What do you think?
Rate this book
أورا
ن بين أعمال الروائي المكسيكي كارلوس فوينتس تقف هذه الرواية القصيرة "أورا" قطعة من العذوبة والجمال الحزين، تدور الرواية في بيت فخم معتم ومتآكل، حيث تعيش سيدة عجوز مع مدبرة البيت الشابة "أورا" تحاول السيدة نشر مذكرات زوجها الجنرال الراحل، فتنشر إعلاناً بالجريدة تطلب فيه مؤرخاً شاباً للقيام بالمهمة،التي يتصدى لها الباحث العاطل فيليبه، وتمضي الأيام الغامضة في البيت: الأرملة العجوز تحاول تحاول شراء الخلود المستحيل لزوجها، بينما يذوي بجوارها جمال الشابة وحيوية المؤرخ الشاب.
رواية يختلط فيها الحاضر بالماضي، الاستيهام بالواقع، والحلم بالكابوس، لتبقى رواية استثنائية في مسيرة صاحبها، بل وفي تاريخ الأدب.
رواية يختلط فيها الحاضر بالماضي، الاستيهام بالواقع، والحلم بالكابوس، لتبقى رواية استثنائية في مسيرة صاحبها، بل وفي تاريخ الأدب.
112 pages, Mass Market Paperback
First published January 1, 1962
495 people are currently reading
18.5k people want to read
About the author
Carlos Fuentes
329books1,667followersCarlos Fuentes Macías was a Mexican writer and one of the best-known novelists and essayists of the 20th century in the Spanish-speaking world. Fuentes influenced contemporary Latin American literature, and his works have been widely translated into English and other languages.
Fuentes was born in Panama City, Panama; his parents were Mexican. Due to his father being a diplomat, during his childhood he lived in Montevideo, Rio de Janeiro, Washington, Santiago, and Buenos Aires. In his adolescence, he returned to Mexico, where he lived until 1965. He was married to film star Rita Macedo from 1959 till 1973, although he was an habitual philanderer and allegedly, his affairs - which he claimed include film actresses such as Jeanne Moreau and Jean Seberg - brought her to despair. The couple ended their relationship amid scandal when Fuentes eloped with a very pregnant and then-unknown journalist named Silvia Lemus. They were eventually married.
Following in the footsteps of his parents, he also became a diplomat in 1965 and served in London, Paris (as ambassador), and other capitals. In 1978 he resigned as ambassador to France in protest over the appointment of Gustavo Diaz Ordaz, former president of Mexico, as ambassador to Spain. He also taught courses at Brown, Princeton, Harvard, Penn, George Mason, Columbia and Cambridge.
---
کارلوس فوئنتس در ۱۱ نوامبر ۱۹۲۸ در پاناماسیتی به دنیا آمد. مادرش برتا ماسیاس ریواس و پدرش رافائل فوئنتس بوئه‌تیگ� است. پدر وی از دیپلمات‌ها� مشهور مکزیک است. وی سفیر مکزیک در هلند، پاناما، پرتغال و ایتالیا بود.
دوران کودکی‌ا� در واشنتگتن دی.سی. و سانتیاگوی شیلی گذشت. فوئنتس در دانشگاه مکزیک و ژنو در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد. او به زبان‌ها� انگلیسی و فرانسه تسلط کامل دارد.
آثار
* مرگ آرتمیوکروز، ۱۹۶۲
* آئورا، ۱۹۶۲
* زمین ما،� ۱۹۷۵
* گرینگوی پیر، ۱۹۸۵
* ملکهٔ عروسک‌ه�
* آسوده خاصر، ترجمهٔ محمدامین لاهیجی.
* مرگ آرتمیو کروز، ترجمهٔ مهدی سحابی.
* آئورا، ترجمهٔ عبدالله کوثری.
* سرهیدا.
* خودم با دیگران (به تازگی با نام از چشم فوئنتس) ترجمهٔ عبدالله کوثری.
---
Carlos Fuentes Macías fue un escritor mexicano y uno de los novelistas y ensayistas más conocidos en el mundo de habla española. Fuentes influyó en la literatura contemporánea de América Latina, y sus obras han sido ampliamente traducidas al inglés y otros idiomas.
Fuentes nació en la ciudad de Panamá, Panamá, sus padres eran mexicanos. Debido a su padre era un diplomático, durante su infancia vivió en Montevideo, Río de Janeiro, Washington, Santiago y Buenos Aires. En su adolescencia regresó a México, donde vivió hasta 1965. Estuvo casado con la estrella de cine Rita Macedo de 1959 hasta 1973, aunque era un mujeriego habitual y, al parecer, sus asuntos - que se ha cobrado incluyen actrices como Jeanne Moreau y Jean Seberg, su llevados a la desesperación. La pareja terminó su relación en medio del escándalo, cuando Fuentes se fugó con un periodista muy embarazada y entonces desconocido de nombre Silvia Lemus. Se casaron finalmente.
Siguiendo los pasos de sus padres, también se convirtió en un diplomático en 1965 y sirvió en Londres, París (como embajador), y otras capitales. En 1978 renunció al cargo de embajador en Francia en protesta por el nombramiento de Gustavo Díaz Ordaz, ex presidente de México, como embajador en España.
Fuentes was born in Panama City, Panama; his parents were Mexican. Due to his father being a diplomat, during his childhood he lived in Montevideo, Rio de Janeiro, Washington, Santiago, and Buenos Aires. In his adolescence, he returned to Mexico, where he lived until 1965. He was married to film star Rita Macedo from 1959 till 1973, although he was an habitual philanderer and allegedly, his affairs - which he claimed include film actresses such as Jeanne Moreau and Jean Seberg - brought her to despair. The couple ended their relationship amid scandal when Fuentes eloped with a very pregnant and then-unknown journalist named Silvia Lemus. They were eventually married.
Following in the footsteps of his parents, he also became a diplomat in 1965 and served in London, Paris (as ambassador), and other capitals. In 1978 he resigned as ambassador to France in protest over the appointment of Gustavo Diaz Ordaz, former president of Mexico, as ambassador to Spain. He also taught courses at Brown, Princeton, Harvard, Penn, George Mason, Columbia and Cambridge.
