ŷ������

Υφίσταται δυστοπία με ευτυχισμένους ανθρώπους;
Κι όμως, στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο ο Huxley, μας παίρνει από το χέρι για να μας αποδείξει πως όσο παράδοξο και να ακούγεται μπορεί να υπάρξει!
Κινούμενος σε αντίθετη τροχιά από το μεταγενέστερο "1984" του Orwell, πλάθει ή προφητεύει αν θέλετε, ένα μέλλον όπου το σύνολο το ανθρωπότητας προσεγγίζει την απόλυτη ευτυχία μέσα από τον γενετικό προκαθορισμό! Τέτοιου είδους ευτυχία όμως δεν γίνεται να μην έρθει και με το ανάλογο τίμημα... Ανάμεσα σε άλλες, έννοιες όπως η ατομικότητα, η ιστορία, η θρησκεία και η οικογένεια, αποκαθηλώνονται και κατακερματίζονται εν ριπή οφθαλμού μέσα σε λίγες μόνο σελίδες!
Αντιλαμβάνομαι απόλυτα τη δημοφιλία του έργου και είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσει να συναρπάζει τα πλήθη εσαεί. Προσωπικά μιλώντας, ο Orwell είναι περισσότερο του γούστου μου! Τον θεωρώ δηλαδή πιο κοντά στα δικά μου συγγραφικά μέτρα και σταθμά. Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω πως ο νους του Huxley κατάφερε να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερης εμβέλειας ρηξικέλευθο πόνημα ! Διαβάζοντάς το στις μέρες μας, σου μοιάζει αμεσότερο και ακόμα πιο πιθανό σενάριο για να συμβεί. Τρομάζεις, προβληματίζεσαι, στοχάζεσαι... Μα πιο πολύ θαυμάζεις τις αλήθειες του:
"Η ευτυχία πάντα μοιάζει κακομοιριά σε σύγκριση με τις συγκινήσεις της δυστυχίας. Και βέβαια η σταθερότητα δεν έχει τη ζωντάνια της αποσταθεροποίησης. Η αυτάρκεια δεν αφήνει περιθώρια για την γοητευτική πάλη κατά της κακοτυχίας, τη γραφικότητα της μάχης εναντίον των πειρασμών ή τη μοιραία κυριαρχία των παθών της αμφιβολίας. Η ευτυχία δεν είναι ποτέ μεγαλειώδης"