What do you think?
Rate this book
Taras Bulba
Nicolas Gogol (1809-1852)
"« Voyons, tourne-toi. Dieu, que tu es drôle ! Qu’est-ce que cette robe de prêtre ? Est-ce que vous êtes tous ainsi fagotés à votre académie ? »
Voilà par quelles paroles le vieux Boulba accueillait ses deux fils qui venaient de terminer leurs études au séminaire de Kiew(1), et qui rentraient en ce moment au foyer paternel.
Ses fils venaient de descendre de cheval. C’étaient deux robustes jeunes hommes, qui avaient encore le regard en dessous, comme il convient à des séminaristes récemment sortis des bancs de l’école. Leurs visages, pleins de force et de santé, commençaient à se couvrir d’un premier duvet que n’avait jamais fauché le rasoir. L’accueil de leur père les avait fort troublés ; ils restaient immobiles, les yeux fixés à terre.
« Attendez, attendez ; laissez que je vous examine bien à mon aise. Dieu ! que vous avez de longues robes ! dit-il en les tournant et retournant en tous sens. Diables de robes ! je crois qu’on n’en a pas encore vu de pareilles dans le monde. Allons, que l’un de vous essaye un peu de courir : je verrai s’il ne se laissera pas tomber le nez par terre, en s’embarrassant dans les plis.
� Père, ne te moque pas de nous, dit enfin l’aîné.
� Voyez un peu le beau sire ! et pourquoi donc ne me moquerais-je pas de vous ?
� Mais, parce que... quoique tu sois mon père, j’en jure Dieu, si tu continues de rire, je te rosserai.
� Quoi ! fils de chien, ton père ! dit Tarass Boulba en reculant de quelques pas avec étonnement. "
Nicolas Gogol nous fait pénétrer dans le monde belliqueux des Cosaques au XVIIe siècle. Tarass Boulba, guerrier reconnu, part en guerre contre les Polonais, avec ses deux fils, au nom de la foi orthodoxe. Seront-ils à la hauteur ? Une éventuelle défaite ne sera-t-elle pas le déclin de ces fiers Cosaques ?
228 pages, Paperback
First published January 1, 1835
424 people are currently reading
6,476 people want to read
About the author
Nikolai Gogol
1,828books5,338followersPeople consider that Russian writer Nikolai Vasilievich Gogol (Николай Васильевич Гоголь) founded realism in Russian literature. His works include
The Overcoat
(1842) and
Dead Souls
(1842).
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ukrainian birth, heritage, and upbringing of Gogol influenced many of his written works among the most beloved in the tradition of Russian-language literature. Most critics see Gogol as the first Russian realist. His biting satire, comic realism, and descriptions of Russian provincials and petty bureaucrats influenced later Russian masters Leo Tolstoy, Ivan Turgenev, and especially Fyodor Dostoyevsky. Gogol wittily said many later Russian maxims.
Gogol first used the techniques of surrealism and the grotesque in his works The Nose , Viy , The Overcoat , and Nevsky Prospekt . Ukrainian upbringing, culture, and folklore influenced his early works, such as Evenings on a Farm near Dikanka .
His later writing satirized political corruption in the Russian empire in Dead Souls .
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 681 reviews
November 26, 2021
Тарас Бульба = Taras Bulba, Nikolai Gogol
Taras Bulba is a romanticized historical novella by Nikolai Gogol.
It describes the life of an old Zaporozhian Cossack, Taras Bulba, and his two sons, Andriy and Ostap.
The sons study at the Kiev Academy and then return home, whereupon the three men set out on a journey to the Zaporizhian Sich (the Zaporizhian Cossack headquarters, located in southern Ukraine), where they join other Cossacks and go to war against Poland. ...
تاریخ نخستین خوانش: سال1976میلادی
عنوان: تاراس بولبا؛ اثر: نیکلای گوگول؛ مترجم: قازار سیمونیان؛ تهران، گوتنبرگ، سال1338، در221ص؛ چاپ دوم 1343، در205ص، انتشارات علمی فرهنگی، سال1394، در231ص، شابک9786001216992؛ موضوع: داستانهای نویسندگان روسیه - سده19م
مترجم: گیورگیس آقاسی؛ چاپ دوم: تهران، ممتاز، سال1361، در232ص، چاپ سوم: تهران، پیروز، سال1368، در262ص؛
مترجم: فریدون شفائی؛ تهران، دادجو، سال1365، در207ص؛
مترجم: امین نصیری؛ تهران، سپیده، سال1369، در140ص؛ چاپ سوم سال1375؛ شابک9645773350؛
متن خلاصه شده، مترجم: فاطمه نوفر؛ تهران، دبیر، 1392، در 64ص؛ شابک9786005955552؛
داستانی در ستایش از قزاقهاست، رویدادها در سده ی شانزدهم میلادی رخ میدهند، «تاراس بولبا» قزاق پنجاه ساله ای ست، که دو پسرش «اوستاپ» و «آندری» به اردوگاه «قزاقها» میروند و ...؛
نقل از متن کتاب: (اکنون پیشاپیش خوشحال بود، که با دو پسرش در اردوگاه حضور پیدا کرده، و بگوید: «ببینید، نگاهی به این دلاورانی که برای پیوستن به شما آورده ام بیندازید!»؛ آنها را، به همه ی یاران قدیمیش، که در جنگها شرکت کرده، و آبدیده شده بودند، معرفی کند، و شاهد نخستین درخشش هنرهای رزمی، و ظرفیتشان در باده گساری باشد، که اینکار را هم جزو افتخارهای شهسواران میدانست؛ ابتدا فکر کرده بود، آنها را تنها بفرستد؛ اما ظاهر نوجوانانه، قد و بالا، زیبایی قدرتمندانه ی اندامهاشان، که شور و حرارت جنگجویی را، در او برانگیخته بودند، باعث شد، تصمیم بگیرد همراهشان برود، آنهم همین فردا، حال آنکه، هیچ اجباری به اینکار نداشت، و خودرایی و کله شقی اش، باعث گرفتن چنین تصمیمی شده بود؛ از حالا به جنب و جوش و تقلا افتاده بود، از هر سو دستورهایی میداد، اسبها و نیز زین و ساز و برگهایی، برای پسران جوانش انتخاب میکرد، به اصطبلها سر میزد، خدمتکارهایی را که فردا باید همراهشان میرفتند، انتخاب میکرد؛ به معاون فرمانده، «توفکاج» دستور اکید داد، تا به مجردی که خبرش کرد، بیدرنگ با هنگش، در اردوگاه حضور به هم رساند؛ به رغم مستی، و بخارهای الکل، که هنوز در سرش پیچیده بودند، حواسش جمع بود، چیزی را از قلم نیندازد؛ حتا فکر کرد دستور دهد، اسبها را سیراب کنند، و جو و گندم دانه درشت، با بهترین کیفیت در آخورهاشان بریزند؛ بعد خسته از تلاشهایی که کرده بود، برای استراحت به خانه برگشت؛ به پسرانش گفت: ــ خب، فرزندانم، حالا وقت خواب است و فردا به لطف خدا...؛ نه، رختخواب برایمان آماده نکنید، نیازی به آن نداریم، میرویم توی حیاط میخوابیم
شب، تازه بر پهنه ی آسمان چیره شده بود؛ اما «بولبا» عادت داشت همیشه زود بخوابد؛ روی فرشی دراز کشید، و پوستینش را که از پوست گوسفند بود رویش انداخت، چون طی شب، هوا سرد میشد، و وقتی در خانه اش بود، و به ماموریتی نرفته بود، دوست داشت، جایش گرم و نرم باشد؛ به زودی صدای خرخرش بلند شد، و کسانی هم که در حیاط خوابیده بودند با او هم آهنگ شدند؛ همه ی کسانیکه اینجا و آنجا، در گوشه و کنار خوابیده بودند، با سر و صدا نفس میکشیدند، از جمله نگهبان شب، که به مناسبت آمدن دو جوان، در نوشیدن زیاده روی کرده بود
فقط مادر بینواشان، بیدار مانده، و بر بالین دو فرزند عزیزش، که کنار هم به خواب رفته بودند، نشسته بود؛ موهای بلندِ ژولیده شان را، که با اشکهایش نمدار کرده بود، شانه میزد؛ آن دو را، با تمام وجود، و با تمام احساسش، ورانداز میکرد، و از نگاه کردنشان سیر نمیشد؛ او که آنها را، به دنیا آورده، شیر داده، بزرگشان کرده، و نازشان را خریده بود، در حال حاضر، فقط برای مدت کوتاهی، آنها را جلو نظر، و کنار خود داشت؛ اشکریزان، در حالیکه قطره های اشک، در چین و چروکهای صورتش، که در گذشته آنهمه زیبا بود، جمع میشدند، زمزمه کنان میگفت: «فرزندانم، عزیز دردانه هایم، چه به سرتان خواهد آمد؟ چه سرنوشتی در انتظارتان است؟» آدم، دلش به حال این زن بینوا، مانند همه ی زنهای دیگر این زمانه ی پر ماجرا، و پر آشوب میسوخت؛ با شوهرش جز مدتی کوتاه، در آن آغاز زندگی پرشور و هیجانشان، در نخستین سالهای جوانی پر حراتشان، با عشق زندگی نکرده بود، و پس از آن، این معشوق خشن، او را، به حال خود رها کرده، و رفته بود به سراغ شمشیر، رفقا و مِیگُساریهایش، در آن زمان هم، شوهرش را، در سال فقط دو یا سه روز بیشتر نمیدید، گاهی هم یکسال میگذشت، بی آنکه خبری از او برسد؛ تازه موقعی هم که میدیدش، و کنار یکدیگر میخوابیدند، چه زندگی، و چه حال و روزی داشت؟ مدام ناسزا نثارش میکرد، و حتا کتکش هم میزد؛ اگر هم گاهی دست نوازشی به سرش میکشید، لطف بزرگی بود، که در حقش میکرد؛ زن بینوا، میان این گروه سواران مجرد، که زندگی پرجنب و جوش، و آشفته ی سرزمین قزاقها، رنگهایی از خشونت، به آنها میداد، موجودی بود، سوای همه ی موجودهای دیگر؛ جوانی، بی آنکه شادی و لذتی، برایش داشته باشد، از چنگش گریخته بود؛ چهره ی زیبا و گونه های پرطراوتش، که محروم از مهربانی، پژمرده شده بودند، پر از چین و چروکهایی زود هنگام بود؛ همه ی عشق، همه ی احساسهایی که در خود داشت، همه ی چیزهای پرشور و مشتاقانه ای را، که زنی جوان میتوانست در دل داشته باشد، به پسرانش بخشیده بود؛ با شور و حرارت، با عشقی سودایی، و چشمانی پراشک، به نظر میرسید، همچون مرغی بیابانی، بالای سر آنها میچرخید؛ فرزندانش، عزیزانش را داشتند از او میگرفتند، و برای همیشه از دیدنشان، و در کنارشان بودن، محرومش میکردند! کسی چه میداند، شاید در نخستین نبرد، تاتاری فرقشان را، با شمشیرش میشکافت، بی آنکه او بداند، جنازه هاشان که با نوک مرغان شکاری، از هم دریده شده بودند، کجا به حال خود رها شده اند، او که حاضر بود، همه چیزش را برای ذره ای از گوشت بدنشان، و قطره ای از خونشان فدا کند، خیره به چشمانشان، که هم اکنون، خوابی ژرف و سنگین، بر آنها چیره شده بود، نگاه میکرد، و اشک میریخت، همزمان توی دلش میگفت: «کسی چه میداند، شاید بولبا صبح که بیدار شد، رفتنشان را یک یا دو روز، عقب بیندازد؛ اگر تصمیم گرفته چنین زود عزیمت کنند، شاید به این علت بوده که زیادی مِی گُساری کرده است.»)؛ پایان نقل
بهنگام رسانی 19/10/1399هجری خورشیدی؛ 04/09/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Taras Bulba is a romanticized historical novella by Nikolai Gogol.
It describes the life of an old Zaporozhian Cossack, Taras Bulba, and his two sons, Andriy and Ostap.
The sons study at the Kiev Academy and then return home, whereupon the three men set out on a journey to the Zaporizhian Sich (the Zaporizhian Cossack headquarters, located in southern Ukraine), where they join other Cossacks and go to war against Poland. ...
