ŷ������

●Αγαπητοί αναγνώστες, στο κανάλι μου στο YouTube μπορείτε να ανακαλύψετε μελοποιημένα τρία στιχουργήματα που συμπεριλαμβάνονται στη μία εκ των τεσσάρων ενοτήτων της ποιητικής μου συλλογής:
Καλή σας ακρόαση και καλή ανάγνωση!🪆🪅🧸🧩

●Κριτικέ�� αναγνωστών που δε χρησιμοποιούν το ŷ������ και δεν μπορούν να τις αναρτήσουν οι ίδιοι:

•Αποστόλης Ζυμβραγάκης, φιλόλογος, λογοτέχνης:


•Χρήστο�� Παπουτσής, παθολόγος, λογοτέχνης:
Μια εξαιρετική ποιητική συλλογή! Ένα ταξίδι που ξεκινά από τη σύλληψη, με ενδιάμεσους σταθμούς την παιδική, εφηβική και ενήλικη ζωή, κάποτε τελειώνει. Πώς τελειώνει; Από το ποίημα «Λασπωμένος εαυτός» (Ενότητα «Αναγέννηση»):
"…Μί�� ολόκληρη ζωή ζούσε σαν μιασμένος.
Δεν τόλμησε ποτέ να αποτινάξει τις λάσπες του,
την ευτυχία του να διεκδικήσει.
Μόνος του είχε καταδικαστεί
σε ισόβια κάθειρξη δυστυχίας.
Μα τώρα βλέπει ότι ήρθε ο καιρός
να ανέβει στην κούνια
και να ταλαντευτεί στη ζωή.
Έτσι όπως σηκώνεται ψηλότερα κι απ�� τους άλλους
νιώθει πως θα πιάσει επιτέλους τον ήλιο και χαμογελά."
Το παιδί υπάρχει μέσα μας και μετά από την παιδική ηλικία, για όλα τα επόμενα χρόνια. Διατηρεί μνήμες και συναισθήματα. Είναι πάντοτε έτοιμο να επανασυνδεθεί μαζί μας, αρκεί να του το επιτρέψουμε, και να μας θυμίσει, ακόμη κι αν έχουμε μεγαλώσει πολύ, τη χαρά, τον ενθουσιασμό, την ειλικρίνεια.
Εύχομαι στον αγαπητό φίλο Γιώργο πολύ όμορφες δημιουργίες πάντοτε και σε όλη του τη ζωή να υπάρχει ένα χαμόγελο. Ένα χαμόγελο που δεν έχει όνομα, που δεν έχει σκοπό... Ένα χαμόγελο παιδικό!

•Κατερίν�� Μιχαλοπούλου, φιλαναγνώστρια:

~Γιατί αυτή είναι η αθωότητα:
να προσπαθείς να καταλαβαίνεις
και να μην έχεις έτοιμη μια απόλυτη απάντηση~

Με τη νέα του ποιητική συλλογή, ένα πολύ ενδιαφέρον αναγνωστικό ταξίδι, ο Γιώργος Τσιβελέκος προσεγγίζει την οπτική του κόσμου, της καθημερινότητας, τις σκέψεις και τα όνειρα υπό το πρίσμα ενός παιδιού.
Με πολύ εύστοχο τρόπο και απλή έκφραση προσαρμόζει την καθημερινότητα, τα ερωτήματα που γεννά ένα παιδί στο μυαλό του, και τη θέση των γονέων μέσα από το αλφάβητο που διδασκόμαστε για να μάθουμε γραφή, μέσα από ένα νανούρισμα που θα μας οδηγήσει στις αγκάλες του Μορφέα, ή ένα γράμμα στον Άι Βασίλη.
Καθένας από εμάς κρύβει ένα παιδί μέσα του. Αυτό που ήταν κάποτε, αλλά ίσως βιάστηκε λίγο περισσότερο να μεγαλώσει. Ή το ωρίμασαν οι συνθήκες. Ή ίσως παραμένει παιδί μέσα του, αλλά μόνο σε ιδιαίτερες προσωπικές στιγμές.
Η ηλικία είναι απλά ψηφία που προσδιορίζουν τον χρόνο που διανύουμε. Η ψυχή μας, όμως, έχει το δικό της μέτρο για τον χρόνο. Δε χρειάζεται να βιαζόμαστε να το ρυθμίσουμε στον χρόνο ενός ενήλικα. Ας μείνει κολλημένο εκεί, στο παιδί που ήμασταν κάποτε. Με τα όνειρα και τους στόχους που είτε εκπληρώθηκαν είτε όχι. Ας προσπαθούμε να του χαρίζουμε στιγμές μέσα στη μέρα μας.
Και το παιδί μέσα μας χρειάζεται αγάπη και ενδιαφέρον. Αυτό πρέπει να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πότε πότε, γιατί η γκρίζα καθημερινότητα μας ωθεί στην ψυχρή ενηλικίωση, ξεχνώντας κάπου στο περιθώριο τα όμορφα και απλά πράγματα που θα χαρίσουν ένα λαμπερό χαμόγελο και ελπίδα!

~Γύρνα πίσω με τ' ακατόρθωτα. Κατάκτησε κι εσύ το αστέρι
που θέλεις να γίνεις και να είσαι~

•Ελέν�� Ζερβοπούλου, λογοτέχνιδα, βιβλιοκριτικός: