ŷ������

[...] Η μετα-μετανάστευση, όπως ορίζεται από τον Roger Bromley (2017, σελ. 39), δεν είναι μία έννοια που συνδέεται αποκλειστικά με χρονικές διακρίσεις· είναι, ταυτόχρονα, και ιδεολογική στην προσπάθειά της να οικοδομήσει «ένα νέο σύνολο αναδυόμενων χώρων πολυμορφίας». Η παρούσα ανακοίνωση υποστηρίζει ότι το λογοτεχνικό έργο του, γεννημένου στη Χιμάρα της Αλβανίας, Χρήστου Αρμάντο Γκέζου, ειδικότερα τα μυθιστορήματά του Η λάσπη (2014) και Χάθηκε βελόνι (2021), οικοδομεί παρόμοιους χώρους, ιδιαίτερα μέσα από την αφηγηματική διαπραγμάτευση θεμάτων που αφορούν τις οικογενειακές και διαγενεακές σχέσεις, τη μνήμη και τη μετα-μνήμη, το τραύμα, ιδιαίτερα το τραυματικό οικογενειακό τοπίο, το αίσθημα του ανήκειν και τους παράγοντες που ευνοούν τη δημιουργία του ή/και την παρεμποδίζουν. Απώτερος στόχος είναι η διαμέσου της προσέγγισης μυθιστορημάτων που έχουν γραφεί από έναν συγγραφέα που έχει βιώσει τον απόηχο της μετανάστευσης, αλλά δεν εκφράζει πρωτίστως τις εμπειρίες ενός μετανάστη στα κείμενά του, απόπειρα σκιαγράφησης του χαρακτήρα μιας λογοτεχνίας που θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ‘μετ��-μεταναστευτική΄ υπό την έννοια ότι ενώ εγγράφει το «διαχρονικό και πολυεπίπεδο τραύμα της μετανάστευσης» (Γκέζος, 2021), αποδίδει ταυτόχρονα τις συγκρούσεις και τις αντιφάσεις του σύγχρονου ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό μέσα στην απόλυτη πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ζωής [...]