ŷ������

ما آدمها به شيوه¬ي افراد جنوب شرق آسيا بر سطح زمين راه مي¬رويم. با يك سبد در جلو و يك سبد در پشت. در سبد جلو، صفات نيك خود را مي¬گذاريم. در سبد پشتي، عيب¬هاي خود را نگه مي¬داريم. به همين دليل در طول روزهاي زندگي، چشمان خود را بر صفات نيك خود مي¬دوزيم و فشارها را در سينه¬مان حبس مي¬كنيم. در همين زمان بي¬رحمانه، در پشت سر همسفرامان كه پيش روي ما حركت مي¬كند، تمامي عيوب او را مي¬بينيم. بدين گونه است كه درباره ي خود بهتر از او داوري مي¬كنيم، بي¬آنكه بدانيم كه كسي كه پشت سر ما راه مي¬رود به ما با همين شيوه مي¬انديشد.