تاریخ نخستین خوانش: سال1976میلادی
عنوان: تاراس بولبا؛ اثر: نیکلای گوگول؛ مترجم: قازار سیمونیان؛ تهران، گوتنبرگ، سال1338، در221ص؛ چاپ دوم 1343، در205ص، انتشارات علمی فرهنگی، سال1394، در231ص، شابک9786001216992؛ موضوع: داستانهای نویسندگان روسیه - سده19م
مترجم: گیورگیس آقاسی؛ چاپ دوم: تهران، ممتاز، سال1361، در232ص، چاپ سوم: تهران، پیروز، سال1368، در262ص؛
مترجم: فریدون شفائی؛ تهران، دادجو، سال1365، در207ص؛
مترجم: امین نصیری؛ تهران، سپیده، سال1369، در140ص؛ چاپ سوم سال1375؛ شابک9645773350؛
متن خلاصه شده، مترجم: فاطمه نوفر؛ تهران، دبیر، 1392، در 64ص؛ شابک9786005955552؛
داستانی در ستایش از قزاقهاست، رویدادها در سده ی شانزدهم میلادی رخ میدهند، «تاراس بولبا» قزاق پنجاه ساله ای ست، که دو پسرش «اوستاپ» و «آندری» به اردوگاه «قزاقها» میروند و ...؛
نقل از متن کتاب: (اکنون پیشاپیش خوشحال بود، که با دو پسرش در اردوگاه حضور پیدا کرده، و بگوید: «ببینید، نگاهی به این دلاورانی که برای پیوستن به شما آورده ام بیندازید!»؛ آنها را، به همه ی یاران قدیمیش، که در جنگها شرکت کرده، و آبدیده شده بودند، معرفی کند، و شاهد نخستین درخشش هنرهای رزمی، و ظرفیتشان در باده گساری باشد، که اینکار را هم جزو افتخارهای شهسواران میدانست؛ ابتدا فکر کرده بود، آنها را تنها بفرستد؛ اما ظاهر نوجوانانه، قد و بالا، زیبایی قدرتمندانه ی اندامهاشان، که شور و حرارت جنگجویی را، در او برانگیخته بودند، باعث شد، تصمیم بگیرد همراهشان برود، آنهم همین فردا، حال آنکه، هیچ اجباری به اینکار نداشت، و خودرایی و کله شقی اش، باعث گرفتن چنین تصمیمی شده بود؛ از حالا به جنب و جوش و تقلا افتاده بود، از هر سو دستورهایی میداد، اسبها و نیز زین و ساز و برگهایی، برای پسران جوانش انتخاب میکرد، به اصطبلها سر میزد، خدمتکارهایی را که فردا باید همراهشان میرفتند، انتخاب میکرد؛ به معاون فرمانده، «توفکاج» دستور اکید داد، تا به مجردی که خبرش کرد، بیدرنگ با هنگش، در اردوگاه حضور به هم رساند؛ به رغم مستی، و بخارهای الکل، که هنوز در سرش پیچیده بودند، حواسش جمع بود، چیزی را از قلم نیندازد؛ حتا فکر کرد دستور دهد، اسبها را سیراب کنند، و جو و گندم دانه درشت، با بهترین کیفیت در آخورهاشان بریزند؛ بعد خسته از تلاشهایی که کرده بود، برای استراحت به خانه برگشت؛ به پسرانش گفت: ــ خب، فرزندانم، حالا وقت خواب است و فردا به لطف خدا...؛ نه، رختخواب برایمان آماده نکنید، نیازی به آن نداریم، میرویم توی حیاط میخوابیم
شب، تازه بر پهنه ی آسمان چیره شده بود؛ اما «بولبا» عادت داشت همیشه زود بخوابد؛ روی فرشی دراز کشید، و پوستینش را که از پوست گوسفند بود رویش انداخت، چون طی شب، هوا سرد میشد، و وقتی در خانه اش بود، و به ماموریتی نرفته بود، دوست داشت، جایش گرم و نرم باشد؛ به زودی صدای خرخرش بلند شد، و کسانی هم که در حیاط خوابیده بودند با او هم آهنگ شدند؛ همه ی کسانیکه اینجا و آنجا، در گوشه و کنار خوابیده بودند، با سر و صدا نفس میکشیدند، از جمله نگهبان شب، که به مناسبت آمدن دو جوان، در نوشیدن زیاده روی کرده بود
فقط مادر بینواشان، بیدار مانده، و بر بالین دو فرزند عزیزش، که کنار هم به خواب رفته بودند، نشسته بود؛ موهای بلندِ ژولیده شان را، که با اشکهایش نمدار کرده بود، شانه میزد؛ آن دو را، با تمام وجود، و با تمام احساسش، ورانداز میکرد، و از نگاه کردنشان سیر نمیشد؛ او که آنها را، به دنیا آورده، شیر داده، بزرگشان کرده، و نازشان را خریده بود، در حال حاضر، فقط برای مدت کوتاهی، آنها را جلو نظر، و کنار خود داشت؛ اشکریزان، در حالیکه قطره های اشک، در چین و چروکهای صورتش، که در گذشته آنهمه زیبا بود، جمع میشدند، زمزمه کنان میگفت: «فرزندانم، عزیز دردانه هایم، چه به سرتان خواهد آمد؟ چه سرنوشتی در انتظارتان است؟» آدم، دلش به حال این زن بینوا، مانند همه ی زنهای دیگر این زمانه ی پر ماجرا، و پر آشوب میسوخت؛ با شوهرش جز مدتی کوتاه، در آن آغاز زندگی پرشور و هیجانشان، در نخستین سالهای جوانی پر حراتشان، با عشق زندگی نکرده بود، و پس از آن، این معشوق خشن، او را، به حال خود رها کرده، و رفته بود به سراغ شمشیر، رفقا و مِیگُساریهایش، در آن زمان هم، شوهرش را، در سال فقط دو یا سه روز بیشتر نمیدید، گاهی هم یکسال میگذشت، بی آنکه خبری از او برسد؛ تازه موقعی هم که میدیدش، و کنار یکدیگر میخوابیدند، چه زندگی، و چه حال و روزی داشت؟ مدام ناسزا نثارش میکرد، و حتا کتکش هم میزد؛ اگر هم گاهی دست نوازشی به سرش میکشید، لطف بزرگی بود، که در حقش میکرد؛ زن بینوا، میان این گروه سواران مجرد، که زندگی پرجنب و جوش، و آشفته ی سرزمین قزاقها، رنگهایی از خشونت، به آنها میداد، موجودی بود، سوای همه ی موجودهای دیگر؛ جوانی، بی آنکه شادی و لذتی، برایش داشته باشد، از چنگش گریخته بود؛ چهره ی زیبا و گونه های پرطراوتش، که محروم از مهربانی، پژمرده شده بودند، پر از چین و چروکهایی زود هنگام بود؛ همه ی عشق، همه ی احساسهایی که در خود داشت، همه ی چیزهای پرشور و مشتاقانه ای را، که زنی جوان میتوانست در دل داشته باشد، به پسرانش بخشیده بود؛ با شور و حرارت، با عشقی سودایی، و چشمانی پراشک، به نظر میرسید، همچون مرغی بیابانی، بالای سر آنها میچرخید؛ فرزندانش، عزیزانش را داشتند از او میگرفتند، و برای همیشه از دیدنشان، و در کنارشان بودن، محرومش میکردند! کسی چه میداند، شاید در نخستین نبرد، تاتاری فرقشان را، با شمشیرش میشکافت، بی آنکه او بداند، جنازه هاشان که با نوک مرغان شکاری، از هم دریده شده بودند، کجا به حال خود رها شده اند، او که حاضر بود، همه چیزش را برای ذره ای از گوشت بدنشان، و قطره ای از خونشان فدا کند، خیره به چشمانشان، که هم اکنون، خوابی ژرف و سنگین، بر آنها چیره شده بود، نگاه میکرد، و اشک میریخت، همزمان توی دلش میگفت: «کسی چه میداند، شاید بولبا صبح که بیدار شد، رفتنشان را یک یا دو روز، عقب بیندازد؛ اگر تصمیم گرفته چنین زود عزیمت کنند، شاید به این علت بوده که زیادی مِی گُساری کرده است.»)؛ پایان نقل
بهنگام رسانی 19/10/1399هجری خورشیدی؛ 04/09/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
August 17, 2012
This book is a classic example of the great gorge between the western and eastern mentality. Most people from western countries have read this book for the sole purpose of elevating themselves "culturally" because it's considered one among'st many of Russia's classic works. So, when I see a review stating that they don't get it, or, the characters are barbaric, anti-Semitic etc, I say "of course you don't get it, you've missed the point, you don't understand the context or historical significance. How could you?". The book was written for the Russian audience to stir a sense of brotherhood and romanticism due to the suffering of past generations. The characters portray antisemitism because this occurred hundreds of years before 'The Holocaust' and it wasn't politically incorrect to have such views back then. The human mind under those conditions didn't think about how the "enlightened" of the world would comment on his thought process. Did this book have any influence on the tragic events that would follow? I highly doubt it. Would a book be considered less sociably acceptable today if it contained a bunch of rednecks being racist to the African-american community in a historical setting? Xenophobia and racism exist to this very day let alone centuries ago.
Taras Bulba is a story of a people known for their warrior tradition and the injustices they thought had been done onto them. Anyone reading more into it than that was reading with walls already built in his or her mind. The very opposite of what "enlightened" readers should be doing.
Taras Bulba is a story of a people known for their warrior tradition and the injustices they thought had been done onto them. Anyone reading more into it than that was reading with walls already built in his or her mind. The very opposite of what "enlightened" readers should be doing.
May 27, 2020
"¿Quieren ternura? Su ternura es el campo despejado y un buen caballo, ¡esa es su ternura! ¿Ven este sable? ¡Ésta es su madre! Todo eso que les meten en la cabeza es porquería: la academia, todos esos libritos, abecedario, filosofía y el diablo sabe qué, ¡yo desprecio todo eso!"
Es tanta mi admiración por Nikólai Gógol, que se me están terminando los adjetivos calificativos. Padre de las letras rusas junto a Alexandr Pushkin supo colocar a Rusia en un lugar privilegiado dentro de las letras universales cuando nadie miraba hacia esas frías tierras eslavas.
Si bien nació y tuvo su comienzo literario en la “pequeña Rusia�, como se denominaba a Ucrania, fue en San Petersburgo donde afianzó su prestigio literario, en la segunda parte de su vida hasta su muerte.
Gógol es uno de esos escritores a los que yo considero “todo terreno�. Extremadamente versátil y polifacético supo escribir con maestría en los distintos ámbitos de la literatura como lo fueron la narrativa tradicional del cuento y la novela así también como su incursión en el teatro y en pocas ocasiones en la poesía.
Su gran ductilidad a la hora de escribir historias logró que se instaurara la verdadera literatura moderna en Rusia y su modelo fue tomado por los grandes escritores que llegaron después como Fiódor Dostoievski (su famosa frase “Todos descendemos de ‘El Capote� de Gógol� es tan determinante como justa), Lev Tolstói, Iván Turguéniev y Antón Chejov, sólo por nombrar algunos.
Sus obras se sucedieron rápidamente y todas fueron exitosas y perennes, y siguen vigentes aún hoy y lo serán por siempre, desde su obra cumbre, “Almas muertas� considerado “El Quijote ruso� pasando por el cuento pre-kafkiano “El Capote�, sus incursiones en el género de lo absurdo y la parodia como lo fueron sus cuentos "La nariz", "Diario de un loco" o "Por qué se pelearon los dos Ivanes" y su obra de teatro "El inspector", pero también supo escribir cuentos fantásticos como "Nochebuena" o con efectos de terror, cuyo ejemplo más emblemáticos es el aterrorizante "Viy". Todo esto hizo que su imagen se inmortalizara tanto en Rusia como en el mundo y nos permitió aún hoy seguir disfrutando de tantos relatos.
Pero dentro de la novela, también escribió esta historia tan fuerte que se llamó "Tarás Bulba". Más allá de que los especialistas no se definen si "Tarás Bulba" es una novela histórica, una epopeya heroica o un poema épico creo que es un conjunto de todo eso.
Es sorprendente como Gógol, sin tener un conocimiento profundo de la coyuntura histórica sino basándose en leyendas o canciones folklóricas rusas pertrecha una historia tan atrapante como esta.
Por otro lado, cabe destacar que "Tarás Bulba" es un libro que posee altas dosis de violencia, crueldad y salvajismo y creo que estos son los tres elementos que prevalecen a lo largo de la narración, con la excepción de la escapada de Andrí, unos de sus hijos con una doncella tártara.
Si bien es la segunda vez que leo el libro, sigo percibiendo que más me ha llamado la atención es el alto nivel de violencia y cuando Gógol narra los enfrentamientos entre Tarás y los distintos ٲá, o líderes de los ejércitos de cosacos, que a su vez se dividían, según la región en distintos ܰé durante las distintas batallas contra las tropas de los polacos.
Ambas facciones se odian a muerte y esa misma muerte se la desean con un odio visceral que llevan a la práctica cuando se enfrentan. Un dato no menor para observar es que cuando Gógol describe las batallas, me lleva a pensar que es imposible que, aunque en algún pasaje nombra a Horacio, no haya leído "La Ilíada" de Homero o "La Eneida de Virgilio, ya que las descripciones de cómo se suceden las luchas son muy similares, incluso cuando detalla los nombres de los distintos guerreros o cuando estos mueren.
Esa forma de definir la muerte del soldado cuando dice "y la severa alma del cosaco se elevó a las alturas" o "una vez muerto, su alma se desprendió de su cuerpo" es una relación directa con las batallas del pélida Aquiles contra las huestes de Héctor.
Gógol sabe como mostrarnos el modo de vida, los ideales y la bravura del pueblo cosaco a la perfección, tanto en Tarás como en sus valientes hijos Andrí como en Ostap, quienes tendrán un rol fundamental en la historia, especialmente "Andrí".
La fe del cosaco es tal cual lo afirma el autor cuando dice que "es implacable y temible como una roca moldeada por la naturaleza en medio de un mar tormentoso y eternamente cambiante".
