Rumi دوستداران شمس ,مولوی discussion
چند شعر از مولانا
date
newest »
newest »
Mod
هرچه گفت و گوي خلق آن ره ره عشاق نيست
..........................
شاخ عشق اندر ازل دان بيخ عشق اندر ابد
اين شجر را تكيه بر عرش و ثري و ساق نيست
..........................
عقل را معزول كرديم و هوا را حد زديم
كين جلالت لايق اين عقل و اين اخلاق نيست
..........................
تا تو مشتاقي بدان كين اشتياق تو بتيست
چون شدي معشوق ازان پس هستيي مشتاق نيست
..........................
مرد بحري دايما بر تخته خوف و رجاست
چونك تخته و مرد فاني شد استغراق نيست
..........................
شمس تبريزي تويي دريا و هم گوهر تويي
زانك بود تو سراسر جز سر خلاق نيست
..........................
مولوی
Mod
سرمست و خندان اندر آ اي يوسف كنعان من
..........................
از لطف تو چون جان شدم وز خويشتن پنهان شدم
اي هست تو پنهان شده در هستي پنهان من
..........................
گل جامه در از دست تو اي چشم نرگس مست تو
اي شاخها آبست تو اي باغ بي پايان من
..........................
يك لحظه داغم مي كشي يكدم به باغم مي كشي
پيش چراغم مي كشي تا وا شود چشمان من
..........................
اي جان پيش از جانها وي كان پيش از كانها
اي آن پيش از آنها اي آن من اي آن من
..........................
منزلگه ما خاك ني گر تن بريزد باك ني
انديشه ام افلاك ني اي وصل تو كيوان من
..........................
مر اهل كشتي را لحد در بحر باشد تا ابد
در آب حيوان مرگ كو اي بحر من عمان من
..........................
اي بوي تو در آه من وي آه تو همراه من
بر بوي شاهنشاه من شد رنگ و بو حيران من
..........................
جانم چو ذره در هوا چون شد ز هر ثقلي جدا
بي تو چرا باشد چرا اي اصل چار اركان من
..........................
اي شه صلاح الدين من ره دان من ره بين من
اي فارغ از تمكين من اي برتر از امكان من
...
مولوی
Mod
در كوي خرابات آ تا دردكشان بيني
..........................
دركش قدح سودا هل تا بشوي رسوا
بربند دو چشم سر تا چشم نهان بيني
..........................
بگشاي دو دست خود گر ميل كنارستت
بشكن بت خاكي را تا روي بتان بيني
..........................
از بهر عجوزي را تا چند كشي كابين
وز بهر سه نان تا كي شمشير و سنان بيني
..........................
نك ساقي بي جوري در مجلس او دوري
در دور در آ بنشين تا كي دوران بيني
..........................
اينجاست ربا نيكو جاني ده و صد بستان
گرگي و سگي كم كن تا مهر شبان بيني
..........................
شب يار همي گردد خشخاش مخور امشب
بربند دهان از خور تا طعم دهان بيني
..........................
گويي كه فلاني را ببريد ز من دشمن
رو ترك فلاني گو تا بيست فلان بيني
..........................
انديشه مكن الا از خالق انديشه
انديشه جانان به كانديشه نان بيني
..........................
با وسعت ارض الله بر حبس چه چفسيدي
ز انديشه گره كم زن تا شرح جنان بيني
..........................
خامش كن ازين گفتن تا گفت بري باري
از جان و جهان بگذر تا جان و جهان بيني
مولوی
.....
Mod
معشوق� همين� جاست� بياييد بياييد
معشوق� تو همسايه� ديوار به ديوار
در باديه� سرگشته� شما در چه� هواييد؟
گر صورت� بي‌صورت� معشوق� ببينيد
هم� خواجه� و هم� بنده� و هم� قبله� شماييد
گر قصد شما ديدن� آن� كعبه� جانست�
اول� رخ� آيينه� به صيقل� بزداييد....)
مولوي
Mod
هرگز نبدست اين مفرما
..........................
حاجت بنگر مگير حجت
بر نقد بزن مگو كه فردا
..........................
بگذار مرا كه خوش بخسپم
در سايه ات اي درخت خرما
..........................
اي عشق تو در دلم سرشته
چون قند و شكر درون حلوا
..........................
وي صورت تو درون چشمم
مانند گهر ميان دريا
..........................
داري سر ما سري بجنبان
تو نيز بگو زهي تماشا
..........................
آن وعده كه كرده اي مرا دوش
كو زهره كه تا كنم تقاضا
..........................
گر دست نمي رسد به خورشيد
از دور همي كنم تمنا
..........................
خورشيد و هزار همچو خورشيد
در حسرت تست اي معلا
..........................
مولوي
Mod
چو فرو شدم به دريا چو تو گوهرم نيامد
..........................
سر خنبها گشادم ز هزار خم چشيدم
چو شراب سركش تو به لب و سرم نيامد
..........................
چه عجب كه در دل من گل و ياسمن بخندد
كه سمن بري لطيفي چو تو در برم نيامد
..........................
ز پيت مراد خود را دو سه روز ترك كردم
چه مراد ماند زان پس كه ميسرم نيامد
..........................
دو سه روز شاهيت را چو شدم غلام و چاكر
به جهان نماند شاهي كه چو چاكرم نيامد
..........................
خردم گفت بر پر ز مسافران گردون
چه شكسته پا نشستي كه مسافرم نيامد
..........................
چو پريد سوي بامت ز تنم كبوتر دل
به فغان شدم چو بلبل كه كبوترم نيامد
..........................
چو پي كبوتر دل به هوا شدم چو بازان
چه هماي ماند و عنقا كه برابرم نيامد
..........................
