ŷ������

کامنتای بقیه و میخونم و لذت میبرم که داستان یک دایره‌�� چرخون در جستجوی نیمه گمشده اش با تصویر سازی ساده و دلپذیر چقدر میتونه برداشت های متفاوتی در ادم های مختلف ایجاد کنه

برای خودم اینطوری بود، که اولا این مسیر به سمت نیمه گمشده (یا هدف؟) خودش ارزشمنده خودش کلی میتونه هیجان انگیز باشه. و بالا پایین داشته باشه فارغ از اینکه بهش برسی یا نه. اصلا اون نقصه یا کامل نبودنه یجورایی باعث شده جور متفاوتی این مسیرو تجربه کنی و در کل خاص کنه زندگی مارو از زندگی بقیه دایره ها.
این که خودمونو بدون اون تیکه بی ارزش و ناقص بدونیم ویا فقط در حالتی خودمونو ارزشمند ببینیم که اون قسمت پر شده باشه شاید دیدگاه سالمی نباشه.
کلا کیوت بود دوست داشتمش

هر موقعیت جدیدی هزینه داره فارغ از اینکه سالها آرزوشو در سر میپروروندیم یا نه.
گاهی اوقات به اون موقعیت میرسیم و هزینه اشم میپردازیم و تا مدتیم خوشحالیم ولی هزینه ای که دادیم و چیزهای ساده ای( که فک میکردیم اونقدر مهم نبودن) قربانیشون کردیم، تازه به چشممون میان

سبک سنگین کردن واقع گرایانه اینکه در ازای چیزی که قراره از دست بدیم ( و سبک جلوه ندادنش) چه چیزی قراره بدست بیاریم ( بیش از حد بزرگ و مهم قلمداد نکردنش) هم برداشت دیگه ای بود که از این داستان داشتم.