El cosaco es valeroso, genuino, fiel, nunca abandona a su camarada, no entiende de necedades ni necesita descanso, se entrega en cuerpo y alma a la batalla, dedica su vida defender sus convicciones y asegurar la paz para su tierra a partir del combate y la guerra.
Todo esto es detallado con aplomo por Gógol. Ese duro cosaco viejo que es Tarás no cejará hasta el final ni traicionará a sus soldados ni a su amada patria y lo mismo sucede con sus camaradas, los atamanes.
Más allá de que en algunas partes se leen descripciones cargadas de misoginia y discriminación, especialmente con los judíos, caracterizados como una raza detestable e inmunda, o como en algunos pasajes cuando los cosacos hablan de las mujeres, los tártaros y de sus odiados enemigos polacos, debe entenderse que estas apreciaciones eran comunes en esa época tan lejana y han quedado atrás.
"Tarás Bulba" es una novela con una acción intensa, sin freno pero a la vez tan bien narrada (otro autor no podría haberlo hecho mejor), con personajes emblemáticos, que resumen una época salvaje en la que los hombres disputaban sin tregua su honor en el campo de batalla y es muy adictiva. Capta con efectividad la esencia de esos valientes cosacos que alguna vez cabalgaron las estepas rusas y de esta manera Nikólai Gógol nos propone una historia tan entretenida como brillante.
No es para menos, es una novela de Nikólai Gógol.
Leyendo a genios como esto es imposible aburrirse.
Es tanta mi admiración por Nikólai Gógol, que se me están terminando los adjetivos calificativos. Padre de las letras rusas junto a Alexandr Pushkin supo colocar a Rusia en un lugar privilegiado dentro de las letras universales cuando nadie miraba hacia esas frías tierras eslavas.
Si bien nació y tuvo su comienzo literario en la “pequeña Rusia�, como se denominaba a Ucrania, fue en San Petersburgo donde afianzó su prestigio literario, en la segunda parte de su vida hasta su muerte.
Gógol es uno de esos escritores a los que yo considero “todo terreno�. Extremadamente versátil y polifacético supo escribir con maestría en los distintos ámbitos de la literatura como lo fueron la narrativa tradicional del cuento y la novela así también como su incursión en el teatro y en pocas ocasiones en la poesía.
Su gran ductilidad a la hora de escribir historias logró que se instaurara la verdadera literatura moderna en Rusia y su modelo fue tomado por los grandes escritores que llegaron después como Fiódor Dostoievski (su famosa frase “Todos descendemos de ‘El Capote� de Gógol� es tan determinante como justa), Lev Tolstói, Iván Turguéniev y Antón Chejov, sólo por nombrar algunos.
Sus obras se sucedieron rápidamente y todas fueron exitosas y perennes, y siguen vigentes aún hoy y lo serán por siempre, desde su obra cumbre, “Almas muertas� considerado “El Quijote ruso� pasando por el cuento pre-kafkiano “El Capote�, sus incursiones en el género de lo absurdo y la parodia como lo fueron sus cuentos "La nariz", "Diario de un loco" o "Por qué se pelearon los dos Ivanes" y su obra de teatro "El inspector", pero también supo escribir cuentos fantásticos como "Nochebuena" o con efectos de terror, cuyo ejemplo más emblemáticos es el aterrorizante "Viy". Todo esto hizo que su imagen se inmortalizara tanto en Rusia como en el mundo y nos permitió aún hoy seguir disfrutando de tantos relatos.
Pero dentro de la novela, también escribió esta historia tan fuerte que se llamó "Tarás Bulba". Más allá de que los especialistas no se definen si "Tarás Bulba" es una novela histórica, una epopeya heroica o un poema épico creo que es un conjunto de todo eso.
Es sorprendente como Gógol, sin tener un conocimiento profundo de la coyuntura histórica sino basándose en leyendas o canciones folklóricas rusas pertrecha una historia tan atrapante como esta.
Por otro lado, cabe destacar que "Tarás Bulba" es un libro que posee altas dosis de violencia, crueldad y salvajismo y creo que estos son los tres elementos que prevalecen a lo largo de la narración, con la excepción de la escapada de Andrí, unos de sus hijos con una doncella tártara.
Si bien es la segunda vez que leo el libro, sigo percibiendo que más me ha llamado la atención es el alto nivel de violencia y cuando Gógol narra los enfrentamientos entre Tarás y los distintos ٲá, o líderes de los ejércitos de cosacos, que a su vez se dividían, según la región en distintos ܰé durante las distintas batallas contra las tropas de los polacos.
Ambas facciones se odian a muerte y esa misma muerte se la desean con un odio visceral que llevan a la práctica cuando se enfrentan. Un dato no menor para observar es que cuando Gógol describe las batallas, me lleva a pensar que es imposible que, aunque en algún pasaje nombra a Horacio, no haya leído "La Ilíada" de Homero o "La Eneida de Virgilio, ya que las descripciones de cómo se suceden las luchas son muy similares, incluso cuando detalla los nombres de los distintos guerreros o cuando estos mueren.
Esa forma de definir la muerte del soldado cuando dice "y la severa alma del cosaco se elevó a las alturas" o "una vez muerto, su alma se desprendió de su cuerpo" es una relación directa con las batallas del pélida Aquiles contra las huestes de Héctor.
Gógol sabe como mostrarnos el modo de vida, los ideales y la bravura del pueblo cosaco a la perfección, tanto en Tarás como en sus valientes hijos Andrí como en Ostap, quienes tendrán un rol fundamental en la historia, especialmente "Andrí".
La fe del cosaco es tal cual lo afirma el autor cuando dice que "es implacable y temible como una roca moldeada por la naturaleza en medio de un mar tormentoso y eternamente cambiante".
El cosaco es valeroso, genuino, fiel, nunca abandona a su camarada, no entiende de necedades ni necesita descanso, se entrega en cuerpo y alma a la batalla, dedica su vida defender sus convicciones y asegurar la paz para su tierra a partir del combate y la guerra.
Todo esto es detallado con aplomo por Gógol. Ese duro cosaco viejo que es Tarás no cejará hasta el final ni traicionará a sus soldados ni a su amada patria y lo mismo sucede con sus camaradas, los atamanes.
Más allá de que en algunas partes se leen descripciones cargadas de misoginia y discriminación, especialmente con los judíos, caracterizados como una raza detestable e inmunda, o como en algunos pasajes cuando los cosacos hablan de las mujeres, los tártaros y de sus odiados enemigos polacos, debe entenderse que estas apreciaciones eran comunes en esa época tan lejana y han quedado atrás.
"Tarás Bulba" es una novela con una acción intensa, sin freno pero a la vez tan bien narrada (otro autor no podría haberlo hecho mejor), con personajes emblemáticos, que resumen una época salvaje en la que los hombres disputaban sin tregua su honor en el campo de batalla y es muy adictiva. Capta con efectividad la esencia de esos valientes cosacos que alguna vez cabalgaron las estepas rusas y de esta manera Nikólai Gógol nos propone una historia tan entretenida como brillante.
No es para menos, es una novela de Nikólai Gógol.
Leyendo a genios como esto es imposible aburrirse.
November 30, 2020
شاید بتوان رمان حماسی تاراس بولبا نوشته گوگول را ادای دِین این نویسنده معروف روس متولد اوکراین به رسم و رسوم سرزمین پدری خود دانست ، رسومی که شاید خواننده امروزی آنرا عجیب ، وحشیانه و غیر قابل احترام بداند .
اما اولین پرسشی که برای خواننده فارسی زبان ممکن است پیش بیاید این است که چگونه مترجم بادانشی مانند پرویز شهدی قوم کازاک که در اوکراین زندگی می کردند و این کتاب مرتبط با زیستن آنهاست را با قزاق هایی که در آسیای میانه زندگی می کنند اشتباه گرفته باشد و این اشتباه خواننده را ممکن است سردرگم کند که قزاقهای سنی چگونه برای دعا و نیایش به کلیساهای ارتدوکس می روند و اصولا قزاقستان چه رابطه ای می تواند با لهستان داشته باشد و چگونه با وجود هزاران کیلومتر فاصله و عدم همجواری و همسایگی ، مردم هر دوکشور به خون هم تشنه اند ؟؟
به هر صورت گوگول در این کتاب به صورت واضح و آشکار از کازاک ها پشتیبانی کرده و اکثر صفات مثبت را به آنها نسبت داده ، از نظر نویسنده شجاعت و جنگ آوری تنها مختص به کازاک هاست و قوم ها و نژاد های دیگر به خصوص لهستانی ها از آن کاملا بی بهره هستند ، گوگول در این کتاب چهره نژاد پرستی از خود نشان داده و تا جایی که در توان داشته توهین نثار لهستانی ها و سپس یهودی ها کرده ، نویسنده در کتاب به تعریف و تمجید از قتل و غارت کازاک ها پرداخته و به آنها چهره ای قهرمانی بخشیده ، هر چند که در جایی هم می نویسد که این قهرمانان یا نیزه کودکان را به آتش می انداخته اند .
اما با وجود خشونت زیاد کتاب و اغراق های آشکار جناب گوگول تاراس بولبا را باید خواند ، کتاب دید نسبتا خوبی در مورد ایدئولوژی برتری نژاد اسلاو ، اهمیت بسیار زیاد اوکراین در روسیه و نفرت بسیار زیاد ملتهای روس ، لهستان ، اوکراین و قوم یهود به خواننده می دهد .
اما شاید پیام کتاب را بتوان ارجح دانستن وطن یا قوم و قبیله به خانواده دانست ، پیامی که امروزه به درست بودن آن شک و تردید های بسیار جدی وارد است .
اما اولین پرسشی که برای خواننده فارسی زبان ممکن است پیش بیاید این است که چگونه مترجم بادانشی مانند پرویز شهدی قوم کازاک که در اوکراین زندگی می کردند و این کتاب مرتبط با زیستن آنهاست را با قزاق هایی که در آسیای میانه زندگی می کنند اشتباه گرفته باشد و این اشتباه خواننده را ممکن است سردرگم کند که قزاقهای سنی چگونه برای دعا و نیایش به کلیساهای ارتدوکس می روند و اصولا قزاقستان چه رابطه ای می تواند با لهستان داشته باشد و چگونه با وجود هزاران کیلومتر فاصله و عدم همجواری و همسایگی ، مردم هر دوکشور به خون هم تشنه اند ؟؟
به هر صورت گوگول در این کتاب به صورت واضح و آشکار از کازاک ها پشتیبانی کرده و اکثر صفات مثبت را به آنها نسبت داده ، از نظر نویسنده شجاعت و جنگ آوری تنها مختص به کازاک هاست و قوم ها و نژاد های دیگر به خصوص لهستانی ها از آن کاملا بی بهره هستند ، گوگول در این کتاب چهره نژاد پرستی از خود نشان داده و تا جایی که در توان داشته توهین نثار لهستانی ها و سپس یهودی ها کرده ، نویسنده در کتاب به تعریف و تمجید از قتل و غارت کازاک ها پرداخته و به آنها چهره ای قهرمانی بخشیده ، هر چند که در جایی هم می نویسد که این قهرمانان یا نیزه کودکان را به آتش می انداخته اند .
اما با وجود خشونت زیاد کتاب و اغراق های آشکار جناب گوگول تاراس بولبا را باید خواند ، کتاب دید نسبتا خوبی در مورد ایدئولوژی برتری نژاد اسلاو ، اهمیت بسیار زیاد اوکراین در روسیه و نفرت بسیار زیاد ملتهای روس ، لهستان ، اوکراین و قوم یهود به خواننده می دهد .
اما شاید پیام کتاب را بتوان ارجح دانستن وطن یا قوم و قبیله به خانواده دانست ، پیامی که امروزه به درست بودن آن شک و تردید های بسیار جدی وارد است .
January 20, 2022
'All is fair in love and war'
'Qui a dit que l’Ukraine était ma patrie ? Qui m’en a fait une patrie ? La patrie, c’est ce que recherche notre âme, ce qu’elle a de plus cher au monde. Ma patrie, c’est toi ! Voilà ma patrie ! Et cette patrie, je la porterai jusqu’� la fin de mes jours, et nous verrons s’il se trouvera un Cosaque pour l’arracher de là !'
Citation originale :
'Кто сказал, что моя отчизна Украйна? Кто дал мне ее в отчизны? Отчизна есть то, чего ищет душа наша, что милее для нее всего. Отчизна моя � ты! Вот моя отчизна! И понесу я отчизну сию в сердце моем, понесу ее, пока станет моего веку, и посмотрю, пусть кто-нибудь из козаков вырвет ее оттуда!'
----
Lectures voisines:
Histoire d'amour rendue impossible par la haine inextinguible de leurs familles respectives:
Roman historique d'une facture proche de celui de Nikolaï Gogol :
Un récit de vie plein de détails sur les explorations et les fondations entreprises par les cosaques en Sibérie :
Un sommaire général de l'histoire de Russie depuis la Rus kiévienne à 1917:
------
A gauche, Serguey Viktorovitch Morozov, peintre cosaque (de l'oblast de Kouban) que j'ai rencontré à Saint-Pétersbourg en novembre 2018
Bande-son:
'Qui a dit que l’Ukraine était ma patrie ? Qui m’en a fait une patrie ? La patrie, c’est ce que recherche notre âme, ce qu’elle a de plus cher au monde. Ma patrie, c’est toi ! Voilà ma patrie ! Et cette patrie, je la porterai jusqu’� la fin de mes jours, et nous verrons s’il se trouvera un Cosaque pour l’arracher de là !'