---
کارلوس فوئنتس در ۱۱ نوامبر ۱۹۲۸ در پاناماسیتی به دنیا آمد. مادرش برتا ماسیاس ریواس و پدرش رافائل فوئنتس بوئه‌تیگ� است. پدر وی از دیپلمات‌ها� مشهور مکزیک است. وی سفیر مکزیک در هلند، پاناما، پرتغال و ایتالیا بود.
دوران کودکی‌ا� در واشنتگتن دی.سی. و سانتیاگوی شیلی گذشت. فوئنتس در دانشگاه مکزیک و ژنو در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد. او به زبان‌ها� انگلیسی و فرانسه تسلط کامل دارد.
آثار
* مرگ آرتمیوکروز، ۱۹۶۲
* آئورا، ۱۹۶۲
* زمین ما،� ۱۹۷۵
* گرینگوی پیر، ۱۹۸۵
* ملکهٔ عروسک‌ه�
* آسوده خاصر، ترجمهٔ محمدامین لاهیجی.
* مرگ آرتمیو کروز، ترجمهٔ مهدی سحابی.
* آئورا، ترجمهٔ عبدالله کوثری.
* سرهیدا.
* خودم با دیگران (به تازگی با نام از چشم فوئنتس) ترجمهٔ عبدالله کوثری.
---
Carlos Fuentes Macías fue un escritor mexicano y uno de los novelistas y ensayistas más conocidos en el mundo de habla española. Fuentes influyó en la literatura contemporánea de América Latina, y sus obras han sido ampliamente traducidas al inglés y otros idiomas.
Fuentes nació en la ciudad de Panamá, Panamá, sus padres eran mexicanos. Debido a su padre era un diplomático, durante su infancia vivió en Montevideo, Río de Janeiro, Washington, Santiago y Buenos Aires. En su adolescencia regresó a México, donde vivió hasta 1965. Estuvo casado con la estrella de cine Rita Macedo de 1959 hasta 1973, aunque era un mujeriego habitual y, al parecer, sus asuntos - que se ha cobrado incluyen actrices como Jeanne Moreau y Jean Seberg, su llevados a la desesperación. La pareja terminó su relación en medio del escándalo, cuando Fuentes se fugó con un periodista muy embarazada y entonces desconocido de nombre Silvia Lemus. Se casaron finalmente.
Siguiendo los pasos de sus padres, también se convirtió en un diplomático en 1965 y sirvió en Londres, París (como embajador), y otras capitales. En 1978 renunció al cargo de embajador en Francia en protesta por el nombramiento de Gustavo Díaz Ordaz, ex presidente de México, como embajador en España.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 3,701 reviews
August 8, 2021
Aura, Carlos Fuentes
Aura is a short novel written by Mexican novelist Carlos Fuentes, first published in 1962 in Mexico. This novel is considered as a fantastic literature for its remarkable description of “dreamlike� themes and the complexion of “double identity� portrayed by the character. Its narrative is completely carried out in second person.
نخستین خوانش: روز نخست ماه نوامبر سال 1990میلادی
عنوان: آئورا؛ نویسنده: کارلوس فوئنتس؛ مترجم: عبدالله کوثری؛ تهران، تندر، 1368، در 126ص؛ 1378، در 136ص؛ چاپ بعدی 1379، در 136ص؛ شابک 9646300065؛ چاپ دیگر تهران، نشر نی، 1386؛ در 96ص؛ چاپ هشتم 1392؛ شابک 9789643128746؛ چاپ یازدهم 1395؛ در 94ص؛ موضوع داستانهای نویسندگائی مکزیکی به زبان اسپانیا - سده 20م
عنوان: آئورا؛ نویسنده: کارلوس فوئنتس؛ مترجم به زبان ترکی: حمید پیری یلو؛ بستان آباد، سونا؛ 1397؛ در 96ص؛ شابک 9786229590690؛
آئورا، نوشته� ی مشهور‌تری� نویسنده� ی «مکزیک»، «کارلوس فوئنتس» است؛ ایشان نثری قوی دارند، و در فضا‌ساز� و تصویرپردازی، خیره� کننده و اثری کوتاه، اما پربار است؛ به� اندازه� ی یک رمان پربرگ، لبریز از ماجراست؛ از ماجرا پرسیدید؟ زنی پیر، مرد و زنی جوان؛ در خانه� ای که از آن بوی بگذشته ها میآید؛ نیرویی که خانه را برپای نگاه داشته، همان یادهای بگذشته هاست؛
پیرزن می‌خواه� یادمانهای شوهر درگذشته ی خویش را، مرد جوانی «فیلیپه مونترو، (تاریخدان)»، بازنویسی کند؛ شوهرش، یک ژنرال بوده، که در «فرانسه» تحصیل کرده، همراه «ناپلئونِ سوم»، دوران دوم امپراتوری «فرانسه» را، به چشم خود دیده است؛ کار و مکان از نگاه «فیلیپه مونترو»، چنگی به دل نمیزند؛ آماده است آنجا را ترک کند، که در باز میشود� و «آئورا (برادرزاده ی پیرزن)» وارد میشود� زنی که حضورش،� در یک نگاه،� روان مرد را آشفته میکند� داستان از همین� جا شکل می‌گیرد� مرد به بازخوانی خاطرات ژنرال میپردازد� د� بگذشته ها غرق میشود� زمان حال برایش با آن عادت‌ها� غریب پیرزن� جالب و جذاب نیست؛ «آئورا» جذابش میکند
...
آئورا دارای دو بخش است: 1«- آئورا»؛ «2- آئورا را چگونه نوشتم»؛ بخش نخست: سفری است به اساطیر، و افسانه ها، دیدار رویاها و توهمات، و شراکت در کابوس شخصیتهای داستان، به گونه ای که همپای آنها، به کشف آنها و خود نیز، میرسیم؛ و در بخش دوم: با نویسنده، پای به دنیای واقعی میگذاریم، و شکل گیری هر یک از شخصیتها را، از خلال رخدادهای زندگی «فوئنتس»، به نظاره مینشینیم
نام «آئورا» برگرفته شده از یک نظریه ی علمی (بیشتر روانشناسی) است، که مربوط به بازتاب، و انعکاس یک انرژی، در بدن انسان است، و روانشناسان با استفاده از آن، شیوۀ زندگی و نوع احساسات فرد را، درمییابند؛ کارشناسان نظریه ی «آئورا» باور دارند، که این پدیده انعکاس ثبت کامل گذشته، حال و آینده انسان است، خانه ای مرموز که گویی به گونه ای در فضا و زمان، آویزان است که گاه شناسایی شخصیتهای داستان از یکدیگر ذهن خوانشگر را به چالش میکشد
تاریخ بهنگام رسانی 13/06/1399هجری خورشیدی؛ 16/05/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Aura is a short novel written by Mexican novelist Carlos Fuentes, first published in 1962 in Mexico. This novel is considered as a fantastic literature for its remarkable description of “dreamlike� themes and the complexion of “double identity� portrayed by the character. Its narrative is completely carried out in second person.
نخستین خوانش: روز نخست ماه نوامبر سال 1990میلادی
عنوان: آئورا؛ نویسنده: کارلوس فوئنتس؛ مترجم: عبدالله کوثری؛ تهران، تندر، 1368، در 126ص؛ 1378، در 136ص؛ چاپ بعدی 1379، در 136ص؛ شابک 9646300065؛ چاپ دیگر تهران، نشر نی، 1386؛ در 96ص؛ چاپ هشتم 1392؛ شابک 9789643128746؛ چاپ یازدهم 1395؛ در 94ص؛ موضوع داستانهای نویسندگائی مکزیکی به زبان اسپانیا - سده 20م
عنوان: آئورا؛ نویسنده: کارلوس فوئنتس؛ مترجم به زبان ترکی: حمید پیری یلو؛ بستان آباد، سونا؛ 1397؛ در 96ص؛ شابک 9786229590690؛
آئورا، نوشته� ی مشهور‌تری� نویسنده� ی «مکزیک»، «کارلوس فوئنتس» است؛ ایشان نثری قوی دارند، و در فضا‌ساز� و تصویرپردازی، خیره� کننده و اثری کوتاه، اما پربار است؛ به� اندازه� ی یک رمان پربرگ، لبریز از ماجراست؛ از ماجرا پرسیدید؟ زنی پیر، مرد و زنی جوان؛ در خانه� ای که از آن بوی بگذشته ها میآید؛ نیرویی که خانه را برپای نگاه داشته، همان یادهای بگذشته هاست؛
پیرزن می‌خواه� یادمانهای شوهر درگذشته ی خویش را، مرد جوانی «فیلیپه مونترو، (تاریخدان)»، بازنویسی کند؛ شوهرش، یک ژنرال بوده، که در «فرانسه» تحصیل کرده، همراه «ناپلئونِ سوم»، دوران دوم امپراتوری «فرانسه» را، به چشم خود دیده است؛ کار و مکان از نگاه «فیلیپه مونترو»، چنگی به دل نمیزند؛ آماده است آنجا را ترک کند، که در باز میشود� و «آئورا (برادرزاده ی پیرزن)» وارد میشود� زنی که حضورش،� در یک نگاه،� روان مرد را آشفته میکند� داستان از همین� جا شکل می‌گیرد� مرد به بازخوانی خاطرات ژنرال میپردازد� د� بگذشته ها غرق میشود� زمان حال برایش با آن عادت‌ها� غریب پیرزن� جالب و جذاب نیست؛ «آئورا» جذابش میکند
...
آئورا دارای دو بخش است: 1«- آئورا»؛ «2- آئورا را چگونه نوشتم»؛ بخش نخست: سفری است به اساطیر، و افسانه ها، دیدار رویاها و توهمات، و شراکت در کابوس شخصیتهای داستان، به گونه ای که همپای آنها، به کشف آنها و خود نیز، میرسیم؛ و در بخش دوم: با نویسنده، پای به دنیای واقعی میگذاریم، و شکل گیری هر یک از شخصیتها را، از خلال رخدادهای زندگی «فوئنتس»، به نظاره مینشینیم
نام «آئورا» برگرفته شده از یک نظریه ی علمی (بیشتر روانشناسی) است، که مربوط به بازتاب، و انعکاس یک انرژی، در بدن انسان است، و روانشناسان با استفاده از آن، شیوۀ زندگی و نوع احساسات فرد را، درمییابند؛ کارشناسان نظریه ی «آئورا» باور دارند، که این پدیده انعکاس ثبت کامل گذشته، حال و آینده انسان است، خانه ای مرموز که گویی به گونه ای در فضا و زمان، آویزان است که گاه شناسایی شخصیتهای داستان از یکدیگر ذهن خوانشگر را به چالش میکشد
تاریخ بهنگام رسانی 13/06/1399هجری خورشیدی؛ 16/05/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
November 2, 2023
Aura is written in the present tense and the narration is in the second person so the story is very dynamic.
The protagonist is young, ambitious and full of high hopes�
He wants a good work and he finds one� And his employer is a senile general’s widow�
But the ancient widow has an angelic niece�
The tale shows a thick Gothic atmosphere� And it is surrounded with an aureole of the otherworldly mystery� And even the iconography above an altar emits dark rays�
Some secrets in the world you’d better never know� Life is but a nightmare.
The protagonist is young, ambitious and full of high hopes�
…formerly on scholarship at the Sorbonne, historian full of useless facts, accustomed to digging among yellowed documents, part-time teacher in private schools�
He wants a good work and he finds one� And his employer is a senile general’s widow�
You move aside so that the light from the candles and the reflections from the silver and crystal show you the silk coif that must cover a head of very white hair, and that frames a face so old it’s almost childlike.
But the ancient widow has an angelic niece�
She doesn’t look at you at first, then little by little she opens her eyes as if she were afraid of the light. Finally you can see that those eyes are sea green and that they surge, break to foam, grow calm again, then surge again like a wave.
The tale shows a thick Gothic atmosphere� And it is surrounded with an aureole of the otherworldly mystery� And even the iconography above an altar emits dark rays�
…the grinning demons in an old print, the only happy figures in that iconography of sorrow and wrath, happy because they’re jabbing their pitchforks into the flesh of the damned, pouring cauldrons of boiling water on them, violating the women, getting drunk, enjoying all the liberties forbidden to the saints.
Some secrets in the world you’d better never know� Life is but a nightmare.
July 28, 2021
3.5*
Reseña en español
Leí esta novela para el mes de la literatura española. Es el tercer libro que leo en español y es el que más disfruté. El libro está escrito en el presente, en 2ª persona y creo que ha funcionado bastante bien aquí, quizás por la brevedad de la novela.
Felipe Montero, un joven historiador, encuentra en el periódico un anuncio de trabajo que se adapta perfectamente a sus habilidades. El empleador es una anciana que le pide que escriba las memorias de su difunto marido. Viviendo con ella en la decrépita casa está su joven y hermosa sobrina. Pronto, suceden algunas cosas extrañas y el hombre se da cuenta de que algo anda muy, muy mal con las dos mujeres. Este es un horror gótico, para que sepas qué esperar.
Review in English
I read this novella for Spanish literature month. It is the 3rd book I read in Spanish and it is the one I enjoyed the most. The book is written in the present, in 2nd person and I thought it worked quite well here, maybe because of the brevity of the novel.
Felipe Montero, a young historian, finds in the newspaper a job advertisement perfectly suited for his skills. The employer is an old woman who asks him to write the memoir of her dead husband. Living with her in the decrepit house is her young and beautiful niece. Soon, some strange things happen and the man realizes something is very, very wrong with the two women. This is a gothic horror, just so you know what to expect.
Reseña en español
Leí esta novela para el mes de la literatura española. Es el tercer libro que leo en español y es el que más disfruté. El libro está escrito en el presente, en 2ª persona y creo que ha funcionado bastante bien aquí, quizás por la brevedad de la novela.
Felipe Montero, un joven historiador, encuentra en el periódico un anuncio de trabajo que se adapta perfectamente a sus habilidades. El empleador es una anciana que le pide que escriba las memorias de su difunto marido. Viviendo con ella en la decrépita casa está su joven y hermosa sobrina. Pronto, suceden algunas cosas extrañas y el hombre se da cuenta de que algo anda muy, muy mal con las dos mujeres. Este es un horror gótico, para que sepas qué esperar.
Review in English
I read this novella for Spanish literature month. It is the 3rd book I read in Spanish and it is the one I enjoyed the most. The book is written in the present, in 2nd person and I thought it worked quite well here, maybe because of the brevity of the novel.
Felipe Montero, a young historian, finds in the newspaper a job advertisement perfectly suited for his skills. The employer is an old woman who asks him to write the memoir of her dead husband. Living with her in the decrepit house is her young and beautiful niece. Soon, some strange things happen and the man realizes something is very, very wrong with the two women. This is a gothic horror, just so you know what to expect.
February 27, 2021
الرجل يصطاد
المرأة تكيد وتحلم
إنها أمّ الخيال
أمّ الآلهة
لديها بصيرة
أجنحة تمكنها من التحليق
إلى اللا متناهي
في عالم الرغبة والخيال
الآلهة مثل الرجال
يولدون ويموتون
على صدر امرأة
...
ابق جوارك قلم تظليل أخضر
ولا مانع أن تكون الستائر المسدلة على نوافذ غرفتك خضراء أيضا
وقليل من الضوء الأخضر لن يضر
المهم ألا تقرأها خارج غرفتك
فمن الضروري أن تكون في مكان مغلق لا يصله سوى ضوء خافت يكاد يكفيك للقراءة
ويستحسن أن تكون وحدك يومها
ساعتها ستعيش أجواء الرواية كما يجب
من معاني كلمة
Aura ِ
"هالة الضوء التي تحيط برؤوس القديسين"
ويمكن لنا هنا أن نقول انها هالة خضراء تحيط بالبشر أجمعين
هالة تحوي عجائب العام الآخر الذي لا نعرف عنه شيئا يذكر
أجساد أثيرية تحيط بعالمنا المادي الملموس وتتجول بيننا دون أن ندري
***
للمرأة حضور قوي في هذه الرواية
بل إن الخيوط كلها -وكما سيتضح لنا في يد المرأة
هي تحلم وتعي حلمها
ولا تكتفي بعيشه هي فقط بل تجعل الرجل يعيشه أيضا
سيرجع يا فيليبه
سنستعيده معًا
دعني أسترد قواي وسأجعله يعود
...
***
منزل غامض
امرأة عجوز
فتاة شابة
عينان خضراوان
ثوب أخضر
أيقونات كابوسية
أجواء شبه أسطورية
وعالم مختلف كليّا
يقول فوينتس إنه كتب هذه الرواية متأثرا بالأمال الكبرى لديكنز وأوراق أسبرن لهنري جيمس
معتمدا على المثلث الماثل في كلتا الروايتين
امرأة عجوز وفتاة شابة وفتى شاب
ولكن لا تظن الأمر بهذه السهولة والتقليدية
فوينتس هنا يقدم تنويعا مختلفا كليا على هذه البنية
تنويعا لن تصدق مدى غرابته
قد تشك في بعض الأشياء ولكن تأتي النهاية لتلطمك كليا
وتجعلك تعيد حساباتك وتفكر في مدى حقيقة كونك موجود وحي
فلا مجال هنا لفصل الماضي عن الحاضر أو الواقع عن الخيال
أو اليقظة عن الحلم
***
يستخدم فوينتيس هنا لغة شاعرية موحية
ويعني بتفاصيل ينبغي أن تركز فيها
