ŷ������

“... جای تأسف است که بیل‌ب�� وقتی فرصت پیدا کرد، آن موجود رذل را با شمشیر نکشت!»
- جای تأسف دارد؟ به خاطر دل‌سوز�� بود که دست‌دس�� کرد. دل‌سوز�� و مروت: که وقتی لازم نیست، ضربه نزنی. پاداش خودش را هم گرفت، فرودو. مطمئن باش که پلیدی آسیب کمی به او زد، و دست آخر توانست فرار کند، چون مالکیتش را بر حلقه این‌طو�� شروع کرده بود: با دل‌سوز��.
فرودو گفت: «متأسفم. من وحشت برم داشته؛ و هیچ دلم برای گولوم نمی‌سوز��.»
گندالف حرف او را قطع کرد: «تو او را ندیده‌ا��.»
فرودو گفت: «دلم هم نمی‌خواه�� ببینمش. نمی‌توان�� منظورت را بفهمم. واقعا می‌خواه�� بگویی که تو و الف‌ه�� بعد از این‌هم�� کارهای وحشتناک گذاشتید که زنده بماند؟ هرطور حساب کنید، او همان‌قد�� بد است که اورک‌ها�� و دشمن ماست. مرگ حقش است.»
- حقش است! به جرأت می‌گوی�� حقش است. خیلی از کسانی که زنده‌ان�� حق‌شا�� مرگ است؛ و خیلی از کسانی که می‌میرن�� حق‌شا�� زندگی است. تو می‌توان�� این زندگی را به آن‌ه�� ببخشی؟‌پ�� زیاد مشتاق نباش که در قضاوت، مردم را به مرگ محکوم کنی. چون حتی خردمندترین آدم‌ه�� هم نمی‌توان�� فرجام کار را ببیند. خود من چندان امیدوار نیستم که گولوم قبل از مرگ شفا پیدا کند، اما به هر حال احتمالش وجود دارد. و سرنوشت او با سرنوشت حلقه گره خورده است. قلبم به من می‌گوی�� که او هنوز نقشی دارد که قبل از فرجام کار باید بازی کند، چه نقش خوب، چه نقش بد؛ و وقتی زمان آن برسد، دل‌سوز�� بیل‌ب�� ممکن است سرنوشت خیلی‌ه�� -از جمله خود تو- را رقم بزند. در هر صورت او را نمی‌کشی��: خیلی پیر است و بدبخت. ...”
― رضا علیزاده, The Fellowship of the Ring

“فرودو پرسید: «ولی آیا من ش��امتش را پیدا می‌کنم�� این چیزی‌س�� که بیشتر به آن احتیاج دارم.»
گیلدور گفت: «ش��امت در غیرمحتمل‌تری�� جاها پیدا می‌شو��. امیدوار باش! ...”
― رضا علیزاده, The Fellowship of the Ring