ŷ������

რამდენიმ�� თვ�� გავატარე ამ წიგნთა�� ერთა�� და არცერთ წამს არ ვნანობ.
ზედმეტად ადამიანური წიგნია, ზედმეტად პირდაპირიც.
სე��-სიონაგონ�� გველაპარაკებ�� ყველარზე, რაზე ლაპარაკი�� შეეძლო და რაზე ლაპარაკი�� მოუნდა. ტექსტშ�� არ იგრძნობა რაიმის გაზვიადება, ან პირიქი�� დაკნინებ��, უბრალო�� თავი�� აზრს გვიზიარებს, უბრალო�� საკუთა�� მეგობრად გვთვლი��.
ტექსტშ�� ჩემთვი�� ყველაზ�� მომხიბვლელ�� დედოფალთან ურთიერთობა და ის სიყვარულ�� იყ��, რომელსაც ერთმანეთის მიმართ გრძნობდნენ. (და ლექსებიც რა თქმა უნდა, ულამაზეს�� ლექსებ��, რომლებსა�� უცვლიდნე�� და ამთავრებინებდნენ ერთმანეთ��)
ზოგადადა�� ლექსებიც, ადამიანური მომენტის აღწერები, ბუნები�� თუ ნაგებობები�� აღწერები და კიდე�� ათას�� რამი�� აღწერები�� ლამაზი იყ��.
თუ გინდათ იაპონი�� თქვენი წიგნის გვერდებიდა�� დაინახოთ, მაში�� გადაშალე�� „მარტოობის ჟამს ჩანაწერები�� და გპირდები�� ისიამოვნებ��.
��.��. წამითა�� არ გაგიჩნდება�� განცდა ათას�� წლის წი�� დაწერი�� წიგნ�� რო�� კითხულობ��!