فلا وقت لديك لفهم الحكاية بتأني
فهي تنتهي بسرعة.. بسرعة جدا.. قبل أن تظن أن هذا ممكنا
كما أن لفوينتيس قدرة مذهلة على الوصف
وعلى جذب القارئ لعالمه من الكلمات الأولى
إنها رواية قصيرة وقراءة مختلفة ارشحها لكل محب للواقعية السحرية
February 28, 2017
آنها می خواهند ما تنها باشیم، آقای مونترو. چون به ما می گویند انزوا تنها راه رسیدن به قداست است. فراموش می کنند که وسوسه در انزوا خیلی قوی تر است
روایتی دیگر از سه نفر؛ پیرزنی مرموز و دختر ی زیبا و وسوسه انگیز و مرد جوانی که می خواهد به اسرار پی ببرد تا به آئورایش برسد
منتظری چهار نفر بشوند ولی در عرض سه روز فقط دو نفر باقی می مانند
از همان اول با مرد جوان که نامش فلیپه است آشنا می شوی
جوانی که نویسنده می خواهد با "تو" خطابش کردن در طول داستان، توئه خواننده و او را بهم نزدیک کند و درگیرت کند
و بعد در آخر «چگونه آئورا را نوشتم» به تو بگوید
فلیپه مونترو، البته، تو نیست.تو، تویی
:دوگانگی
این دوگانگی چیزی است که تمنا آنرا می آفریند
خانه ای که قرار است فلیپه در آن ساکن شود، در خیابان دونسلس است و این خیابان محل خانه های قدیمی مستعمراتی بود که اینک بصورت تجاری تغییر یافته اند و دومین دوگانگی این است که علاوه بر پلاک قدیمی، پلاک جدیدی هم بر خانه مشاهده می شود
یا در خود خانه با اینکه در اصل فقط دو نفر حضور واقعی دارند گاها برای چهار نفر میز غذاخوری چیده می شود
و خود آدمها دو گانه اند
و حتی شیطان هم زمانی فرشته بوده
:درباره محل وقوع داستان
خانه ای تاریک و اسرار آمیز که حتی گیاهان و گل هایی دارد که در حیاط سرپوشیده و تاریک می رویند
این عمارت آنقدر عجیب و غریب هست که در درونش اتاقی با سقف شیشه ای داشته باشد
از اینکه می بینی نور شبانگاهی در قیاس با ظلمت دیگر قسمت های خانه کور کننده است لبخند می زنی
بغیر از این اتاق نباید نور ماه به خانه رسوخ کند
بعد می فهمی این همه میل به تاریکی برای پنهان کردن حقیقت و زمان و پیری و هرچیزی است که تمنا انرا نادیده می گیرد
:شخصیت ها
نویسنده در ط��ل داستان سرنخ هایی گذاشته تا خواننده زیاد جا نخورد و کم کم به این نتیجه برسد که باید فلیپه مونترو و ژنرال یورنته یک نفر باشند
و آئورا همان زن پیر است
:دو مرد
حتی متوجه نیستی که خاکستر سیگارت در فنجان چایی که در این کافه ارزان کثیف سفارش داده ای، می ریزد
کاغذ های زردنگ ژنرال یورنته را می خوانی که بر برخی شان سوراخ هایی است برجامانده از جرقه سیگاری افتاده از سر بی دقتی
هردو زبان فرانسه می دانند و پاریس بوده اند
و سپس فلیپه در عکس ژنرال یورنته،شباهت زیاد خود را با او می بیند
چهره در بالش فرو می کنی تا نگذاری باد گذشته ها سیمای خودت را برباید، چرا که نمی خواهی این سیما را از دست بدهی. چهره در بالش فرو کرده، همان جا دراز می کشی چشم انتظار آن چه باید پیش آید، چشم انتظار آن چه نمی توانی بازش بداری.دیگر به ساعتت نگاه نمی کنی،این شیء بی مصرف که به گونه ای ملال آور زمان را هماهنگ با بطالت انسانی می سنجد، آن عقربه های کوچک که ساعاتی طولانی را نشان می دهند که ابداع شده اند تا پوششی باشند بر گذار واقعی زمان که با شتابی چنان هولناک و بی اعتنا می گریزد که هیچ ساعتی نمی تواند آن را بسنجد
:دو زن
و اکنون می دانی چرا آئورا در این خانه زندگی می کند: برای انکه تَوَهُم جوانی و زیبایی را در این پیرزن مفلوک دیوانه همیشگی کند.آئورا همچون آینه ای،همچون شمایلی دیگر بر آن دیوار و ... در این خانه اسیر شده است
خانم کونسوئلو و بردارزاده اش آئورا شباهت های زیادی دارند وحرکات مشابهشون در پوست کردن بزغاله و لبخند هایی که تقریبا بطور همزمان بر هردو لب می نشیند به خواننده می گوید که ما یکی هستیم
و آئورا همان تصویر جوانی کونسوئلو است
و نمی تواند وجود واقعی داشته باشد
من بسوی جوانی ام می روم و جوانی ام به سوی من می آید
اما جوانی خیلی سریعتر بسوی پیرزن می آید و در طول سه روز آئورا ابتدا چهل ساله و سپس کونسئولو زمان حال می شود
موش ها که دیوار را جویده اند سوراخی ایجاد کرده اند تا عاقبت دوباره حقیقت تلخی خود را نشان بدهد
و چهره فرسوده آئورا را نمایان می کند
فلیپه هم برگشته و دیگر جوان نیست
اما تمنا پایان نمی گیرد
آنگاه که ابرها ماه را بپوشانند، آنگاه که هردو دیگر بار پنهان شوید، آنگاه که خاطره جوانی، جوانی تجسم یافته از نو، بر تاریکی چیره می شود
او بر می گردد،فلیپه. ما باهم او را بر می گردانیم.بگذار من نیرویم را به-
..دست بیاورم، او را بر می گردانم
:حرف آخر
دوبار کتاب را خواندم و باز هیچ
و هیچ را خیال کردن، یا این باور که بر هیچ حکم می رانی، صرفا شکلی- و شاید مطمئن ترین شکل از- دیوانه شدن است
از وقتی شروع کردم بخوندن، همش فیلم
که اقتباسی از کتاب چارلز دیکنز بود در ذهنم تداعی می شد
که نویسنده در پیوست کتاب«چگونه آئورا را نوشتم» می گوید این کتابش از داستانی بسیار قدیمی اقتباس شده و این کارو قبلا هنری جیمز در یادداشت های اسپرن و چارلز دیکنر در آرزوهای بزرگ و پوشکین در بی بی پیک انجام داده اند
داستان اصلی از "ژول میشله" است
البته شاید قبل از او هم باشد
و من از هردو اقتباس زیاد لذت نبردم
شاید باید برم سراغ داستان اصلی
:جملات کتاب
.مرد به شکار می رود و می ستیزد
،زن دسیسه می چیند و خیال می بافد
،او مادر وهم است
،مادر خدایان
،چشمی نهان بین دارد
