Å·±¦ÓéÀÖ

Op mijn Å·±¦ÓéÀÖ-tijdslijn lijkt dit boek een hype te zijn, de reden waarom het op mijn to-read-lijst belandde, en vermoedelijk ook op die van mijn boekbuddy, waardoor we besloten om dit te lezen voor onze boekenclub.
Het verwondert me wel dat dit boek bij zoveel mensen een snaar raakt, want eigenlijk zegt Jacqueline Harpman tegen de lezer: "Hier, ik heb een absurde setting bedacht, trek er nu maar uw plan mee."
Het boek is een interessant gedachte-experiment, waar het je als lezer vrij staat zelf je vragen te bedenken.

Waar dit boek zich natuurlijk in onderscheidt, is dat het zo ontzettend uniek is (en daardoor ook tijdloos). Juist doordat Jacqueline Harpman de lezer niets gunt, gaat het boek ook elk mogelijk cliché uit de weg. Op basis van de korte inhoud zou je een bepaald verhaal kunnen verwachten, maar niets is minder waar. De sterkte van het boek komt waarschijnlijk ook voort uit het feit dat Jacqueline Harpman een psychoanalytica is en dus weet hoe de menselijke geest in elkaar zit.

Zeker een aanrader dus, maar geen eenvoudige (want gitzwarte) leeservaring.