ŷ������

4stars
هیچ صلحی بد و
هیچ جنگی خوب نیست

در نامه نگاری هایی که بین آلبرت انیشتین و فروید در مورد چرایی جنگ مبادله شده سوال مهمی از طرف انیشتین از فروید پرسیده می شود
انیشتین می گوید: که می توانم بفهمم که آتش جنگ به دلیل توسعه طلبی ها و تامین منافع اقتصادی اقلیتی عموما برافروخته می شود اما سوال اینجاست که چرا توده مردم اسیر دست سیاستمدران و قدرت طلبان می شوند با وجود اینکه آنها اقلیت و اینها اکثریت هستند؟؟
فروید در این خصوص به دو غریزه اصلی انسان اشاره می کند، غریزه عشق یا صیانت نفس و غریزه تخریب و پرخاشگری( که هر دو مکمل و در کنار یکدیگر عمل می کند، انسان عاشق می شود که این امر منجر به صیانت نفس و بقا می شود اما در عین حال می خواهد معشوق اش را کنترل و تملّک کند و او را مالِ خودش می داند)... او می گوید که انسانها به سبب تمایلات پرخاشگرانه ای که دارند میل به جنگ و تفوق نسبت به هم نوع خود دارند... انسانها ذاتا موجودی تخریب گر هستند و تکامل اجتماعی( تمدن) هیج وقت موفق به از بین بردن آن نمی شود و صرفا می تواند انسان را وادار کند که این تمایلات مخرّب خود رو در بیرون ظاهر نکند، که همین درونی سازی آن هم مشکلاتی برایش ایجاد می کند
فقط از طریق ایجاد پیوند های احساسی و خِرَد گرایی در حاکمیت می توان امیدوار به رفع عنصر شوم جنگ شد.... هر چه قدر که انسانها در جریان تکامل فرهنگی قرار گیرند به همان اندازه نیز می توانند از جنگ متنفر باشند و از آن پیشگیری کنند