ŷ������

Ο Γκριμπογέντοφ ως ευφυέστατος και πολυδιαβασμένος αριστοκράτης, μα βαθιά ανικανοποίητος από τη ρωσική ζωή, εμπότισε το έργο του με καυστική σάτιρα για όλα τα παρασκηνιακά των υψηλών κοινωνικών κύκλων, προσώπων και πραγμάτων. Το έργο του «Συμφορά από το πολύ μυαλό »αλλοιώθηκε από την λογοκρισία μέχρι και το 1862 που δημοσιεύθηκε στη Ρωσία σε ολοκληρωμένη έκδοση.

Όπως κι ο Πούσκιν και ο Γκόγκολ έτσι και εδώ ο Γκριμπογεντοφ, στήνει έναν καθρέπτη μπροστά στη ρωσική κοινωνία. Δεν γράφει αλληγορία αλλά τοποθετεί την ιστορία ακριβώς πάνω στην περίοδο δράσης της, σαν βιωματική.

Μέσα απο τις σχέσεις των ηρώων, τις ηθογραφικες τους αντιθέσεις, τις φιλοδοξίες ή τις σκοπιμότητες ο συγγραφέας αναδεικνύει όλη την παλιά Μόσχα, το πνεύμα της, η ιστορία της, τα ήθη της.

Βασικό δίπολο είναι ο Τσατσκι που εκπροσωπεί την νέα γενιά και το φιλελεύθερο πνεύμα ενάντια στον απαρχαιωμένο κόσμο που εκπορεύεται μέσα από όλους τους άλλους ήρωες: τον πατέρα της Σοφίας, τον Μολτσαλιν, τον Σκαλοζουμπ, τον Ζαγκορετσκι��