ŷ������

Το μυθιστόρημα του Χόρχε Αμάντο «Οι παλιοί ναυτικοί ή ολόκληρη η αλήθεια για τις αμφιλεγόμενες περιπέτειες του καπετάν Βάσκο Μοσκόζο ντε Αραγκάο, Πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού» που δεν αμφιβάλλει κανείς ότι έχει έναν από τους μακρύτερους και πρωτότυπους τίτλους στην ιστορία της λογοτεχνίας, πρωτοδημοσιεύθηκε σε ενιαία αρχικά έκδοση με τη νουβέλα του ιδίου «Ο πρώτος και ο δεύτερος θάνατος του Κινίνου του Μπέκρου» υπό τον τίτλο «Οι παλιοί ναυτικοί, δύο ιστορίες από την προκυμαία της Μπαϊας». Αυτή ακριβώς η νουβέλα, που διάβασα δυόμισι χρόνια πριν, ήταν ο λόγος που έφερε στα χέρια μου τους «Παλιούς Ναυτικούς».

Οι «Παλιοί Ναυτικοί» δεν είναι ένα κλασικό μυθιστόρημα ναυτικής περιπέτειας με φοβερές θύελλες, πολύνεκρα ναυάγια και αιμοβόρα θαλάσσια όντα, αλλά ένα, σκαμπρόζικο σε σημεία, λαϊκό αφήγημα, περί των έργων και ημερών ενός πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού, ονόματι Βάσκο Μοσκόζο ντε Αραγκάο, που, όπως όλοι οι θαλασσοδαρμένοι ναυτικοί, ηρέσκετο να αφηγείται ωραιότατες ιστορίες από την πολύχρονη θαλασσινή εμπειρία του. Ιστορίες που δεν είχε σημασία αν ήταν αληθινές ή όχι, αφού σ�� αυτές, στις περιπέτειες, τους έρωτες και την παράτολμη ζωή που αφηγούνταν, οι ακροατές τους, ταπεινοί συνταξιούχοι και απόμαχοι καταστηματάρχες ως επί το πλείστον, απαντούσαν «τους κινδύνους που δεν είχαν νιώσει οι ίδιοι, τις μάχες και τους αγώνες που δεν είχαν διεξαγάγει ποτέ, τους παράφορες κι αμαρτωλούς έρωτες που, αλίμονο!, δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν». 

Και σ�� αυτό το βιβλίο του ο «αγαπημένος» (“amado��) ποιητής της βραζιλιάνικης γης, παράλληλα με την αφήγηση των πεπραγμένων του Βάσκο Μοσκόζο ντε Αραγκάο, αποδίδει πιστά τη ζωή, τα ήθη και τα έθιμα των (λαϊκών κυρίως) ανθρώπων της περιοχής της Μπαϊας που ερωτεύονται, ζηλεύουν, τσακώνονται, διεκδικούν, αγωνίζονται ή/και σκιαμαχούν, διεκδικώντας εν τέλει το δικό τους μερτικό στη ζωή και το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ονειρεύονται μιαν άλλη ζωή από εκείνη που έζησαν: μια ζωή γιομάτη ηρωισμό, μεγαλείο και άσβεστο πάθος.