ŷ������

Αιθέ��ιον η αιώνια φωτιά, μια άποψη για το βιβλίο
"Όσο υπάρχει και ένας άνθρωπος που ανάβει το καντήλι αυτή η φωτιά δεν θα πάψει ποτέ". Αυτό περιγράφει ως επανάσταση ο ΚӬνσταντίνος Πάτρας στο βιβλίο Αιθέ��ιον. Δεν περιγράφει μια επανάσταση με την κλασσική έννοια. Δεν την αναλύει σαν παντογνώστης αφηγητής-ειδήμων. Εξετάζει απλώς τους αγνούς σκοπούς της, την επιτακτική ανάγκη για αλλαγή. Την αλλαγή που χρειαζόμαστε μέσα στην ανθρωπότητα που επιστρέφει παρά την τεχνολογία της σε χαλεπούς καιρούς σαθρότητας. Είναι ένα βιβλίο που θα έλεγε κανείς, πέρα από το ότι είναι ένα από τα καλύτερα που κανείς μπορεί να βρει στο είδος της "επανεμφανισμένης μαγείας" που ξυπνάει σε εναν μη μαγικο κόσμο, είναι μια ευκαιρία για τον αναγνώστη να αναμετρηθεί με την απλότητα των συναισθημάτων, όταν ο σκοπός ξεκινάει από το προσωπικό. Διότι ο συγγραφέας μας λεει πως μαγεία υπήρχε και θα υπάρχει όσο ο σκοπόςτης είναι πηγαίος για την συνύπαρξη. Και την συνδέει με την αναζήτηση του αδυνάτου. Της αλλαγής. Όχι με στραβά παράδοξα που δύσκολα θα συναντούσε στη ζωή του αλλά καθημερινά ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τον βασικό κορμό της ανθρώπινης βούλησης, την αξιοπρέπεια. Αυτό που εφηύρε ο συγγραφέας αυτός είναι ακριβώς η αξιοπρέπεια στην φαντασία, όχι για χάρη των αναγνωστών young adults, μα για χάρη της συνείδησής του που είναι καθαρή , όχι τόσο αθώα, αλλά όχι και διεφθαρμένη. Δεν μου αρέσει να κάνω κριτικές για βιβλία που διάβασα, μα εδώ νομίζω αξίζει να προσέξουμε την πορεία αυτή και να εντοπίσουμε τα στοιχεία που θα μας κάνουν να καταλάβουμε πράγματα μεγαλύτερα από το εγώ μας. Η επανάσταση μας λέει ο συγγραφέας είναι απλώς η επιδίωξη να βγούμε από τον εαυτό μας για χάρη του συνόλου και όσο μαγικό και να ακούγεται, μοιάζει συντονιστικά επιτευξιμο. Δεν είναι απλώς το δώρο της μαγείας μιας θεότητος που μας σπρώχνει προς την επανάσταση αλλά μια πελώρια αγάπη που αγκαλιάζει όπως δύο βραχιόλια τα χέρια δύο ανθρώπων που δεν χρειάζεται να γνωρίζονται καλά για να παλέψουν μαζί. Αρκεί να ανάψουν την φλόγα. Κάτι τελευταίο, είναι από τις λίγες φορές που βλέπω ήρωα βιβλίου να κατέχει μαγική δύναμη και να προτιμά να πολεμά με σπαθί για να νικήσει δίκαια. Αυτό κάτι λέει στην βαθιά κουλτούρα των συγγραφέων του φανταστικού όπως ο ΚӬνσταντίνος Πάτρας. Αυτών που που πιστεύουν στην αιώνια φωτιά που θεραπεύει αντί να κατακαίει, η φωτιάπου φωτίζει με αφέλεια τον ουρανό και όχι την αποδοχή της τροτής μας φύσης.

Zephy Ross