ŷ������

یک کتاب به سبک ناتور دشت و ساندویچ ژامبون اما به مراتب سیاه‌ت�� و گزنده تر .
از عجایب این کتاب این هست که وقتی شروع میکنید چنگی به دل نمیزنه و به فکر رها کردنش هستید با این حال نمیتونید بزاریدش کنار.
کتابی بدون توصیفات اضافه و پر گویی.
یه اثر رک و پوست کنده.
یک غم عجیبی در این کتاب هست که به غایت آشنا و ناگزیر به نظر میرسه.
به نظرم این کتاب وصیت‌نامه�� ی مینیمالیستی رومن گاری در قالب رمان بود.
این کتاب پتانسیل این رو داره که به جزیره‌�� تنهایی ببریدش.