Citation originale :
'Кто сказал, что моя отчизна Украйна? Кто дал мне ее в отчизны? Отчизна есть то, чего ищет душа наша, что милее для нее всего. Отчизна моя � ты! Вот моя отчизна! И понесу я отчизну сию в сердце моем, понесу ее, пока станет моего веку, и посмотрю, пусть кто-нибудь из козаков вырвет ее оттуда!'
----
Lectures voisines:
Histoire d'amour rendue impossible par la haine inextinguible de leurs familles respectives:
Roman historique d'une facture proche de celui de Nikolaï Gogol :
Un récit de vie plein de détails sur les explorations et les fondations entreprises par les cosaques en Sibérie :
Un sommaire général de l'histoire de Russie depuis la Rus kiévienne à 1917:
------
A gauche, Serguey Viktorovitch Morozov, peintre cosaque (de l'oblast de Kouban) que j'ai rencontré à Saint-Pétersbourg en novembre 2018
Bande-son:
February 17, 2017
I probably would have given it 4 stars instead of 3 if someone hadn't "accidentally" spoiled everything to me.
Okay so this book is an overflow of patriotism and I get it considering when it was written. So yeah it wasn't my cup of tea but it was by Gogol so I had to read it.
It was a tragic story and the contrast between the characters was so excellently put.. One son was sentimental and kind of romantic, unlike the other son. And Taras was the most patriotic character I have ever come across.
Overall, it didn't excite me as much as other works of Gogol I've read and that makes me want to read Dead Souls even more...
Okay so this book is an overflow of patriotism and I get it considering when it was written. So yeah it wasn't my cup of tea but it was by Gogol so I had to read it.
It was a tragic story and the contrast between the characters was so excellently put.. One son was sentimental and kind of romantic, unlike the other son. And Taras was the most patriotic character I have ever come across.
Overall, it didn't excite me as much as other works of Gogol I've read and that makes me want to read Dead Souls even more...
May 19, 2019
“The Wild Fields� was their name, the broad plains that stretched beyond the turbulent waters of the Dneiper River, those Central Ukrainian steppes that the Zaporozhian Cossacks once called home. Now, however, if you go looking for those plains, you will find nothing but water, water trapped by the dams of the Kahkhova Reservoir.
But in the 17th century, “The Wild Fields� were flowing with Cosssacks, running as dangerous and free as the rapids of the Dneiper. Originally a people of the steppes, related to the Khazars, the Cossacks developed into a voluntary tribe—accepting into their ranks runaway serfs, escaped criminals, war refugees, even a Tartar or two—bound together by a bellicose nature, steadfast loyalty, and a fierce pride in their status as warriors and in the truth of their Greek Orthodox faith. They battled against (and occasionally for) the Catholic kings of Poland, the tsars of Russia, and the khans of Crimea, showing themselves to be formidable enemies, dangerous allies.
The protagonist of Taras Bulba is one of these Zaporozhian Cossacks, and the novella tells the tale of a great campaign that the Cossacks once fought against the Poles. When Taras Bulba and his two young sons ride out to do battle, one son will become a hero and the other a traitor; how Taras Bulba faces the fates of his sons becomes central to this narrative of war.
When Gogol was in his twenties, he developed a passion for Ukrainian history, and hoped to earn a position teaching the subject at the University of Kiev. He was rejected for the position as unqualified (despite the support of his friend Pushkin) but the research he did to prepare himself for the post led to the writing of Taras Bulba (1835), Gogol longest effort up to that time. It is a work of unabashed romance, unapologetic nationalism, a celebration of the strengths both of Russia and the Ukraine.
Although Gogol is clearly influenced by the novels of Sir Walter Scott, he seemed to sense that his Cossacks, both in their savagery and generosity, were more primitive—and more monumental—than the medieval knights and Highland chieftains that the Scotch novelist took for his subjects. So Gogol sought a more elemental literary model, and found it in the Iliad of Homer.
I’ll end with with one epic digression, one battle encounter, and one epic simile. We begin with the digression, an anecdote of the early life of the Cossack Mosiy Schilo:
He was a muscular Cossack, who had often commanded at sea, and undergone many vicissitudes. The Turks had once seized him and his men at Trebizond, and borne them captives to the galleys, where they bound them hand and foot with iron chains, gave them no food for a week at a time, and made them drink sea-water. The poor prisoners endured and suffered all, but would not renounce their orthodox faith. Their hetman, Mosiy Schilo, could not bear it: he trampled the Holy Scriptures under foot, wound the vile turban about his sinful head, and became the favourite of a pasha, steward of a ship, and ruler over all the galley slaves. The poor slaves sorrowed greatly thereat, for they knew that if he had renounced his faith he would be a tyrant, and his hand would be the more heavy and severe upon them. So it turned out. Mosiy Schilo had them put in new chains, three to an oar. The cruel fetters cut to the very bone; and he beat them upon the back. But when the Turks, rejoicing at having obtained such a servant, began to carouse, and, forgetful of their law, got all drunk, he distributed all the sixty-four keys among the prisoners, in order that they might free themselves, fling their chains and manacles into the sea, and, seizing their swords, in turn kill the Turks. Then the Cossacks collected great booty, and returned with glory to their country; and the guitar-players celebrated Mosiy Schilo’s exploits for a long time.Here is a battle encounter containing an epic simile:
“He has left untouched rich plunder,� said Borodaty, hetman of the Oumansky kuren, leaving his men and going to the place where the nobleman killed by Kukubenko lay. “I have killed seven nobles with my own hand, but such spoil I never beheld on any one.� Prompted by greed, Borodaty bent down to strip off the rich armour, and had already secured the Turkish knife set with precious stones, and taken from the foe’s belt a purse of ducats, and from his breast a silver case containing a maiden’s curl, cherished tenderly as a love-token. But he heeded not how the red-faced cornet, whom he had already once hurled from the saddle and given a good blow as a remembrance, flew upon him from behind. The cornet swung his arm with all his might, and brought his sword down upon Borodaty’s bent neck. Greed led to no good: the head rolled off, and the body fell headless, sprinkling the earth with blood far and wide; whilst the Cossack soul ascended, indignant and surprised at having so soon quitted so stout a frame.
The cornet had not succeeded in seizing the hetman’s head by its scalp-lock, and fastening it to his saddle, before an avenger had arrived. As a hawk floating in the sky, sweeping in great circles with his mighty wings, suddenly remains poised in air, in one spot, and thence darts down like an arrow upon the shrieking quail, so Taras’s son Ostap darted suddenly upon the cornet and flung a rope about his neck with one cast. The cornet’s red face became a still deeper purple as the cruel noose compressed his throat, and he tried to use his pistol; but his convulsively quivering hand could not aim straight, and the bullet flew wild across the plain. Ostap immediately unfastened a silken cord which the cornet carried at his saddle bow to bind prisoners, and having with it bound him hand and foot, attached the cord to his saddle and dragged him across the field . . .
March 24, 2025
این خاصیت قلم جناب گوگوله که حتی توی داستان‌ها� حماسی خودش هم رگه‌های� -هرچند بسیار ظریف و خفیف- از اون شوخ‌طبع� و طنز و عناصر گروتسک‌ا� وجود داشته باشه. انگار چنین چیزی امضای کاری گوگول محسوب میشه و جزو لاینفک کارش همیشه به چشم می‌آ�. همین عنصره که آثار گوگول رو برای همیشه در ادبیات روسیه جاودان کرده.
تاراس بولبا جزو اون آثار رمانتیک‌طو� و حماسی‌ا� قرار می‌گیر� که درش این امضای گوگولی هم هست؛ خشونتی که در اون وجود داره- که بعضا نظراتی منفی نسبت� به اون دیده می‌ش�- یک نوع خشونت صرفا عادی نیست؛ بلکه حالت گروتسک پیدا می‌کن� و طنز جزئی موجود در داستان خاصیت کمیک‌وا� بهش میده. چنین چیزی در آثار دیگر ادیبان روسی هم پیدا میشه که معروف‌ترینشو� داستایفسکیه؛ خشونت استاوروگین -حتی در جهان آخر‌الزمانی‌ا� مثلِ- کتاب شیاطین، مضحک و خنده‌آور�. انگار که تراژدی در نمای نزدیک بیشتر به یک کمدی شباهت پیدا می‌کن�.
علاوه بر این و در عین حال، یک نوع سادگی و صمیمیت هم در نثر گوگول غالبا حس می‌ش� که باعث شیرین‌شد� فضای داستانی شده؛ همون حس خواندن و یا شنیدن داستان‌ها� فولک روسی با پس‌زمینه� نوای بالالایکا که آدم رو سرشار می‌کن�.
داستان این کتاب اما درمورد تاراس بولبا، قزاق پیری است که همراه دو پسرش به دل دشت‌ها� پهناور و سرسبزی میزنه و با قزاقان دیگری همراه میشه تا به جنگ لهستانیها� یهودی و تاتار‌ه� بره ولی اوضاع به خصو� در جنگ خیلی بر وفق مراد تاراس بولبا پیش نمی‌ر� و...
از زبان و قلم گوگول و توصیفات خارق‌العاده‌ا� هم که هرچه بگم کم گفتم. هرچند به‌نظر� داستان� کاستی‌های� هم داشت.
هیچی دیگه. بخونیدش تا از دستتون در نرفته.
تاراس بولبا جزو اون آثار رمانتیک‌طو� و حماسی‌ا� قرار می‌گیر� که درش این امضای گوگولی هم هست؛ خشونتی که در اون وجود داره- که بعضا نظراتی منفی نسبت� به اون دیده می‌ش�- یک نوع خشونت صرفا عادی نیست؛ بلکه حالت گروتسک پیدا می‌کن� و طنز جزئی موجود در داستان خاصیت کمیک‌وا� بهش میده. چنین چیزی در آثار دیگر ادیبان روسی هم پیدا میشه که معروف‌ترینشو� داستایفسکیه؛ خشونت استاوروگین -حتی در جهان آخر‌الزمانی‌ا� مثلِ- کتاب شیاطین، مضحک و خنده‌آور�. انگار که تراژدی در نمای نزدیک بیشتر به یک کمدی شباهت پیدا می‌کن�.
علاوه بر این و در عین حال، یک نوع سادگی و صمیمیت هم در نثر گوگول غالبا حس می‌ش� که باعث شیرین‌شد� فضای داستانی شده؛ همون حس خواندن و یا شنیدن داستان‌ها� فولک روسی با پس‌زمینه� نوای بالالایکا که آدم رو سرشار می‌کن�.
داستان این کتاب اما درمورد تاراس بولبا، قزاق پیری است که همراه دو پسرش به دل دشت‌ها� پهناور و سرسبزی میزنه و با قزاقان دیگری همراه میشه تا به جنگ لهستانیها� یهودی و تاتار‌ه� بره ولی اوضاع به خصو� در جنگ خیلی بر وفق مراد تاراس بولبا پیش نمی‌ر� و...
از زبان و قلم گوگول و توصیفات خارق‌العاده‌ا� هم که هرچه بگم کم گفتم. هرچند به‌نظر� داستان� کاستی‌های� هم داشت.
هیچی دیگه. بخونیدش تا از دستتون در نرفته.
April 7, 2024
مدت ها بود داستانی به این شدت توصیفی و پر کشش نخوانده بودم،خیلی من رو به یاد کتاب حاجی مراد تولستوی می‌انداخ�.
ترجمه خوبی هم دارد هر چند کیفیت چاپ جیبی های جدید ماهی ،کیفیت قدیم نیست¡
ترجمه خوبی هم دارد هر چند کیفیت چاپ جیبی های جدید ماهی ،کیفیت قدیم نیست¡
November 29, 2022
تاراس بولبا
اثر نیکلای گوگل
ترجمه پرویز شهدی
درام حماسی از رشادت یک جنگجوی اوکراینی (کازاک) بنام "تاراس بولبا" و دو پسر جوانش "آندری" و "استاپ" در جنگ با تاتارها و لهستانی ها، سرشار از جنگ و خشونت. جذاب و پرکشش که به خوبی هر چه تمام معرف آداب، سنن و فرهنگ مردم آن منطقه میباشد. گوگول در این رمان به زادگاه خود و مردمش ادای دین میکند و در این ادای دین اقدام به اغراق در صفات خوب مردم آن منطقه و افراط در توهین به تاتارها ، لهستانیها و یهودی های منطقه میکند .
آقای شهدی ،کازاک های ارتدوکس مسیحی که ساکن اوکراین بودند را قزاق ترجمه کرده که ممکن است خواننده به اشتباه آنها را مردم قزاقستان امروزی که عمدتا مسلمان هستند فرض کند.
پنج نسخه سینمائی معروف از رمان موجود است که معرفترین آن در 1962 با بازی یول براینر و امتیاز 6.2 و آخرین آنها از سینمای روسیه ودر سال 2009 است.
