ŷ������

اول بگم که من مشکل شخصی با ناباکوف دارم. به آقام داستایوفسکی توهین کرده. حیف که عمرش قد نداد وگرنه خودم می‌رفت�� و با پشت دست می‌زد�� تو دهنش. یعنی چی تیپ‌ها�� کلیشه‌ا�� و اغراق‌آمیز�� دوست داشته! مگه اصلاً در حدی هستی که از داستایوفسکی انتقاد کنی؟

حالا اگه امیل زولا ناباکوف رو می‌دید�� می‌ز�� رو شانه‌ا�� و می‌گف��: "هی ولادیمیر، من مثل اینو 60 سال پیش نوشتم." ناباکوف می‌گف��: "بابا امیل بی‌خیال�� شخصیت داستان من ناتورالیسم و واقع‌گرای�� و اینا نداره. شوخ‌طب�� و پیچیده‌س��. اصلاً ربطی به اون چیزا نداره."

فرانتس من که با زن شوهردار می‌پره�� فرق می‌کن��. امیل بهش می‌گ��: "بابا بی‌خیال�� خیانت خیانته دیگه."

حالا در هر صورت نمی‌ش�� شباهت زیاد داستان "شاه، بی‌بی�� سرباز" به رمان "ترز راکن" امیل زولا رو منکر شد. ولی سبک روایی ناباکوف با زولا واقعاً فرق داره. توی رمان "ترز راکن" واقعاً آدم یخ می‌زن�� و لرزش می‌گیر��. شباهت زیادی به رمان "ژرمینال" داره. ولی لحن روایی ناباکوف خیلی گرم و پر از شوخیه.

هر دو رمان به پیچیدگی‌ها�� روانی شخصیت‌ه�� و عواقب جنایت می‌پردازن��. در "شاه، بی‌بی�� سرباز"، نقشه‌ها�� خیانت‌آمی�� و قتل منجر به عواقب غیرمنتظره و تراژیک می‌شون�� و شخصیت‌ه�� با احساس گناه و تردیدهای درونی دست و پنجه نرم می‌کنن��. همین مسئله در "ترز راکن" نیز دیده می‌شود�� جایی که ترز و لوران پس از قتل، با عواقب روانی و اخلاقی شدید آن مواجه می‌شون��.