش را آهسته پایین آورد و به پیرزنی که توی درگاه آشپزخانه با ملاقه به او زل زده بود خیره شد و ناگهان، بدون هیچ دلیل روشنی، گریه‌ا�� گرفت. لا به لای گریه هایش خطاب به پیرزن توی درگاه گفت:" اگه زن ها نبودند، اگه تو نبودی، من نبودم. هیچکس نبود".