ŷ������

Έπιασα να ξαναδιαβάσω το βιβλίο υστερα από σχεδόν 10 χρόνια και τρόμαξα. Ό,τι καλό έχει ανά σημεία το χάνει, γιατί ειλικρινά δεν αντέχεται το πόσο απίστευτα σιχαμένος είναι απ' την αρχή με τη βασική χαρακτήρα του. Σεξίσταρος και ηδονοβλεψίας, ξανά και ξανά και ξανά ώσπου λες ήμαρτον. Όχι μόνο οι χαρακτήρες του αλλα ως κι ο ίδιος ο αφηγητής. Έχοντας το παρέα για ώρες έξω απο την αίθουσα τοκετών, διάβασα 250 σελίδες και τον σιχάθηκε η ψυχή μου.
Ειλικρινά ρε φίλε, πώς κατάφερες και το έγραψες αυτο το βιβλίο;
("Με το ένα χερι" θα μου απαντούσε.)
Κ��ίμα.