ŷ������

“مرا به چشم مردی می‌دی�� فداکار که برای درآوردن نان خانواده دارد با جان خودش بازی می‌کن��. من هم بدم نمی‌آم�� به این تصور دامن بزنم. آخر، غم نان قابل‌فهم‌ت�� است تا غم رؤیا”
― رضا قاسمی, وردی که بره‌ه�� می‌خوانن��