.پروبالی که توان پرواز بی کران تخیل می بخشدش
:خدایان همچون مردانند
بر سینه ی زنی
.زاده می شوند و می میرند
ژول میشله
قبل از آنکه دوباره زاده شوی باید بمیری
روایتی دیگر از سه نفر؛ پیرزنی مرموز و دختر ی زیبا و وسوسه انگیز و مرد جوانی که می خواهد به اسرار پی ببرد تا به آئورایش برسد
منتظری چهار نفر بشوند ولی در عرض سه روز فقط دو نفر باقی می مانند
از همان اول با مرد جوان که نامش فلیپه است آشنا می شوی
جوانی که نویسنده می خواهد با "تو" خطابش کردن در طول داستان، توئه خواننده و او را بهم نزدیک کند و درگیرت کند
و بعد در آخر «چگونه آئورا را نوشتم» به تو بگوید
فلیپه مونترو، البته، تو نیست.تو، تویی
:دوگانگی
این دوگانگی چیزی است که تمنا آنرا می آفریند
خانه ای که قرار است فلیپه در آن ساکن شود، در خیابان دونسلس است و این خیابان محل خانه های قدیمی مستعمراتی بود که اینک بصورت تجاری تغییر یافته اند و دومین دوگانگی این است که علاوه بر پلاک قدیمی، پلاک جدیدی هم بر خانه مشاهده می شود
یا در خود خانه با اینکه در اصل فقط دو نفر حضور واقعی دارند گاها برای چهار نفر میز غذاخوری چیده می شود
و خود آدمها دو گانه اند
و حتی شیطان هم زمانی فرشته بوده
:درباره محل وقوع داستان
خانه ای تاریک و اسرار آمیز که حتی گیاهان و گل هایی دارد که در حیاط سرپوشیده و تاریک می رویند
این عمارت آنقدر عجیب و غریب هست که در درونش اتاقی با سقف شیشه ای داشته باشد
از اینکه می بینی نور شبانگاهی در قیاس با ظلمت دیگر قسمت های خانه کور کننده است لبخند می زنی
بغیر از این اتاق نباید نور ماه به خانه رسوخ کند
بعد می فهمی این همه میل به تاریکی برای پنهان کردن حقیقت و زمان و پیری و هرچیزی است که تمنا انرا نادیده می گیرد
:شخصیت ها
نویسنده در ط��ل داستان سرنخ هایی گذاشته تا خواننده زیاد جا نخورد و کم کم به این نتیجه برسد که باید فلیپه مونترو و ژنرال یورنته یک نفر باشند
و آئورا همان زن پیر است
:دو مرد
حتی متوجه نیستی که خاکستر سیگارت در فنجان چایی که در این کافه ارزان کثیف سفارش داده ای، می ریزد
کاغذ های زردنگ ژنرال یورنته را می خوانی که بر برخی شان سوراخ هایی است برجامانده از جرقه سیگاری افتاده از سر بی دقتی
هردو زبان فرانسه می دانند و پاریس بوده اند
و سپس فلیپه در عکس ژنرال یورنته،شباهت زیاد خود را با او می بیند
چهره در بالش فرو می کنی تا نگذاری باد گذشته ها سیمای خودت را برباید، چرا که نمی خواهی این سیما را از دست بدهی. چهره در بالش فرو کرده، همان جا دراز می کشی چشم انتظار آن چه باید پیش آید، چشم انتظار آن چه نمی توانی بازش بداری.دیگر به ساعتت نگاه نمی کنی،این شیء بی مصرف که به گونه ای ملال آور زمان را هماهنگ با بطالت انسانی می سنجد، آن عقربه های کوچک که ساعاتی طولانی را نشان می دهند که ابداع شده اند تا پوششی باشند بر گذار واقعی زمان که با شتابی چنان هولناک و بی اعتنا می گریزد که هیچ ساعتی نمی تواند آن را بسنجد
:دو زن
و اکنون می دانی چرا آئورا در این خانه زندگی می کند: برای انکه تَوَهُم جوانی و زیبایی را در این پیرزن مفلوک دیوانه همیشگی کند.آئورا همچون آینه ای،همچون شمایلی دیگر بر آن دیوار و ... در این خانه اسیر شده است
خانم کونسوئلو و بردارزاده اش آئورا شباهت های زیادی دارند وحرکات مشابهشون در پوست کردن بزغاله و لبخند هایی که تقریبا بطور همزمان بر هردو لب می نشیند به خواننده می گوید که ما یکی هستیم
و آئورا همان تصویر جوانی کونسوئلو است
و نمی تواند وجود واقعی داشته باشد
من بسوی جوانی ام می روم و جوانی ام به سوی من می آید
اما جوانی خیلی سریعتر بسوی پیرزن می آید و در طول سه روز آئورا ابتدا چهل ساله و سپس کونسئولو زمان حال می شود
موش ها که دیوار را جویده اند سوراخی ایجاد کرده اند تا عاقبت دوباره حقیقت تلخی خود را نشان بدهد
و چهره فرسوده آئورا را نمایان می کند
فلیپه هم برگشته و دیگر جوان نیست
اما تمنا پایان نمی گیرد
آنگاه که ابرها ماه را بپوشانند، آنگاه که هردو دیگر بار پنهان شوید، آنگاه که خاطره جوانی، جوانی تجسم یافته از نو، بر تاریکی چیره می شود
او بر می گردد،فلیپه. ما باهم او را بر می گردانیم.بگذار من نیرویم را به-
..دست بیاورم، او را بر می گردانم
:حرف آخر
دوبار کتاب را خواندم و باز هیچ
و هیچ را خیال کردن، یا این باور که بر هیچ حکم می رانی، صرفا شکلی- و شاید مطمئن ترین شکل از- دیوانه شدن است
از وقتی شروع کردم بخوندن، همش فیلم
که اقتباسی از کتاب چارلز دیکنز بود در ذهنم تداعی می شد
که نویسنده در پیوست کتاب«چگونه آئورا را نوشتم» می گوید این کتابش از داستانی بسیار قدیمی اقتباس شده و این کارو قبلا هنری جیمز در یادداشت های اسپرن و چارلز دیکنر در آرزوهای بزرگ و پوشکین در بی بی پیک انجام داده اند
داستان اصلی از "ژول میشله" است
البته شاید قبل از او هم باشد
و من از هردو اقتباس زیاد لذت نبردم
شاید باید برم سراغ داستان اصلی
:جملات کتاب
.مرد به شکار می رود و می ستیزد
،زن دسیسه می چیند و خیال می بافد
،او مادر وهم است
،مادر خدایان
،چشمی نهان بین دارد
.پروبالی که توان پرواز بی کران تخیل می بخشدش
:خدایان همچون مردانند
بر سینه ی زنی
.زاده می شوند و می میرند
ژول میشله
قبل از آنکه دوباره زاده شوی باید بمیری
April 6, 2025
A WONDERFULLY Spooky Tale that’ll give you the veritable WILLIES...