"اکنون پیشاپیش خوشحال بود که با دو پسرش در اردوگاه حضور پیدا کرده و بگوید: « ببینید، نگاهی به این دلاورانی که برای پیوستن به شما آورده ام بیندازید! » ؛ آن ها را به همه یاران قدیمی اش که در جنگ ها شرکت کرده و آبدیده شده بودند معرفی کند و شاهد نخستین درخشش هنرهای رزمی و ظرفیت شان در باده گساری باشد که این کار را هم جزو افتخارهای شهسواران می دانست. ابتدا فکر کرده بود آن ها را تنها بفرستد. اما ظاهر نوجوانانه، قد وبالا، زیبایی قدرت مندانه ی اندام هاشان که شور و حرارت جنگ جویی را در او برانگیخته بودند، باعث شد تصمیم بگیرد همراه شان برود، آن هم همین فردا، حال آن که هیچ اجباری به این کار نداشت و خودرایی و کله شقی اش باعث گرفتن چنین تصمیمی شده بود."
اثر نیکلای گوگل
ترجمه پرویز شهدی
درام حماسی از رشادت یک جنگجوی اوکراینی (کازاک) بنام "تاراس بولبا" و دو پسر جوانش "آندری" و "استاپ" در جنگ با تاتارها و لهستانی ها، سرشار از جنگ و خشونت. جذاب و پرکشش که به خوبی هر چه تمام معرف آداب، سنن و فرهنگ مردم آن منطقه میباشد. گوگول در این رمان به زادگاه خود و مردمش ادای دین میکند و در این ادای دین اقدام به اغراق در صفات خوب مردم آن منطقه و افراط در توهین به تاتارها ، لهستانیها و یهودی های منطقه میکند .
آقای شهدی ،کازاک های ارتدوکس مسیحی که ساکن اوکراین بودند را قزاق ترجمه کرده که ممکن است خواننده به اشتباه آنها را مردم قزاقستان امروزی که عمدتا مسلمان هستند فرض کند.
پنج نسخه سینمائی معروف از رمان موجود است که معرفترین آن در 1962 با بازی یول براینر و امتیاز 6.2 و آخرین آنها از سینمای روسیه ودر سال 2009 است.
"اکنون پیشاپیش خوشحال بود که با دو پسرش در اردوگاه حضور پیدا کرده و بگوید: « ببینید، نگاهی به این دلاورانی که برای پیوستن به شما آورده ام بیندازید! » ؛ آن ها را به همه یاران قدیمی اش که در جنگ ها شرکت کرده و آبدیده شده بودند معرفی کند و شاهد نخستین درخشش هنرهای رزمی و ظرفیت شان در باده گساری باشد که این کار را هم جزو افتخارهای شهسواران می دانست. ابتدا فکر کرده بود آن ها را تنها بفرستد. اما ظاهر نوجوانانه، قد وبالا، زیبایی قدرت مندانه ی اندام هاشان که شور و حرارت جنگ جویی را در او برانگیخته بودند، باعث شد تصمیم بگیرد همراه شان برود، آن هم همین فردا، حال آن که هیچ اجباری به این کار نداشت و خودرایی و کله شقی اش باعث گرفتن چنین تصمیمی شده بود."
August 19, 2023
یک داستان کوتاه حماسی، در فضای جنگ، با تلفیقی از عشق خانوادگی و عشق پدر و پسری... با فضایی کاملا تراژدی و پایان و جمع‌بند� عالی!
October 14, 2020
گوگول در داستان‌ها� طنزآمیز استاده ولی در این اثر حماسی نمیدونم چی بگم! به نظرم اثر خاص یا منحصر به فردی نیومد 😕
August 1, 2009
Gogol is primarily known as the father of Russian realism and for his grotesquely evocative descriptions, but 'Taras Bulba' represents a completely different mode for the author. Taking inspiration from the Greek epics and the nationalistic poems of French knights, Gogol creates his own story of national identity.
Though elements of realism and satire creep into the book, its tone is largely that of an action film: exciting, gritty, and passionate. Like almost any such national work, this fervor often overwhelms the story, romanticizing the Cossack life and ridiculing its enemies.
This one-sided hyperbole is most infamously represented by Gogol's Jews, who aren't painted in a particularly flattering light. The antisemitism isn't any worse than Shylock or The Jew of Malta, but Gogol's evocative characterization did inspire racist depictions by later authors; though anyone would seem like a schlub when compared to the epically handsome and strong-willed Cossacks.
Most of the work is simple and unadorned, sometimes to the point of repetition and inelegance. There are some stylized descriptions here and there, and these stand out as some of the most lovely and thoughtful passages. The philosophy tends to be as simple as the prose, though again, there are some subtler shades here and there.
The plot itself is straightforward, but not oversimplified. It resembles in many ways the stories of love, war, and honor that Shakespeare adapted for his plays.
As an adventurous romance, the story is amusing, fast-paced, and uncomplicated. There are promising hints of Gogol's strengths as a characterist and satirist, but the unsophisticated nationalism leaves much to be desired; even if such romantic sentiments never really die.
There are still those to whom warlike manliness and jingoistic pride in both country and faith are worthy ideals. Violent propaganda rarely goes out of style, and the manly warmongers still pull out Taras Bulba now and again as a reliably uncomplicated vision of righteous war.
But war and politics are the subjects of art, not its masters; simple patriotism cannot elevate this work to the level of Gogol's more thoughtful and layered works. Like 'The Song of Roland', such short-sighted epics may be of historical interest, but not social or literary interest.
Though elements of realism and satire creep into the book, its tone is largely that of an action film: exciting, gritty, and passionate. Like almost any such national work, this fervor often overwhelms the story, romanticizing the Cossack life and ridiculing its enemies.
This one-sided hyperbole is most infamously represented by Gogol's Jews, who aren't painted in a particularly flattering light. The antisemitism isn't any worse than Shylock or The Jew of Malta, but Gogol's evocative characterization did inspire racist depictions by later authors; though anyone would seem like a schlub when compared to the epically handsome and strong-willed Cossacks.
Most of the work is simple and unadorned, sometimes to the point of repetition and inelegance. There are some stylized descriptions here and there, and these stand out as some of the most lovely and thoughtful passages. The philosophy tends to be as simple as the prose, though again, there are some subtler shades here and there.
The plot itself is straightforward, but not oversimplified. It resembles in many ways the stories of love, war, and honor that Shakespeare adapted for his plays.
As an adventurous romance, the story is amusing, fast-paced, and uncomplicated. There are promising hints of Gogol's strengths as a characterist and satirist, but the unsophisticated nationalism leaves much to be desired; even if such romantic sentiments never really die.
There are still those to whom warlike manliness and jingoistic pride in both country and faith are worthy ideals. Violent propaganda rarely goes out of style, and the manly warmongers still pull out Taras Bulba now and again as a reliably uncomplicated vision of righteous war.
But war and politics are the subjects of art, not its masters; simple patriotism cannot elevate this work to the level of Gogol's more thoughtful and layered works. Like 'The Song of Roland', such short-sighted epics may be of historical interest, but not social or literary interest.
January 31, 2024
Well? I am, or better said I was, distressed to find how far I, that is myself, had been led along the dusty, beaten track of this savage tale. Historically blended, though with not enough yoghurt, water and salt , I had felt constantly wanted to turn it aside, yet I hadn’t done it, instead I had plunged beneath the surface and, o lord, what had I discovered. Horrific events!
Taras Bulba, the chief male character and leading the narrative flow in all senses, seems to have been on the look out of those opportunities that we hear about and read about in exceptional novels and biographies! He is always on the watch to take advantage of any opening that may present itself � for experiences and sensations, in a word adventures � but only if it’s about war-related!
The story has reminded me of two wonderful works that I have greatly enjoyed, one is Hadji Murat by Leo Tolstoy, and the other is The Captain's Daughter: And A History of Pugachov by Alexander Pushkin. Of course, I am not interested in comparing, contrasting, seizing the strong points, the weak points, the point of view of each 😊 The value of each is undisputable on its own. Still, I haven’t enjoyed Gogol’s work as much as the other two � Just because of Taras Bulba! Awful character. The greatest apostle of war! Too free, too frank, too cruel! Everything is superficial to him except fighting in battles.
I feel that this novella, or rather short novel, brings on the reader that knowledge that leaves a trace—that leaves strange scars, stains and reveries behind it. It might shock, perhaps even frighten some. That is to say that I am purely subjective 😉
Taras Bulba, the chief male character and leading the narrative flow in all senses, seems to have been on the look out of those opportunities that we hear about and read about in exceptional novels and biographies! He is always on the watch to take advantage of any opening that may present itself � for experiences and sensations, in a word adventures � but only if it’s about war-related!
The story has reminded me of two wonderful works that I have greatly enjoyed, one is Hadji Murat by Leo Tolstoy, and the other is The Captain's Daughter: And A History of Pugachov by Alexander Pushkin. Of course, I am not interested in comparing, contrasting, seizing the strong points, the weak points, the point of view of each 😊 The value of each is undisputable on its own. Still, I haven’t enjoyed Gogol’s work as much as the other two � Just because of Taras Bulba! Awful character. The greatest apostle of war! Too free, too frank, too cruel! Everything is superficial to him except fighting in battles.
I feel that this novella, or rather short novel, brings on the reader that knowledge that leaves a trace—that leaves strange scars, stains and reveries behind it. It might shock, perhaps even frighten some. That is to say that I am purely subjective 😉
September 14, 2019
صفحه ابتدای کتاب نوشته اند شاهکار ادبی و جاودان گوگول. این هم مثل بقیه مصادیق "شاهکار"، دروغین و تو خالی بود.
.
کازاک ها که در کتاب احتمالا به اشتباه قزاق ترجمه شده اند در اوکراین امروزی و بخشی از لهستان زندگی میکرده اند و مردمانی وحشی بوده اند، یک چیزهایی توی مایه های اسکاتلندیهایی که مل گیبسون در فیلم شجاع دل به نمایش گذاشته، و یا شبیه دو تراکی ها در بازی تاج و تخت.
گوگول یک وقتی رگ پاتریوتیزمش ورم کرده و ادای احترامی کرده به یک حماسه ملی و میهنی و این اثر را که سراسر خشونت و سبعیت است آفریده.
مطمئنا برای اهل اوکراین، یا روسیه باید قابل احترام باشد. و قابل درک هم هست برای مردم و فرهنگی که تازه میخواهد برای خودش نامی و هویتی دست و پا کند.
.
کتاب بی حوصله ای بود و چندان فراز و نشیبی نداشت.
.
کازاک ها که در کتاب احتمالا به اشتباه قزاق ترجمه شده اند در اوکراین امروزی و بخشی از لهستان زندگی میکرده اند و مردمانی وحشی بوده اند، یک چیزهایی توی مایه های اسکاتلندیهایی که مل گیبسون در فیلم شجاع دل به نمایش گذاشته، و یا شبیه دو تراکی ها در بازی تاج و تخت.
گوگول یک وقتی رگ پاتریوتیزمش ورم کرده و ادای احترامی کرده به یک حماسه ملی و میهنی و این اثر را که سراسر خشونت و سبعیت است آفریده.
مطمئنا برای اهل اوکراین، یا روسیه باید قابل احترام باشد. و قابل درک هم هست برای مردم و فرهنگی که تازه میخواهد برای خودش نامی و هویتی دست و پا کند.
.
کتاب بی حوصله ای بود و چندان فراز و نشیبی نداشت.
July 10, 2018
Bugünkü Ukrayna'nın yerli halkını oluşturan Slav topluluklarından Kazakların ( Kazak Türkleri'yle ilgisi yoktur ) dönem koşullarında Leh Krallığıyla olan mücadelelerini halk kahramanı savaşçı Taras Bulba üzerinden anlatan destansı roman. Asi ve savaşçı olan Kazaklar, Rus destanlarında ve birçok romanda konu edilmiştir. Gogol'un daha önce okuduğum kitaplarıyla biçimsel ve içerik anlamda çok da ilişkili olmayan, belki de kendisi de Ukrayna kökenli olan Gogol'un yetiştiği kültürden etkilenerek konu edindiği Taras Bulba'yı okurken Yaşar Kemal'in destansı romanlarını anmadım değil. Ancak Gogol, Y.Kemal'in aksine yoğun pastoral anlatıma ve sık tekrarlara düşmüyor. Destanlardaki klasik, yüceltme, abartma, efsaneleştirme yöntemleri elbette mevcut ancak Leh topluluklarına karşı kimi zaman ırkçılığa kaçan satırları okurken şaşırmadım değil. Bir topluluğu yüceltirken diğerini yermek belki 19.yy edebiyatında göze çarpan, rahatsız edici bir olgu olmasa gerek. Elbette buna takılmadan keyifle ve bir çırpıda okudum romanı. Özellikle kitabın sonlarındaki ** spoiler geliyor :) *** oğlunun işkence ile öldürülmesi anında babasına seslenmesi ve Taras Bulba'nın cevabının yer aldığı pasaj zihnime kazındı.
Ölü Canlar'ı sanırım okuma listemde daha önlere alacağım.
Ölü Canlar'ı sanırım okuma listemde daha önlere alacağım.
