ŷ������

«کالیگولا: من می‌دانست�� نومیدی هست، اما نمی‌دانست�� یعنی چه. من هم مثل همه خیال می‌کرد�� که نومیدی بیماری روح است. اما نه، بدن زجر می‌کش��. پوست تنم درد می‌کند�� سینه‌ام�� دست و پایم. سرم خالی است و دلم به هم می‌خور��. و از همه بدتر این طعمی است که در دهنم است. نه خون است، نه مرگ، نه تب، اما همه‌�� اینها با هم. کافی است زبانم را تکان بدهم تا دنیا سیاه بشود و از همه‌�� موجودات نفرت کنم. چه سخت است، چه سخت است انسان بودن!»


«اسکیپون: ممکن است که من منکر چیزی باشم ، ولی لزومی نمیبینم که آن را به لجن بکشم یا حق اعتقاد به آن را از دیگران سلب کنم.»


- نقطه‌�� اوج نمایش از دید من همان پایان نمایش است و با آن هم‌زمان�� دارد، لحظه‌ا�� که کایوس کشته می‌شو�� اما بدون هیچ پشیمانی.

و باز هم کامو. او که به تمامی می تواند مرا از زندگی جدا کند و باز تنها مفهوم از زندگی را به من بیاموزد.
باید خود مطالعه کنید.