ŷ������

اندکی بعد به ضرورت مبارزه مسلحانه اعتقاد پیدا کرد. وقتی دوستش آلبرتو گرانادو، به دلیل عضویت در جنبش جوانان کمونیست به زندان افتاد، از او خواسته شد که به نشانه پشتیبانی، دانش آموزان دبیرستان را بسیج کن.
گوارا جواب داد که در تظاهراتی شرکت نمی کند که پلیس مسلح تعقیبش کند" وقتی حاضرم بروم که هفت تیری به من داده شود."

از نویسندگانی که در اماکن مختلف جهان، خانه ای دارند اغلب می پرسند کدام یک از آن خانه ها را اقامتگاه اصلی خود حساب می آورند. و تقریبا همه در جواب می گویند جایی که کتاب هایشان در آن جاست. همینگوی در خانه فینکاویخیا نه هزار جلد کتاب داشت

سوالی بدون جواب

آقای هانس کنوسپه، یکی از خوانندگان آلمانی آثار من، برایم یادداشت زیر را فرستاد است:
شما در صفحه 239 نسخه آلمانی صد سال تنهایی نوسته اید:«آئورلیانوی دوم هر سه روز یک بار تمام رخت چرک هایش را به خانه پتراکوتس می برد تا برایش بشورد و در انتظار شستشوی آن ها زیر شلواری به تن بر جای می ماند.»
سوال این است : آئورلیانوی دوم چه وقت زیر شلواری خود را عوض می کرد و می شست؟


هفدهم مارس 1981

ما شلوغ و آشفته خلق شده ایم، اما می کوشیم قسمت هایی از واقعیت را که با تصویر ما از خودمان مطابقت ندارد رد کنیم. وقتی ما تصمیم می گیریم یک چیزهایی را بپذیریم و بقیه را رها کنیم، بخشهایی از خود را به مرگ محکوم می کنیم. ما خود را سانسور می کنیم تا به شکل تصاویر پاک و تطهیر شده‌‌�� ذهنمان در آییم. این عشق نیست، بلکه نفرت از زندگی است. در تلاش برای استعلای زندگی، زندگی را طرد می کنیم

بیش از پنجاه سال از عمرم گذشته است و هنوز به خوبی نمی دانم که هستم و در زندگی چه می کنم.

احساسات عمیق هرگز ما را رنج نمی دهند، مقاومتمان در برابر این احساسات علت رنج است.