It was the summer of 1969. My onerous Freshman course load was a distant satisfying memory - satisfying, because it had garnered for me a munificent college prize.
So like any freshman, I tended to rest on my laurels. Big mistake. For there was trouble brewing. And in my teeming literary brain, mind shadows were gathering in my head.
You know ‘em. Suspicions. Scruples. All the aftershocks of an incipient coming of age.
So, when I picked this one from my mom’s library (she was a career Chief Librarian), I actually FED those shadows.
The story is that Fuentes� young protagonist takes a room in a harmless old lady’s ancient house. After a while, he starts having the most vivid fantasies...
Then, as the shadows close in On HIM, he knows why.
Well, I refuse to divulge more, on the grounds that it might spoil your spooked-out fun.
Now we all know supernatural stories are the gateway to subconscious waking nightmares, or can be. Forewarned is forarmed. And ‘nuff said...
But for me, in my growing alienation from a pharisaical uni student body, they were a recipe for disaster!
So, if you’ve got your own doubts and suspicions boiling on your mental back burner, take care with this one -
And don’t go into it Eyes Wide Shut!
It was the summer of 1969. My onerous Freshman course load was a distant satisfying memory - satisfying, because it had garnered for me a munificent college prize.
So like any freshman, I tended to rest on my laurels. Big mistake. For there was trouble brewing. And in my teeming literary brain, mind shadows were gathering in my head.
You know ‘em. Suspicions. Scruples. All the aftershocks of an incipient coming of age.
So, when I picked this one from my mom’s library (she was a career Chief Librarian), I actually FED those shadows.
The story is that Fuentes� young protagonist takes a room in a harmless old lady’s ancient house. After a while, he starts having the most vivid fantasies...
Then, as the shadows close in On HIM, he knows why.
Well, I refuse to divulge more, on the grounds that it might spoil your spooked-out fun.
Now we all know supernatural stories are the gateway to subconscious waking nightmares, or can be. Forewarned is forarmed. And ‘nuff said...
But for me, in my growing alienation from a pharisaical uni student body, they were a recipe for disaster!
So, if you’ve got your own doubts and suspicions boiling on your mental back burner, take care with this one -
And don’t go into it Eyes Wide Shut!
September 28, 2022
Tres cosas tiene esta novela por las que no puede ser de mi gusto (que, aclaro nuevamente, no significa que me parezca mala): que es una novela gótica y fantástica, que el desenlace lo anticipé mediada la historia y, quizás la más importante, que la termino sin tener clara su pretensión, que empieza con la elección de la cita que encabeza el texto y que a continuación expongo, esto es, si es una denuncia o una mera representación, más o menos compleja, de los estereotipos de la mujer como ser oscuro, bruja, más pegado a la naturaleza, en su sentido más profundo, a los instintos y a nuestro verdadero ser, teniendo a la maternidad como fin supremo y la necesidad de mantenerse bella y joven para poder ejercer todo su poder sobre el hombre para el que será su perdición.
“El hombre caza y lucha. La mujer intriga y sueña; es la madre de la fantasía, de los dioses. Posee la segunda visión, las alas que le permiten volar hacia el infinito del deseo y de la imaginación� Los dioses son como los hombres: nacen y mueren sobre el pecho de una mujer…� Jules MicheletPor otro lado, todo el engranaje de significados y símbolos, de referencias a otras obras, que puede pensarse como propósito principal del autor y así entender la obra como un juego, no es algo que puedan compensar todo lo dicho. En definitiva, que no soy el lector que Fuentes buscaba para su obra, por muy generoso que me haya mostrado con las estrellas.
September 23, 2021
ائورا قطعا یکی از شگفت انگیزترین و جذاب ترین داستان هایی ایست که خوانده ام ، کتاب مانند قطعه ای از طلا و جواهر می ماند که با مرور زمان نه تنها ارزش خود را ازدست نمی دهد ، بلکه به ارزش آن نیز اضافه می شود .
داستان خطاب به خواننده بیان می شود که این امر تاثیر تک تک کلمات بر خواننده را افزایش می دهد و بعضی کلمات در ذهن و حافظه خواننده حک می شوند ، استاد فوئنتس با استادی تمام جهانی وهم آلود و گرفته را ترسیم کرده ، در این دنیای شگفت انگیز مرزهای خیال و حقیقت بارها جا به جا می شوند که خواننده نمی تواند دریابد کدام واقعی و کدام خیالی ایست و این همان سبک رئالیسم جادویی ایست که با این کتاب به اوج رسیده .
ائورا واضح است که بالاتر از استانداردهای ممیزی کتاب و سانسور در ایران است ( البته اگر به توان برای سانسور استانداردی تعریف کرد! ) . اما ترجمه استادانه جناب آقای کوثری مطلب را می رساند و خواننده تقریبا از جزییات وقایع رخ داده بین شخصیت های داستان آگاه میشود . ( قبلا به نسخه صوتی کتاب گوش داده بودم وبا این که جنس صداها بسیار قوی و قادر به بیان و انتقال احساسات به شنونده بودند اما واضح بود که قادر به بیان بسیاری از جملات کتاب نبودند و همین دلیل کتاب را ناقص کرده بود و تفسیر آنرا به عهده شنونده گذاشته بود !) اما در کتاب این نقص تقریبا وجود ندارد و خواننده به محض آنکه آن آگهی استخدام را همراه با فیلیپه مونترو می خواند در دنیایی از انتظار و وهم و خیال و واقعیت غرق می شود و شاید همین مخاطب قرار دادن خواننده کتاب را تبدیل به اثری جاودان و اثر گذار کرده و ذهن خواننده را مدتها با یاد آن مشغول می کند .
