ŷ������

عباس امانت تاریخی بدون قهرمان و ضدقهرمان، بدون هواداری از یک طرف هر دوگانه و بدون تکرار کلیشه‌ها�� نهادینه‌شد�� در روشنفکران ایرانی نوشته است. البته که او در روایتش نگاه تحلیلی خاص خود را دارد، اما در هر قسمت از تاریخ دوران مدرن ایران می‌کوش�� تمام جوانب را بسنجد و بازگو کند. هر چه «تاریخ ایران مدرن» آبراهامیان مطابق آن کلیشه‌ه�� و حتی بعضاً مطابق روح حاکم بر برخی بخش‌ها�� کتب درسی تاریخ در دوران ج.ا است، کتاب امانت رهاکننده ذهن از قیدهای ایدئولوژی است. حتی این که امانت کتاب را از پیدایش صفویه آغاز کرده به تنهایی ارزش کتاب را برای فهم بافتار عصر مشروطه و گفتمان تجدد ایرانی چند برابر می‌کن��.
با این حال، جادادن پنج قرن تاریخ حتی در حجمی هزارصفحه‌ا�� هم آسان نیست. در واقع در مطالعه کتاب نمی‌توا�� انتظار داشت تک‌ت�� رخدادهای تاریخی مرور شوند اما اگر کسی بخواهد کل این قرن‌ه�� را پشت هم و با یک تحلیل منسجم و پیوسته دنبال کند، این کتاب فوق‌العاد�� مناسب است. تحلیل‌ها�� آقای امانت در دوره شکل‌گیر�� انقلاب ۵۷ و به ویژه دوران استقرار و مستحکم‌شد�� ج.ا هم برای من جالب توجه و مفید بودند.