برو اي تن پريشان تو و آن دل پشيمان
كه ز هر دو تا نرستم دل ديگرم نيامد
..........................
مولوي
Mod
جمع نشين ور نه پريشان شوي
..........................
تيره مرو خيره مشو زين چمن
ورنه چو جغدان سوي ويران شوي
..........................
گر بگريزي ز خراجات شاه
باركش غول بيابان شوي
..........................
ور تو ز خورشيد حمل سركشي
بفسري و برف زمستان شوي
..........................
روي بجنگ آر بصف شيروار
ورنه چو گربه تو در انبان شوي
..........................
كم خور ازين پاچه گاو فلك
شير چو خوردي خر شيطان شوي
..........................
كافر نفست چو زبون تو شد
گر همه كفري همه ايمان شوي
..........................
روي مكن تلخ ز ترشي يار
تا ز عنايت گل خندان شوي
..........................
دست و دهان را چو بشويي ز حرص
صاحب و هم كاسه سلطان شوي
..........................
اي دل يك لحظه تو ديوانه اي
باز دمي خواجه ديوان شوي
..........................
روي به شمس الحق تبريز كن
تا ملك الملك سليمان شوي
..........................
مولوی
Mod
گرت امروز براند نه كه فردات بخواند
..........................
در اگر بر تو ببندد مرو و صبر كن آنجا
ز پس صبر ترا او به سر صدر نشاند
..........................
و اگر بر تو ببندد همه رهها و گذرها
ره پنهان بنمايد كه كس آن راه نداند
..........................
نه كه قصاب به خنجر چو سر ميش ببرد
نهلد كشته خود را كشد آنگاه كشاند
..........................
چو دم ميش نماند ز دم خود كندش پر
تو ببيني دم يزدان به كجاهات رساند
..........................
به مثل گفتم اين را و اگر نه كرم او
نكشد هيچ كسي را و ز كشتن برهاند
..........................
همگي ملك سليمان به يكي مور ببخشد
بدهد هر دو جهان را و دلي را نرماند
..........................
دل من گرد جهان گشت و نيابيد مثالش
بكي ماند بكي ماند بكي ماند بكي ماند
..........................
هله خاموش كه بي گفت ازين مي همگان را
بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند
..........................
مولوی
Mod
شش جهتست اين وطن قبله درو يكي مجوي
بي وطنيست قبله گه در عدم آشيانه كن
..........................
كهنه گرست اين زمان عمر ابد مجو در آن
مرتع عمر خلد را خارج اين زمانه كن
..........................
اي تو چو خوشه جان تو گندم و كاه قالبت
گر نه خري چه كه خوري روي به مغز و دانه كن
..........................
هست زبان برون در حلقه در چه مي شوي
در بشكن به جان تو سوي روان روانه كن
..........................
آب حيات عشق را در رگ ما روانه كن
آينه صبوح را ترجمه شبانه كن
..........................
اي پدر نشاط نو بر رگ جان ما برو
جام فلك نماي شو وز دو جهان كرانه كن
..........................
اي خردم شكار تو تير زدن شعار تو
شست دلم به دست كن جان مرا نشانه كن
..........................
گر عسس خرد ترا منع كند ازين روش
حيله كن و ازو بجه دفع دهش بهانه كن
..........................
در مثلست كاشقران دور بوند از كرم
زاشقر مي كرم نگر با همگان فسانه كن
..........................
اي كه ز لعب اختران مات و پياده گشته اي
اسپ گزين فروز رخ جانب شه دوانه كن
مولوی
تخفیف کتاب .......... 30 درصدتعداد محدودی کتاب از ناشران مطرح نظیر نشر کاروان، افق ، نی ، مرکز ، هرمس ، آگه ، نگاه ، ثالث ، چشمه ، امرود ... در زمینه های فلسفه ، تاریخ ، سیاست ، ادبیات و ... با تخفیف 30 %به فروش می رسد.متقاضیان می توانند از تاریخ یکم آبانماه تا یکم آذر به آدرس خ کارگر شمالی ، بین نصرت و فرصت ، پلاک 1437 ط2 مراجعه کنند.
امروز مستان را نگر در مست ما آویخته � افکنده عقل و عافیت و اندر بلا آویختههست آن سخا چون دام نان اما صفا چون دام جان � کو در سخا آویخته کو در صفا آویخته
باشد سخی چون خایفی در غار ایثاری شده � صوفی چو بوبکری بود در مصطفی آویخته
این دل دهد در دلبری جان هم سپارد بر سری � و آن صرفه جو چون مشتری اندر بها آویخته
آن چون نهنگ آیان شده دریا در او حیران شده � وین بحری نوآشنا در آشنا آویخته
(دیوان شمس غزل شماره ۲۲۷۵)
برادرم پدرم اصل و فصل من عشقستکه خویش عشق بماند نه خویشی نسب
حضرت مولانا
حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شوو اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو
هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
و آنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو
عشق اسطرلاب اسرار خداست
این بیت حضرت مولانا در ادامه داستان پادشاه و کنیز آورده و با الهام از حال و روز کنیزسعی در معرفی معنا و حال وروز یک عشق خاکی ساده می کند ولی نکته جالب در ادامه داستان می باشد که مولانا در یک تناقض شاهکار ادبیاتی
عشق هایی که از پی آب و رنگی بود
عشق نبود عاقبت ننگی بود
مولوی با این بیت علاوه بر این که اقدام به معرفی عشق خاکی می کند در قیاس با بیت قبلی کاملا واضح است که عشق خاکی واقعی را مقدس شمرده و از لحاظ حالات و درجات با عشق زمینی مقایسه می کند
قلم که در شرحش می شتافت
چون به عشق رسید فلم بر خود شکافت