January 12, 2020
Τα πατριωτικά μυθιστορήματα ομολογώ δν είναι του στυλ μου. Η ιστορία αναφέρεται στις μάχες ανάμεσα στους Κοζάκους και στους Πολωνούς, με κεντρικούς ήρωες τον Τάρας Μπούλμπα και τους δυο γιους του. Ο Γκόγκολ διανθίζει το κείμενο με πλούσιες περιγραφές της ζωής των Κοζάκων, της σημασίας της τιμής και της πίστης, καθώς και με άλλα θέματα όπως η αγάπη για την πατρίδα, η θέση της γυναίκας κλπ. Ο Γκόγκολ γράφει για τους ανθρώπους του γενικά όπως φωτογράφιζε τους ανθρώπους και ο August Sander. Στους κάνει οικείους ακόμα και αν δεν έχεις τίποτα να ταυτιστείς.
Αξιομνημόνευτο απόσπασμα ��πό το κείμενο: "Πατρίδα είναι εκείνο που λαχταράει η ψυχή μας.."
Αξιομνημόνευτο απόσπασμα ��πό το κείμενο: "Πατρίδα είναι εκείνο που λαχταράει η ψυχή μας.."
January 18, 2012
It is fascinating to observe the response of Western readers to Gogol's epic Taras Bulba. Therefore, I would like to emphasize the importance of cultural and historical perspectives when analyzing this particular work. First, if you want to see what Gogol's Cossacks really looked like (the Hollywood version is bs)
(it's a Russian movie)
Being of both Russian and Ukrainian heritage, and having read the work in its original, I feel that some American readers wrongly dismiss it as an absurd, extremist tale about a bunch of barbarians. It is easy to imagine an American reader's shock due to the frequent anti-semitism and cold-blooded violence, but you have to keep in mind HISTORICAL CONTEXT and PERSPECTIVE.
Gogol by profession was a historian who was fascinated by his Ukrainian heritage. He had written Taras Bulba based on his historical studies. His work portrays the realities of life on the south Russian (Ukrainian) steppes and the intricate, antagonistic relationships between Cossacks, Tartars, Poles, and the Jews. The actions and behavior of the Cossacks are inherent to the harsh realities of that historical period. The Cossacks do not simply decide to ravage the Poles for fun (although that was part of it) - they retaliate to their transgression on their religion, their land, their way of life.
There is never any question of Cossack identity, and what they represent. At the beginning Gogol poetically describes the Cossacks as a unique manifestation of Russian nature and strength forged by the cruel,rugged conditions of the 16th century. Towards the end, Gogol through Taras speaks of the Russian brotherhood (russkoye tovarischestvo) that is unlike any other. Thus the work is also hugely relevant to contemporary times, when Ukraine has been separated from Russia and is being led toward the West. Essentially, this is one of the driving themes of Gogol's work; nationalism and loyalty to your native culture, way of life (Andriy).
This leads us to having to consider the perspective from which Gogol had written Taras Bulba. Obviously he wrote it from the Russian perspective for the Russian public, without the foresight that someday it would be read in the West. The issue of anti-Semitism in the story in 19th century Russia would be a nonissue, and indeed, would be judged as another historical occurrence. Gogol's Taras loathes the Jewish merchants for their scheming and cunning (traits the Cossacks are devoid of), through which they've indebted many a Cossack and their churches. These details are used by Gogol to contrast and emphasize the virtuousness of the Cossacks' bravado and honor, as well as to show the grievances they've had to suffer at the hands of foreigners.
The true value of Gogol's work is in his portrayal of the Cossacks nature and their lifestlye. The imagery of life on the beautiful expanse of the steppe is particularly memorable. It is true that the beauty of the language is lost in translation from Russian to English, for Gogol' characters (particularly Taras) speak in a powerful, old-fashioned manner that did much to characterize them.
In order to understand Taras Bulba while reading it you have to have some general understanding of what kind of people the Cossacks were and the land that they came from.
(it's a Russian movie)
Being of both Russian and Ukrainian heritage, and having read the work in its original, I feel that some American readers wrongly dismiss it as an absurd, extremist tale about a bunch of barbarians. It is easy to imagine an American reader's shock due to the frequent anti-semitism and cold-blooded violence, but you have to keep in mind HISTORICAL CONTEXT and PERSPECTIVE.
Gogol by profession was a historian who was fascinated by his Ukrainian heritage. He had written Taras Bulba based on his historical studies. His work portrays the realities of life on the south Russian (Ukrainian) steppes and the intricate, antagonistic relationships between Cossacks, Tartars, Poles, and the Jews. The actions and behavior of the Cossacks are inherent to the harsh realities of that historical period. The Cossacks do not simply decide to ravage the Poles for fun (although that was part of it) - they retaliate to their transgression on their religion, their land, their way of life.
There is never any question of Cossack identity, and what they represent. At the beginning Gogol poetically describes the Cossacks as a unique manifestation of Russian nature and strength forged by the cruel,rugged conditions of the 16th century. Towards the end, Gogol through Taras speaks of the Russian brotherhood (russkoye tovarischestvo) that is unlike any other. Thus the work is also hugely relevant to contemporary times, when Ukraine has been separated from Russia and is being led toward the West. Essentially, this is one of the driving themes of Gogol's work; nationalism and loyalty to your native culture, way of life (Andriy).
This leads us to having to consider the perspective from which Gogol had written Taras Bulba. Obviously he wrote it from the Russian perspective for the Russian public, without the foresight that someday it would be read in the West. The issue of anti-Semitism in the story in 19th century Russia would be a nonissue, and indeed, would be judged as another historical occurrence. Gogol's Taras loathes the Jewish merchants for their scheming and cunning (traits the Cossacks are devoid of), through which they've indebted many a Cossack and their churches. These details are used by Gogol to contrast and emphasize the virtuousness of the Cossacks' bravado and honor, as well as to show the grievances they've had to suffer at the hands of foreigners.
The true value of Gogol's work is in his portrayal of the Cossacks nature and their lifestlye. The imagery of life on the beautiful expanse of the steppe is particularly memorable. It is true that the beauty of the language is lost in translation from Russian to English, for Gogol' characters (particularly Taras) speak in a powerful, old-fashioned manner that did much to characterize them.
In order to understand Taras Bulba while reading it you have to have some general understanding of what kind of people the Cossacks were and the land that they came from.
January 21, 2024
2.5
تاراس بولبا در دنیای من جایگاه خاصی ندارد. به اندازه کافی مطلب تو کامنت‌ها� دیگه راجع به درون‌مای� و پیرنگ این داستان هست؛ پس من دیگه راجع به این موارد چیزی نمی‌نویس�. لحن نوشته و حسی که گه‌گاه� این داستان حماسی و تراژیک بهم منتقل کرد باعث شد همین امتیاز هم بهش بدم. نمیدونم گوگول تا انتهای چقدر با و یا علیه تاراس بولبا بود تا انتهای کتاب اما، من به شخصه خوشحالم که این جنگها� تصورات، فرهنگ‌ها� اخلاقیات و ایمان‌ه� و مذاهبی که بر پایه جنگ و انتقام و عزت‌نف� و شرافت و غیرت و مردانگی و رشادت و سلحشوری و دلاوری و... هر کلمه کثافتی از این دست بوده، تا حد زیادی از دنیا ریشه‌ک� شده. البته شاید جایگزین‌ها� خیلی بهتری از این موارد نیومده ولی همین که این چیزا دیگه در کم‌رنگ‌تری� حالت ممکنه من خوشحالم. همه این چیزا برای من تداعی‌گ� تمام حماقت بشری هستند. تداعی‌گ� تعصب، فکر نکردن، کورکورانه راه رفتن و تداعی‌گ� این عبارت که تاریخ (حماقتِ) بشری همان تاریخ جنگها� بشریه.
تاراس بولبا در دنیای من جایگاه خاصی ندارد. به اندازه کافی مطلب تو کامنت‌ها� دیگه راجع به درون‌مای� و پیرنگ این داستان هست؛ پس من دیگه راجع به این موارد چیزی نمی‌نویس�. لحن نوشته و حسی که گه‌گاه� این داستان حماسی و تراژیک بهم منتقل کرد باعث شد همین امتیاز هم بهش بدم. نمیدونم گوگول تا انتهای چقدر با و یا علیه تاراس بولبا بود تا انتهای کتاب اما، من به شخصه خوشحالم که این جنگها� تصورات، فرهنگ‌ها� اخلاقیات و ایمان‌ه� و مذاهبی که بر پایه جنگ و انتقام و عزت‌نف� و شرافت و غیرت و مردانگی و رشادت و سلحشوری و دلاوری و... هر کلمه کثافتی از این دست بوده، تا حد زیادی از دنیا ریشه‌ک� شده. البته شاید جایگزین‌ها� خیلی بهتری از این موارد نیومده ولی همین که این چیزا دیگه در کم‌رنگ‌تری� حالت ممکنه من خوشحالم. همه این چیزا برای من تداعی‌گ� تمام حماقت بشری هستند. تداعی‌گ� تعصب، فکر نکردن، کورکورانه راه رفتن و تداعی‌گ� این عبارت که تاریخ (حماقتِ) بشری همان تاریخ جنگها� بشریه.
February 4, 2024
Гогол е признат за руски писател класик, но определено славата му не се дължи на това произведение.
Слабо, наивно, исторически и чисто приключенски недостоверно, обслужващо пошло великоруския шовинизъм. Според мен, на истинските казаци никак не би им се понравило.
Определено съм разочарован, очаквах повече. :(
Слабо, наивно, исторически и чисто приключенски недостоверно, обслужващо пошло великоруския шовинизъм. Според мен, на истинските казаци никак не би им се понравило.
Определено съм разочарован, очаквах повече. :(
December 4, 2021
Gogoljev kratki roman je knjiga o smelosti i neustrašivosti zaporoških kozaka, njihovom impresivnom moralnom kodeksu ali i o negativnim aspektima tadašnjeg društva i o surovim okolnostima perioda u kojem su živeli Zaporošci.
3+
3+
December 15, 2023
Taras Bulba
Una novela corta de Nicolai Gogol sobre los cosacos ucranianos en el siglo XVI.
Dice Pérez Reverte en el prólogo que leyendo esta historia se puede comprender lo que está pasando en Ucrania desde que fue atacada por Rusia.
Lo que se desprende de la novela es que si los pobladores de la actual Ucrania son descendientes de los míticos cosacos de esa época no será fácil doblegarlos.
Enfrentados a los polacos en esta ocasión, defienden su religión, sus fronteras y su forma de vida. Gogol refleja con maestría la sociedad cosaca en Taras Bulba un viejo cosaco que siguiendo la tradición de su pueblo peleará hasta el final.
Una novela corta de Nicolai Gogol sobre los cosacos ucranianos en el siglo XVI.
Dice Pérez Reverte en el prólogo que leyendo esta historia se puede comprender lo que está pasando en Ucrania desde que fue atacada por Rusia.
Lo que se desprende de la novela es que si los pobladores de la actual Ucrania son descendientes de los míticos cosacos de esa época no será fácil doblegarlos.
Enfrentados a los polacos en esta ocasión, defienden su religión, sus fronteras y su forma de vida. Gogol refleja con maestría la sociedad cosaca en Taras Bulba un viejo cosaco que siguiendo la tradición de su pueblo peleará hasta el final.
September 27, 2024
"Feroces, crueles, valientes y apasionados, los cosacos hacen temblar la estepa bajo los cascos de sus caballos. Uno de ellos es Taras Bulba. Ya no es joven, pero conserva su fuerza y su inteligencia y, al ver amenazada su religión y su linaje, buscará venganza en tierras polacas junto a sus hijos Ostap y Andreí. Ninguna guarnición, ciudad amurallada o iglesia podrán detenerlos, hasta que la desgracia se cierne sobre ellos�"
Ambientada en el siglo XVI," Taras Bulba" es la epopeya, tan breve como bella, de los cosacos del Dniéper y de la heroica lucha que durante varios siglos sostuvo el pueblo ucraniano para conservar su independencia nacional. Con un acento entre lírico y nostálgico, con una entonación épica y vastas metáforas que recuerdan a los poetas de la antigüedad clásica, Gógol canta a la naturaleza poderosa y salvaje de aquellos hombres indomables. Un relato repleto de acción, heroísmo, traiciones y pasiones en las vastas llanuras de las estepas, cuyo protagonista es uno de esos personajes inolvidables en los que se mezclan mito e historia y que desde su publicación se convirtió en patrimonio inalienable de la literatura.
En esta ocasión Gógol nos ofrece su visión del pueblo cosaco, un pueblo sin estado, como el kurdo, que vive repartido principalmente entre Ucrania y Rusia, y de forma minoritaria en Kazajistán. Es lógico que los cosacos fueran una fuente de inspiración para los escritores del romanticismo, ya que admiraban de este pueblo su amor a la libertad, su valentía y su fama como grandes combatientes.
