ŷ������

نویسنده تو این کتاب میخواد بگه که :
هر انسان ترکیبی از خیر و شر است و انسان ذاتا به شر میل و کشش داره و اینکه انسان شر مطلق نیست به خاطر تمدن ، قانون و ضوابط جامعه است .
انسان هر چقدر به ماهیت خیر یا شر خودش بها بده اون انرژی نسبت به دیگری قوی تر خواهد بود و دیگری ضعیف تر .
با توجه به اینکه انسان ذاتا به شر میل داره وقتی که انسان عمری هم به خیر و نیکی گذرونده باشه کافیه که یکی دو بار به شر میدان بده تا دیگه شر به هر بهانه وارد میدان بشه و آدم رو تسخیر کنه .
و اینکه انسان شرور بابت شری که انجام میده لذت می‌بر�� و لذت بردن از شر برای انسان شرور اجتناب ناپذیر هست.