Å·±¦ÓéÀÖ

I cyk, kolejna ulubiona książka tego roku. Co to są za świetne wspomnienia! Ogromnie podoba mi się to, jak autorka odnosi własne doświadczenia z dzieciństwa w socjalistycznej Albanii do szerszej idei, jaką jest wolność. I to wolność jednostek w ustroju, wolność grup w obliczu nowego porządku politycznego. A także wolność języka. Niezmiernie podobało mi się to, jak Ypi pisze o zmieniającym się słownictwie, o dorastaniu społeczności do pojęć, które przyszły z zewnątrz, o tym, jak obywatele nie nadążają za zmieniającym się językiem, który opisuje ich świat. Super to jest książka, mówię wam!