Este magnífico relato comienza con los hijos de Taras Bulba, Ostap y Andrí, regresando a su hogar tras terminar sus estudios en un seminario ortodoxo en Kiev. El anciano Taras decide llevarlos a el Sech, un campamento de cosacos zapórogos, para que se conviertan en auténticos guerreros cosacos. Pero, una vez en el Sech, la abulia y la falta de acción que se encuentran harán que Taras Bulba arengue a los cosacos del campamento para ir a luchar contra los polacos y defender la fe ortodoxa tras la llegada de unos viajeros que dan noticia de las vejaciones que viven los ortodoxospor parte de judíos y católicos en Ucrania, en los dominios delhetman. Por este motivo, los zapórogos se deciden a realizar una incursión para asediar el castillo de Dubno. Es entonces cuando Andrí, a través de una mujer tártara, entra en el castillo, a partir de aquí el amor hacia una noble polaca, que es una de las sitiadas dentro del castillo, colmará completamente su corazón y su mente...(esta parte en cuestión está relatada con una pluma que muy pocos escritores tienen, que prosa poética tan maravillosa la de Gógol, creo que nunca me cansaré de leerlo y releerlo...)
Nikolái Gógol realiza en"Taras Bulba"un descripción romántica de los cosacos, pero también resalta el realismo, costumbrismo naturalista y la épica, mucha épica. Gógol nos sumerge de lleno en el intenso estilo de vida cosaco y realiza vívidas descripciones del carácter cosaco, de sus costumbres como, por ejemplo los bailes y las borracheras sin fin (eso sí, mientras no están luchando), el modo de elección y cese de los líderes cosacos, de los paisajes de Ucrania, las estepas y las batallas. Taras Bulba es descrito como un anciano sabio y lleno de vitalidad, aunque en ocasiones la pasión nuble su juicio. Su hijo Ostap es un cosaco leal a su cultura y es capaz de realizar sacrificios por el bien de su pueblo, en este sentido es una prolongación (y digno heredero) de los valores y del carácter de su padre. Mientras que Andrí es todo lo contrario a su padre y a su hermano, de naturaleza enamoradiza no dudará en dar la espalda a su familia y al resto de cosacos por amor; en Andrí se puede reconocer apenas sin esfuerzo al arquetipo del héroe romántico. Aunque Gógol parece sentir más simpatías por el viejo Taras y su fuerte carácter y determinación, que no flaquea ante la presencia femenina como sí hace su hijo Andrí. Por otra parte las mujeres en"Taras Bulba"tienen un papel secundario y casi se limitan a ser descritas como bellas, sensuales, pálidas, delicadas y vunerables y no son más que el reflejo de la sensibilidad e ideal románticos de Nikolái Gógol: "atractiva y voluble; ésta era una belleza, una mujer en todo el apogeo de su hermosura".
Desde hace décadas, y esto tengo que decirlo, se ha denunciado que"Taras Bulba"es una novela antisemita o anticatólica, pues los judíos están estereotipados y llegan a ser maltratados muy cruelmente en la novela. Pero hay que tener en cuenta el contexto en que fue escrita (siglo XIX), en el contexto en el que se sitúa la acción (siglo XVI) y entender la estrecha relación de los cosacos con la Iglesia Ortodoxa, que era una parte integral de la vida, la cultura y la identidad cosacas. Tildar a Nikolái Gógol o a"Taras Bulba"de antisemitas o anticatólicos es, simple y llanamente, nadar en la superficie y no (querer) entender que lo que en esta novela se muestra es un retrato fiel de aquella sociedad donde no se condena ni se alaban estas conductas.
"Taras Bulba"no es únicamente un clásico de la literatura universal, es un canto a la libertad y una declaración de amor que Nikolái Gógol escribe a Ucrania. Pero también es una obra cargada de simbolismo (cómo olvidar esa pipa, alegoría de la autoridad pero también de la identidad y la cultura cosacas), dramatismo, acción y pasión. Y es que desde prácticamente el principio de la obra la acción no deja de ir en un constantein crescendohasta que llegamos a un emocionante y catártico final en que el dramatismo alcanza su trágico y fatalista clímax. Esta novela es una obra genuinamente romántica y todo lector que guste de una buena novela de aventuras decimonónica, de la novela histórica etc, no tiene más que abrir este librito, dejarse llevar de la mano por este gran escritor ucraniano en lengua rusa y disfrutar de las aventuras de este viejo cosaco. ¡Cabalguemos junto a Taras Bulba y el resto de cosacos zapórogos en una impetuosa incursión o una apasionante aventura!.
Ambientada en el siglo XVI," Taras Bulba" es la epopeya, tan breve como bella, de los cosacos del Dniéper y de la heroica lucha que durante varios siglos sostuvo el pueblo ucraniano para conservar su independencia nacional. Con un acento entre lírico y nostálgico, con una entonación épica y vastas metáforas que recuerdan a los poetas de la antigüedad clásica, Gógol canta a la naturaleza poderosa y salvaje de aquellos hombres indomables. Un relato repleto de acción, heroísmo, traiciones y pasiones en las vastas llanuras de las estepas, cuyo protagonista es uno de esos personajes inolvidables en los que se mezclan mito e historia y que desde su publicación se convirtió en patrimonio inalienable de la literatura.
En esta ocasión Gógol nos ofrece su visión del pueblo cosaco, un pueblo sin estado, como el kurdo, que vive repartido principalmente entre Ucrania y Rusia, y de forma minoritaria en Kazajistán. Es lógico que los cosacos fueran una fuente de inspiración para los escritores del romanticismo, ya que admiraban de este pueblo su amor a la libertad, su valentía y su fama como grandes combatientes.
Este magnífico relato comienza con los hijos de Taras Bulba, Ostap y Andrí, regresando a su hogar tras terminar sus estudios en un seminario ortodoxo en Kiev. El anciano Taras decide llevarlos a el Sech, un campamento de cosacos zapórogos, para que se conviertan en auténticos guerreros cosacos. Pero, una vez en el Sech, la abulia y la falta de acción que se encuentran harán que Taras Bulba arengue a los cosacos del campamento para ir a luchar contra los polacos y defender la fe ortodoxa tras la llegada de unos viajeros que dan noticia de las vejaciones que viven los ortodoxospor parte de judíos y católicos en Ucrania, en los dominios delhetman. Por este motivo, los zapórogos se deciden a realizar una incursión para asediar el castillo de Dubno. Es entonces cuando Andrí, a través de una mujer tártara, entra en el castillo, a partir de aquí el amor hacia una noble polaca, que es una de las sitiadas dentro del castillo, colmará completamente su corazón y su mente...(esta parte en cuestión está relatada con una pluma que muy pocos escritores tienen, que prosa poética tan maravillosa la de Gógol, creo que nunca me cansaré de leerlo y releerlo...)
Nikolái Gógol realiza en"Taras Bulba"un descripción romántica de los cosacos, pero también resalta el realismo, costumbrismo naturalista y la épica, mucha épica. Gógol nos sumerge de lleno en el intenso estilo de vida cosaco y realiza vívidas descripciones del carácter cosaco, de sus costumbres como, por ejemplo los bailes y las borracheras sin fin (eso sí, mientras no están luchando), el modo de elección y cese de los líderes cosacos, de los paisajes de Ucrania, las estepas y las batallas. Taras Bulba es descrito como un anciano sabio y lleno de vitalidad, aunque en ocasiones la pasión nuble su juicio. Su hijo Ostap es un cosaco leal a su cultura y es capaz de realizar sacrificios por el bien de su pueblo, en este sentido es una prolongación (y digno heredero) de los valores y del carácter de su padre. Mientras que Andrí es todo lo contrario a su padre y a su hermano, de naturaleza enamoradiza no dudará en dar la espalda a su familia y al resto de cosacos por amor; en Andrí se puede reconocer apenas sin esfuerzo al arquetipo del héroe romántico. Aunque Gógol parece sentir más simpatías por el viejo Taras y su fuerte carácter y determinación, que no flaquea ante la presencia femenina como sí hace su hijo Andrí. Por otra parte las mujeres en"Taras Bulba"tienen un papel secundario y casi se limitan a ser descritas como bellas, sensuales, pálidas, delicadas y vunerables y no son más que el reflejo de la sensibilidad e ideal románticos de Nikolái Gógol: "atractiva y voluble; ésta era una belleza, una mujer en todo el apogeo de su hermosura".
Desde hace décadas, y esto tengo que decirlo, se ha denunciado que"Taras Bulba"es una novela antisemita o anticatólica, pues los judíos están estereotipados y llegan a ser maltratados muy cruelmente en la novela. Pero hay que tener en cuenta el contexto en que fue escrita (siglo XIX), en el contexto en el que se sitúa la acción (siglo XVI) y entender la estrecha relación de los cosacos con la Iglesia Ortodoxa, que era una parte integral de la vida, la cultura y la identidad cosacas. Tildar a Nikolái Gógol o a"Taras Bulba"de antisemitas o anticatólicos es, simple y llanamente, nadar en la superficie y no (querer) entender que lo que en esta novela se muestra es un retrato fiel de aquella sociedad donde no se condena ni se alaban estas conductas.
"Taras Bulba"no es únicamente un clásico de la literatura universal, es un canto a la libertad y una declaración de amor que Nikolái Gógol escribe a Ucrania. Pero también es una obra cargada de simbolismo (cómo olvidar esa pipa, alegoría de la autoridad pero también de la identidad y la cultura cosacas), dramatismo, acción y pasión. Y es que desde prácticamente el principio de la obra la acción no deja de ir en un constantein crescendohasta que llegamos a un emocionante y catártico final en que el dramatismo alcanza su trágico y fatalista clímax. Esta novela es una obra genuinamente romántica y todo lector que guste de una buena novela de aventuras decimonónica, de la novela histórica etc, no tiene más que abrir este librito, dejarse llevar de la mano por este gran escritor ucraniano en lengua rusa y disfrutar de las aventuras de este viejo cosaco. ¡Cabalguemos junto a Taras Bulba y el resto de cosacos zapórogos en una impetuosa incursión o una apasionante aventura!.
October 27, 2018
از وقتی که اولین رمان روسی زندگیم(قمارباز)رو خوندم همیشه اسم گوگول برام جذاب بود..شخصی که اغازگر یک دوره طلایی و فوق العاده در ادبیات روسیه و جهان بوده..تاراس بولبا اولین کتابیه که خوندم ازش..یه درام تکان دهنده س..شاید شخصیت های داستان به نظر کم پرداخته شده بیاد اما سیر داستان خداس..در واقع اثریه که خواننده رو تا لحظه ی اخر با خودش میکشه و همراه میکنه..تاراس بولبا..جدالی از تعصب,ایمان و نفرت..
April 8, 2020
The story of Taras Bulba and his sons is patriotic and nationalistic,just the sort that Hollywood used to love as a big budget historical epic.
It was duly made into one,with Yul Bryner and Tony Curtis.While most of it was a typical film of its type,the ending was memorable.
It was duly made into one,with Yul Bryner and Tony Curtis.While most of it was a typical film of its type,the ending was memorable.
