ŷ������

حیاط، حوض، تهران زمان پهلوی، خونه قدیمی، این ۴ تا عنصر توی هر کتاب، فیلم و ... هر جایی باشه من عاشق اون کتاب میشم، حش و حال خانه لهشتانی هم دور از این فضا نیست، روایت اینجور کتابا برای من مثل شنیدن قصه مامانبزرگا تو سرمای زمستون زیر کرسیه. (که البته جز حسرت‌ها�� زندگیمه و هیچوقت تجربه‌�� نتونستم بکنم)
تنها مشکلی که داشتم یکی این بود که بعضی وقت‌ه�� فکرای سهراب بیشتر از سنش می‌خور�� و دیگر این که پایان داستان یکم عجیب تموم شد، انگار نویسنده یهو خسته شده و هدفش این بود خب بسه دیگه تمومش کنم!!! ، یه همچین حسی به خواننده منتقل می‌کر��.

پ.ن: سوال بی‌خود��: چرا همه راوی‌ها�� کتابای این‌طور�� پسربچه‌ن�� مثل همسایه‌ها�� مجموعه طنز آبنبات‌ه�� و ...