Å·±¦ÓéÀÖ

İskandinav edebiyatı sevenlerin çok keyif alacağını düşündüğüm, çağdaş Alman edebiyatından bir novella Yuva. Eşinden ayrılmış, Almanya’nın kuzeyinde, deniz kenarında küçük bir kasabada kendine yeni bir yaşam kurmuş bir kadının hikayesi. Aynı zamanda anlatıcı da olan karakterin yeni hayatındaki birkaç kişi ve olayın, kendisini alıp geçmişine götürmesi üzerine otuz sene öncesinde açılıyor kitap. Sonrasında karakterin kendi ağzından şimdiki hayatını, geçmişini, eşi ve kızı başta olmak üzere hayatına giren insanları okuyoruz. İnsan, hayatı boyunca başından geçenler, yolunun kesiştiği insanlar, acı ve tatlı tecrübeleri ve tanık olduklarının kendisinde bıraktığı tortuların toplamı, tüm bunların bıraktığı izlerin bir araya gelmesi midir? Yoksa her şeyden ve herkesten bağımsız bir varlık mıdır? Zaman aslında sadece ‘an’dan ibaret, hayat da ‘anlar� toplamı mıdır? Bunları sorguluyor. Bunu da İskandinav edebiyatı tarzında, kesin ve net çizgilerden, yargılardan uzak, güçlü bir atmosfer ama yalın bir dil aracılığıyla yapıyor. Çoğu zaman, Fransız Yeni Dalga akımı filmlerinde olduğu gibi, kadın karakterimizi, gündelik hayatındaki ufak hareketlerini adım adım takip ederek çözmeye, tanımaya çalışıyoruz. Derdini okura bağırmıyor Judith Hermann; sigara içişini bile önemli bir ayrıntıymışçasına ama sıkmadan, günlük hayatın doğal akışına okuru dahil ettiği hissini vererek anlatıyor ve anlatmak istediklerini de usul usul işliyor böylece. Sanki zaten ismen bildiğim birinin zihninde birkaç gün boyunca gezinip, her saatini onunla beraber geçirince iç dünyasına da ucundan dahil olmuşum ama o dünyanın bir ucu da yine puslu kalıp gizemini korumuş gibi hissettim kitabı okuyunca. Çok seviyorum bende böyle hisler bırakan kitapları, özellikle bir kadın karakterin dünyasına bu şekilde dahil olduklarımı.