May 16, 2022
এক মার্কামারা ক্লাসিকে� ওপ� আমার দু� পয়সার মত :
বাংলাদেশের অনেক নামী মানুষেরা বইটা� না� করেছেন� তা� আগ্র� কর� পড়েছিলাম।
বইটা মোটে� মাথায় তুলে রাখা� মত� কিছু না�
(�) বইটা অত্যন্� সু-লিখি� একটা ক্লাসিক। বর্ণনাভঙ্গ� এব� আবেগ-উচ্ছ্বাসের বহিঃপ্রকাশ পাঠককে ঘটনাপ্রবাহ চোখে দেখত� বাধ্� করবে,
(�) গোগো� যে একজন সু-লেখক, তা� আন্দাজ পাওয়া গেছে বইটা পড়ে� এমনক� অনুবাদের মাঝে� কিছুমাত্� ম্লা� হয়ন� বইটা� আবেদন। (রাশা� ফোকলোর এব� লোকজ গানে� কিছু লাইন ছি�, সেগুলো অনুবাদ পড়ে ধরতে� পারিনি� রে� ফেলেনি� এছাড়া অনুবাদ সার্থক�)
(�) যাঁদের প্রেক্ষাপট জানা থাকব� না, তাঁদের কাছে বইটা� তেমন আবেদ� থাকা� সম্ভাবনা কম�
[বইয়ের প্রেক্ষাপট ইউক্রেনে� জাপোরজীয় কসাকদে� নিয়ে। যারা ছি� ঘোড়ায� চড়া, অনেকাংশে স্বাধী�, স্বনিয়ন্ত্রিত একটা মিলিট্যান্� গ্রুপ। বইয়ের প্রেক্ষাপট� তারা একাধিকবা� তাতা� এব� পোলিশদের বিরুদ্ধে যুদ্� করেছে। এই কসাকরা নীপা� নদীতীরে� ইউক্রে� এব� রাশিয়ার সম্মিলিত জাতিসত্তার হলেও, বইয়� তাদেরক� রু� জাতিয়তাবাদী হিসেবে দেখানো হয়েছে� এব� পোলিশর�, যাদে� সাথে ধর্মীয় বিরো� লক্ষ্যনীয় ছি� না, তাদে� সাথে বিরোধে� কারণ কী বোধগম্� হয়নি।]
(�) প্রচন্� মিসোজিনি, এন্ট�-সেমিটিজম, এব� পৈশাচি� আচরণকে সম্মানিত কর� - বইটা� পুরোভাগে সারবস্তু এটুকুই�
সত্য� বলতে রু� জাতিয়তাবাদে উদ্দীপি� কসাকদে� লড়া� করার মনোবৃত্তিক� খু� সম্মানিত কর� হয়েছে পুরো বইয়ে। যে লড়াইয়ে� উদ্দেশ্যকে অধিকার-রক্ষ� না বর� দখলদারী জোরদার করার মনোবৃত্ত� মন� হয়েছে বেশি� এব� প্রত�-আক্রমণের পুরোভাগে গ্রামে� পর গ্রা� জ্বালিয়� দেওয়া, নারী � শিশু হত্য� এব� লুণ্ঠনকে গ্লোরিফা� কর� হয়েছে বইয়ে।
বইয়� ইহুদীদে� দেখানো হয়েছে মনবেতর কোনো প্রজাতির মত� করে।
[বর্তমা� সময়ের দখলদার জায়োনিস্ট ইহুদীদে� বিপক্ষ� কথ� বলতে গেলে এন্ট�-সেমিটি� বল� গালি শুনত� হয�... কিন্তু এন্ট�-সেমিটি� মনোভাবের স্বরূপ কেমন হত� পারে, তা� আন্দাজ কে� তারা� বুলব� পড়ত� গেলে দেখত� পাবেন।]
সর্বোপরি, একটা বিষাক্� জাতিয়তাবাদে ফাঁপান�, নিষ্ঠুরতাক� গ্লোরিফা� কর� ঐতিহাসিক উপন্যা� আম� কে� পড়ব, যে ইতিহাসের স্পষ্ট ধারণাও বই পড়ে পাওয়া সম্ভ� না, এমনক� ইন্টারনে� ঘেঁট� পাওয়া সহ� না, তা আমার বোধগম্� হল� না�
বইয়ের ভাষাশৈলী এব� বর্ণনাভঙ্গির জন্য পড়ে আনন্� পেয়েছি। কিন্তু বাকি সব খু� ট্রিগা� করেছে। তি� তারা, ফর দ্� সেইক অব বিয়িং � রাশা� ক্লাসিক।
বাংলাদেশের অনেক নামী মানুষেরা বইটা� না� করেছেন� তা� আগ্র� কর� পড়েছিলাম।
বইটা মোটে� মাথায় তুলে রাখা� মত� কিছু না�
(�) বইটা অত্যন্� সু-লিখি� একটা ক্লাসিক। বর্ণনাভঙ্গ� এব� আবেগ-উচ্ছ্বাসের বহিঃপ্রকাশ পাঠককে ঘটনাপ্রবাহ চোখে দেখত� বাধ্� করবে,
(�) গোগো� যে একজন সু-লেখক, তা� আন্দাজ পাওয়া গেছে বইটা পড়ে� এমনক� অনুবাদের মাঝে� কিছুমাত্� ম্লা� হয়ন� বইটা� আবেদন। (রাশা� ফোকলোর এব� লোকজ গানে� কিছু লাইন ছি�, সেগুলো অনুবাদ পড়ে ধরতে� পারিনি� রে� ফেলেনি� এছাড়া অনুবাদ সার্থক�)
(�) যাঁদের প্রেক্ষাপট জানা থাকব� না, তাঁদের কাছে বইটা� তেমন আবেদ� থাকা� সম্ভাবনা কম�
[বইয়ের প্রেক্ষাপট ইউক্রেনে� জাপোরজীয় কসাকদে� নিয়ে। যারা ছি� ঘোড়ায� চড়া, অনেকাংশে স্বাধী�, স্বনিয়ন্ত্রিত একটা মিলিট্যান্� গ্রুপ। বইয়ের প্রেক্ষাপট� তারা একাধিকবা� তাতা� এব� পোলিশদের বিরুদ্ধে যুদ্� করেছে। এই কসাকরা নীপা� নদীতীরে� ইউক্রে� এব� রাশিয়ার সম্মিলিত জাতিসত্তার হলেও, বইয়� তাদেরক� রু� জাতিয়তাবাদী হিসেবে দেখানো হয়েছে� এব� পোলিশর�, যাদে� সাথে ধর্মীয় বিরো� লক্ষ্যনীয় ছি� না, তাদে� সাথে বিরোধে� কারণ কী বোধগম্� হয়নি।]
(�) প্রচন্� মিসোজিনি, এন্ট�-সেমিটিজম, এব� পৈশাচি� আচরণকে সম্মানিত কর� - বইটা� পুরোভাগে সারবস্তু এটুকুই�
সত্য� বলতে রু� জাতিয়তাবাদে উদ্দীপি� কসাকদে� লড়া� করার মনোবৃত্তিক� খু� সম্মানিত কর� হয়েছে পুরো বইয়ে। যে লড়াইয়ে� উদ্দেশ্যকে অধিকার-রক্ষ� না বর� দখলদারী জোরদার করার মনোবৃত্ত� মন� হয়েছে বেশি� এব� প্রত�-আক্রমণের পুরোভাগে গ্রামে� পর গ্রা� জ্বালিয়� দেওয়া, নারী � শিশু হত্য� এব� লুণ্ঠনকে গ্লোরিফা� কর� হয়েছে বইয়ে।
বইয়� ইহুদীদে� দেখানো হয়েছে মনবেতর কোনো প্রজাতির মত� করে।
[বর্তমা� সময়ের দখলদার জায়োনিস্ট ইহুদীদে� বিপক্ষ� কথ� বলতে গেলে এন্ট�-সেমিটি� বল� গালি শুনত� হয�... কিন্তু এন্ট�-সেমিটি� মনোভাবের স্বরূপ কেমন হত� পারে, তা� আন্দাজ কে� তারা� বুলব� পড়ত� গেলে দেখত� পাবেন।]
সর্বোপরি, একটা বিষাক্� জাতিয়তাবাদে ফাঁপান�, নিষ্ঠুরতাক� গ্লোরিফা� কর� ঐতিহাসিক উপন্যা� আম� কে� পড়ব, যে ইতিহাসের স্পষ্ট ধারণাও বই পড়ে পাওয়া সম্ভ� না, এমনক� ইন্টারনে� ঘেঁট� পাওয়া সহ� না, তা আমার বোধগম্� হল� না�
বইয়ের ভাষাশৈলী এব� বর্ণনাভঙ্গির জন্য পড়ে আনন্� পেয়েছি। কিন্তু বাকি সব খু� ট্রিগা� করেছে। তি� তারা, ফর দ্� সেইক অব বিয়িং � রাশা� ক্লাসিক।
February 14, 2013
Ο Τάρας Μπούλμπα από τα παιδικά μου χρόνια ακόμα, μου άναβε τη φαντασία, όταν από τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου, σε έκδοση ΒΙΠΕΡ με καλούσε. Είχα κοιτάξει το οπισθόφυλλο και ήξερα ότι ο Τάρας ήταν ένας τρομερός Κοζάκος. Ξεφύλλιζα το βιβλίο και από μέσα ξεπετάγονταν μάχες, αίμα, μίσος και δυστυχία. Κάτι με μαγνήτιζε να το διαβάσω, αλλά ο φόβος αυτών που θα ζούσα εκεί μέσα δεν με άφηνε.
Τα χρόνια πέρασαν και το βιβλίο, σε άλλη έκδοση, ξαναέπεσε στα χέρια μου. Ο πειρασμός ήταν μεγάλος: έχοντας ξεπεράσει τους παιδικούς ενδοιασμούς από καιρό, ρίχτηκα να το διαβάζω.
Ο Τάρας Μπούλμπα είναι ένας φρικτός άνθρωπος. Κυριολεκτικά ατρόμητος, νομάς, πανέξυπνος, σκληρός, παρορμητικός και απύθμενα πεισματάρης. Είναι ένας Κοζάκος γέννημα-θρέμα της ουκρανικής γης, που ζει από τον πόλεμο και για τον πόλεμο. Όταν δεν πολεμάει, πίνει. Ο αγάπη του για την πατρίδα και την ορθόδοξη χριστιανική πίστη τον φτάνει στα άκρα, ακόμα και να σκοτώσει τον πολυαγαπημένο γιο του ή να σκοτωθεί για να σώσει τον άλλο του γιο.
Δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια καταιγιστική γραφή σαν του Νικολάι Γκόγκολ. Όλο το βιβλίο είναι ένας πόλεμος. Πραγματικός, αλλά κυρίως πόλεμος συναισθημάτων. Ο πατριωτισμός, η πίστη, η πατρική αγάπη, ο έρωτας μάχονται αναμεταξύ τους. Και νικάει ο θάνατος.
Τα χρόνια πέρασαν και το βιβλίο, σε άλλη έκδοση, ξαναέπεσε στα χέρια μου. Ο πειρασμός ήταν μεγάλος: έχοντας ξεπεράσει τους παιδικούς ενδοιασμούς από καιρό, ρίχτηκα να το διαβάζω.
Ο Τάρας Μπούλμπα είναι ένας φρικτός άνθρωπος. Κυριολεκτικά ατρόμητος, νομάς, πανέξυπνος, σκληρός, παρορμητικός και απύθμενα πεισματάρης. Είναι ένας Κοζάκος γέννημα-θρέμα της ουκρανικής γης, που ζει από τον πόλεμο και για τον πόλεμο. Όταν δεν πολεμάει, πίνει. Ο αγάπη του για την πατρίδα και την ορθόδοξη χριστιανική πίστη τον φτάνει στα άκρα, ακόμα και να σκοτώσει τον πολυαγαπημένο γιο του ή να σκοτωθεί για να σώσει τον άλλο του γιο.
Δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια καταιγιστική γραφή σαν του Νικολάι Γκόγκολ. Όλο το βιβλίο είναι ένας πόλεμος. Πραγματικός, αλλά κυρίως πόλεμος συναισθημάτων. Ο πατριωτισμός, η πίστη, η πατρική αγάπη, ο έρωτας μάχονται αναμεταξύ τους. Και νικάει ο θάνατος.
January 4, 2020
Δεύτερη ιστορία δια χειρός Νικολάι Γκόγκολ που διαβάζω, μετά τη σατιρική και ολίγον τι μουρλή "Μύτη" που διάβασα τον Δεκέμβριο του 2012, και δηλώνω ξανά ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Τώρα έχουμε να κάνουμε με κάτι αρκετά διαφορετικό, τόσο ως προς τη γραφή, όσο κυρίως ως προς τη γενικότερη θεματολογία. Ο Γκόγκολ ασχολείται με τη ρώσικη ψυχή και τη δίψα για πόλεμο και ηρωισμούς, περιγράφοντας την ιστορία του Κοζάκου Ταράς Μπούλμπα και των δυο γιων του, που οι κάθε είδους πολεμικές συγκρούσεις με τους εχθρούς του έθνους τους, να δίνουν ένα νόημα στην ύπαρξή τους. Το μικρό αυτό μυθιστόρημα είναι προϊόν της εποχής και της σχολής του, ένα χαρακτηριστικό δείγμα του ρωσικού πατριωτικού ρομαντισμού, με στοιχεία παραμυθιού να χαρακτηρίζουν την όλη αφήγηση. Η γραφή είναι πολύ ωραία και ευχάριστη, με γλαφυρές περιγραφές τοπίων και σκηνών μάχης, αλλά ίσως και με μια κάποια υποδόρια ειρωνεία. Άλλωστε, μιλάμε για τον Γκόγκολ της Μύτης και του Παλτού, σωστά; Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα πολύ ωραίο και περιπετειώδες μυθιστόρημα, που ταξιδεύει τον αναγνώστη κάμποσους αιώνες πίσω στον χρόνο, στις στέπες της αρχέγονης Ρωσίας.
December 10, 2017
Ένα εξαιρετικό παράδειγμα του ρωσικού εθνικού ρομαντισμού, γραμμένο την εποχή που ήταν στο αποκορύφωμά του. Φυσικά στην περίπτωση αυτού του βιβλίου αυτό σημαίνει ότι το κείμενο είναι κάπως... περίεργο, γεμάτο πράγματα που για το σημερινό αναγνωστικό κοινό μπορεί να φαίνονται από αστεία ως και αποκρουστικά, όπως για παράδειγμα οι αρκετές αντισημιτικές αναφορές αλλά και η γενικότερη εχθρότητα απέναντι σε... όλους. Όποιος όμως αποφασίσει να τα αφήσει αυτά στην άκρη αναγνωρίζοντας ότι εντάσσονται στο σκεπτικό μιας εντελώς διαφορετικής εποχής από τη δικιά μας θα απολαύσει μία καταπληκτική γραφή, ένα κείμενο που κυλάει σαν το νερό και γεμίζει τον αναγνώστη με λογοτεχνική ομορφιά, τη στιγμή που σε βάζει στον ξεχωριστό κόσμο των Κοζάκων.
January 27, 2014
Who would dare to give Gogol fewer than 5 stars? I can just imagine his cringe at a 3 or 4 star rating -- and of course you'd be risking his throwing the whole manuscript into the fire. I'm ashamed to say that after years of reading Slavic lit, this is the first time I've read TARAS. I didn't expect TB to be fun, like DEAD SOULS, and I knew it wouldn't be spooky like "Portrait" or even "Overcoat," but I was taken aback by how painful it was. I don't think I've ever had such mixed feelings about a protagonist. I was also surprised by the Christ-like imagery in the last couple of chapters. Brilliant. One more reason to love Gogol.
Displaying 1 - 30 of 681 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.