ŷ������

Τα τελευταία χρόνια, που διαβάζω περισσότερο ελληνικά έργα της λογοτεχνίας του φανταστικού, λίγες είναι οι φορές που πραγματικά νιώθω πως αυτά που διαβάζω σφύζουν από ψυχή. Είχε συμβεί για πρώτη φορά πριν δύο χρόνια με Το χρονικό της Λανιακέα, του Σπύρου Κιορσάββα, και τώρα συνέβη ξανά με το ντεμπούτο του Κωνσταντίνου Πάτρα, ονόματι Αιθέ��ιον: Η Αιώνια Φωτιά. Πάμε να δούμε αναλυτικά γιατί κατέληξα σ�� αυτήν την άποψη.

Η ιστορία μας περιστρέφεται κυρίως γύρω από δύο πρωταγωνιστές: Τον Έρεν και την Ιλέην.
Ο Έρεν και η Ιλέην είναι, για μένα, οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο ένας είναι ταγμένος στο πεπρωμένο, η άλλη αποφασισμένη να το ξεπεράσει. Ο Έρεν νοιάζεται για τους κοντινούς του ανθρώπους και κάνει τα πάντα γι�� αυτούς ενώ η Ιλέην δε διστάζει να θυσιαστεί για τον σκοπό της Επανάστασης. Είναι ταυτόχρονα όμοιοι αλλά και διαφορετικοί, κάτι που δίνει μία ποικιλία στο βιβλίο, όταν περνάμε από την οπτική γωνία του ενός σ�� εκείνη της άλλης.

Είναι γεγονός πως με το συγκεκριμένο βιβλίο ο ΚӬνσταντίνος Πάτρας αποπειράται να μας εισάγει στον κόσμο που έχει δημιουργήσει, ο οποίος μονάχα θα επεκτείνεται με κάθε προσθήκη στη σειρά. Ο κόσμος της Ιόλια είναι ζωντανός, έχει ιστορία στον χρόνο, στις ψυχές των ανθρώπων του, έχει γνωρίσει αλλά και ξεχάσει τη μαγεία. Είναι ένας καλοδουλεμένος κόσμος, πράγμα που ο συγγραφέας δε μας αφήνει να ξεχάσουμε. Οι περιγραφές των σύγχρονων ανθρώπινων πόλεων, των αιώνια αδάμαστων θαλασσών και των χαμένων στον χρόνο λειψάνων της παρουσίας των ξωτικών, αποτελούν δείγματα της προσεκτικής και λεπτομερούς δουλειάς που έχει κάνει ο ΚӬνσταντίνος Πάτρας. Το ταξίδι με τους πρωταγωνιστές μάς βοηθά στην εξερεύνηση αυτού του κόσμου και απαντά σε κάποιες κοινές μας απορίες, δίνοντας λεπτομέρεια και μέσα από το ίδιο το κείμενο.

Όσον αφορά την πλοκή του βιβλίου, έχουμε ένα κλασικό Hero’s Journey. Οι πρωταγωνιστές μας ξεκινούν από ένα σημείο και καταλήγουν να επιστρέφουν σ�� αυτό, όντες ωστόσο αλλαγμένοι σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η αλλαγή ήταν ολοφάνερη στο συγκεκριμένο βιβλίο και αυτό ήταν κάτι που εκτίμησα πολύ. Υπήρχαν υποσχέσεις, ανταποδόσεις, συνέπειες, έπαθλα και απώλειες. Όλα αυτά, υπό το πρίσμα των πρωταγωνιστών μας, είναι που κάνουν το Αιθέ��ιον ένα βιβλίο με ψυχή. Υποσχέσεις κάτω από τα μάτια των θεών, ανταποδόσεις με την απόλυτη τιμιότητα, συνέπειες δίκαιες ή άδικες, έπαθλα πολυαναμενόμενα και ταιριαστά και απώλειες που θα λύγιζαν και το σκληρότερο ατσάλι. Αυτά περιμένω να διαβάσω σε ένα βιβλίο επικής φαντασίας, αυτά με κέρδισαν και εδώ.

Οι ιστορίες που αφηγείται ο συγγραφέας είναι όμορφες, είναι συγκινητικές, μαγικές και, αν μη τι άλλο, στο τέλος τους πότε σε αφήνουν με μία άσβεστη γλυκύτητα στο στόμα και πότε με μια μαχαιριά στην καρδιά, με μια πληγή που μόνο εύκολα δεν επουλώνεται.

Όπως και σε όλα τα βιβλία, έτσι κι εδώ, εφόσον μιλάμε και για συγγραφικό ντεμπούτο φυσικά, υπάρχουν ατέλειες. Κατά την άποψή μου υπήρχε ένα θέμα στον ρυθμό του βιβλίου�� δεν ήταν σε καμία περίπτωση αργός, ωστόσο σε μερικά σημεία που δεν έπρεπε ήταν πολύ γρήγορος για εμένα. Ήθελα να αναπτυχθούν κάποια πράγματα περισσότερο και, κυρίως, να υπάρχουν “κεφάλαι�� ανάπαυσης�� μετά από ένα σημαντικό γεγονός, για να το αφομοιώσω κι εγώ σαν αναγνώστης όσο καλύτερα γίνεται, αλλά και για να φανεί καθαρότερα η εξέλιξη των πρωταγωνιστών μέσα από τη συνειδητοποίησή του. Κάτι άλλο που θα ήθελα διαφορετικό είναι η φωνή του Έρεν και η οπτική του γενικότερα, η οποία μοιάζει να υστερεί κάπως σε ρεαλισμό και πειστικότητα, ειδικότερα όταν στέκεται απέναντι σε εκείνην της Ιλέην, που έχει δουλευτεί με πολύ ωραίο τρόπο �� αν και κάτι τέτοιο ίσως να εξηγείται από το γεγονός πως ο Έρεν είναι αρχάριος σε όλα του ενώ η Ιλέην φτασμένη σε όλα της.

Το Αιθέ��ιον: Η Αιώνια Φλόγα είναι ένα απολαυστικό πρώτο βιβλίο μίας σύγχρονης σειράς επικής φαντασίας. Έχει γρήγορο ρυθμό, βαθύ κόσμο, προσιτούς χαρακτήρες, τίμια πλοκή, δουλεμένες σκηνές δράσης και ένα ανατρεπτικό τέλος. Είναι ένα μυθιστόρημα που, αν μη τι άλλο, σε κάνει να ανυπομονείς για να διαβάσεις περισσότερα από τον Κωνσταντίνο Πάτρα. Ελπίζω, λοιπόν, και εύχομαι η συνέχεια να είναι ακόμα καλύτερη!

*Η παρούσα κριτική αποτελεί απόσπασμα της ολοκληρωμένης που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.Κ., που μπορείτε να διαβάσετε πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.