Å·±¦ÓéÀÖ

نمایشی که ساعت ۲۰:۱۵ یه شنبه� کاملا معمولی شروع می‌ش�
و با شنیدن صدای گلوله نزدیکای ساعت ۲۲ شب به پایان می‌رس�.

توی این دو ساعت ما شاهد مکالمه‌ا� بین این مادر و دختر هستیم که هیچوقت نتوستن باهم ارتباط برقرار کنن و همه‌� این درد و� دل‌ه� موکول شده به ساعت‌ها� پایانی عمر این دختر�

این شلیک و� تیر خلاصی تنها کاریه که جسی ازش خوشش میاد، چون تنها کاریه که در همه‌� این عمر ۴۰ ساله‌� قراره به اختیار خودش انجام بده�

تلما (مادر) مثل یه کودک ابتدا انکار و مقاومت می‌کنه� می‌ترس� و در نهایت تسلیم این تصمیم مرگبار دخترش می‌ش�.
مادری که خودش هیچ خیری از زندگی‌� ندیده و به این ترتیب زندگی دخترش رو هم به نابودی می‌کشون�. ولی جسی نمی‌تون� مثل مادرش با بی‌خیال� و سرخوشی به این زندگی نکبت‌با� ادامه بده.

یکی از بهترین نمایشنامه‌های� که خوندم، دیالوگ‌ه� واقعی، مضحک، غم‌انگی� و تکان‌دهنده‌�.