ŷ������

وقتی صفحات آخرو می خوندم تو دلم میگفتم الان قاضی اینو میگه الان بازرگان این واکنشو نشون میده خب میگفتم این رفتار موقعشه همینجوری باید بشه که داستان داره میگه ،چون بارها این داستانا رو شنیدم گفتم معلومه اینجوری میشه دیگه واقعا انتظار دیگه ای از بازرگان و قاضی نداشتم ,خیلی این آدما و این اتفاقا زیاده...از خودم خجالت کشیدم وقتی بعد تموم شدن کتاب برگشتم به صفحه ی اولش نگاه کردم نوشته بود:"در عصری که خودکامگی قدرت قانون به خود میگیرد ,در عصری که انسانیت ترک مردمی می گوید...هرگز نگویید طبیعی است تا هیچ چیز تغییرناپذیر شمرده نشود...
بعد خوندن این کتاب دلم خواست این شعرو بخونم"
بمیرید، بمیرید، در این عشق بمیرید
در این عشق چو مردید،همه روح پذیرید
بمیرید، بمیرید، وز این مرگ مترسید
کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید، بمیرید، و ز این نفس ببرید
که این نفس چو بند است و شما همچو اسیرید
یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان
چو زندان بشکستید، همه شاه و امیرید
بمیرید، بمیرید و ز این ابر برآیید
چو زین ابر برآیید، همه بدر منیرید
خموشید خموشید، خموشی دم مرگ است
هم از زندگی است این که ز خاموش تفیرید