شاید درک کامل کتاب نیازمند خواندن چند باره آن و همین طور مطالعه نظرات و نقدهای مختلف و شاید هم حتی مطالعه کتاب به زبان اصلی باشد که استاد فوئنتس نکاتی معما گونه دردل داستان گذاشته است که با یک یا دو بار خواندن ائورا فهم این نکات برای خواننده شاید ممکن نباشد .
داستان خطاب به خواننده بیان می شود که این امر تاثیر تک تک کلمات بر خواننده را افزایش می دهد و بعضی کلمات در ذهن و حافظه خواننده حک می شوند ، استاد فوئنتس با استادی تمام جهانی وهم آلود و گرفته را ترسیم کرده ، در این دنیای شگفت انگیز مرزهای خیال و حقیقت بارها جا به جا می شوند که خواننده نمی تواند دریابد کدام واقعی و کدام خیالی ایست و این همان سبک رئالیسم جادویی ایست که با این کتاب به اوج رسیده .
ائورا واضح است که بالاتر از استانداردهای ممیزی کتاب و سانسور در ایران است ( البته اگر به توان برای سانسور استانداردی تعریف کرد! ) . اما ترجمه استادانه جناب آقای کوثری مطلب را می رساند و خواننده تقریبا از جزییات وقایع رخ داده بین شخصیت های داستان آگاه میشود . ( قبلا به نسخه صوتی کتاب گوش داده بودم وبا این که جنس صداها بسیار قوی و قادر به بیان و انتقال احساسات به شنونده بودند اما واضح بود که قادر به بیان بسیاری از جملات کتاب نبودند و همین دلیل کتاب را ناقص کرده بود و تفسیر آنرا به عهده شنونده گذاشته بود !) اما در کتاب این نقص تقریبا وجود ندارد و خواننده به محض آنکه آن آگهی استخدام را همراه با فیلیپه مونترو می خواند در دنیایی از انتظار و وهم و خیال و واقعیت غرق می شود و شاید همین مخاطب قرار دادن خواننده کتاب را تبدیل به اثری جاودان و اثر گذار کرده و ذهن خواننده را مدتها با یاد آن مشغول می کند .
شاید درک کامل کتاب نیازمند خواندن چند باره آن و همین طور مطالعه نظرات و نقدهای مختلف و شاید هم حتی مطالعه کتاب به زبان اصلی باشد که استاد فوئنتس نکاتی معما گونه دردل داستان گذاشته است که با یک یا دو بار خواندن ائورا فهم این نکات برای خواننده شاید ممکن نباشد .
June 11, 2020
Narrado en 2da. persona, algo a lo que se animaron escritores como Michel Butor, quien introdujo esta manera de escribir o Julio Cortázar; por momentos en infinitivo, otras veces en tiempo futuro, el escritor mexicano se despacha con un cuento sorprendente y adictivo, de esos que uno quiere leer de corrido hasta el final.
Narrado en una ambientación gótica, lúgubre y agobiante, con desfasajes temporales en donde las fechas no coinciden, propios de Rulfo o del realismo mágico de García Márquez y por momentos con un manejo exacto de la tensión psicológica propia de genios como Edgar Allan Poe o E.T.A. Hoffmann, dentro de una mansión oscura, sumada a lo enigmático de los personajes, todos estos factores operan en contra de Felipe Montero, un muchacho contratado por una anciana, Consuelo, para terminar de escribir las memorias de su esposo, muerto desde hace décadas.
Esta anciana junto a Aura, una hermosa joven de enigmáticos ojos verdes harán que Felipe ingrese en un mundo sobrenatural marcado por el ritmo de los acontecimientos que vive y que distorsionarán su realidad para transformarla en algo casi alucinatorio.
Con un despliegue genial de la temática del doble entre Aura y Consuelo, el lector sentirá la desorientación y a su vez, una intriga enorme para arribar al sorprendente final de este cuento maravilloso.
Nunca había leído a Carlos Fuentes. Es menester conseguir sus novelas para seguir descubriendo a este interesantísimo autor mexicano.
Narrado en una ambientación gótica, lúgubre y agobiante, con desfasajes temporales en donde las fechas no coinciden, propios de Rulfo o del realismo mágico de García Márquez y por momentos con un manejo exacto de la tensión psicológica propia de genios como Edgar Allan Poe o E.T.A. Hoffmann, dentro de una mansión oscura, sumada a lo enigmático de los personajes, todos estos factores operan en contra de Felipe Montero, un muchacho contratado por una anciana, Consuelo, para terminar de escribir las memorias de su esposo, muerto desde hace décadas.
Esta anciana junto a Aura, una hermosa joven de enigmáticos ojos verdes harán que Felipe ingrese en un mundo sobrenatural marcado por el ritmo de los acontecimientos que vive y que distorsionarán su realidad para transformarla en algo casi alucinatorio.
Con un despliegue genial de la temática del doble entre Aura y Consuelo, el lector sentirá la desorientación y a su vez, una intriga enorme para arribar al sorprendente final de este cuento maravilloso.
Nunca había leído a Carlos Fuentes. Es menester conseguir sus novelas para seguir descubriendo a este interesantísimo autor mexicano.
June 25, 2018
من رو با این کتاب دفن کنید.
هر چه که از یک داستان میخوام رو داره.
دومین تجربه از فوئنتس که بسیار دلچسب تر بود از تجربه اول.
فکر میکردم کنستانسیا شاهکاره ولی وای از آئورا !!
المانهای مشخصی توی هر دو کتاب تکرار شده بود. شمایل مسیح و باکره، زنی مشغول عبادت، عدم باروری زن، جاودانگی. شاید آئورا مفصل تر از کنستانسیا این المانهارو درون خودش
داشت.
با خوندن آئورا الان کنستانسیا رو هم بهتر میفهمم. فوئنتس چی میخواسته بگه به ما ؟
زندگی مگه همین نیست؟ بدون مرز مشخص بین خیال و واقعیت. عشق مگه چیه؟ جز تمنای جسم و وجود توامان.
هیچ وقت این کتاب رو فراموش نخواهم کرد. تاثیرش بر من شگفت انگیز بود.
هر چه که از یک داستان میخوام رو داره.
دومین تجربه از فوئنتس که بسیار دلچسب تر بود از تجربه اول.
فکر میکردم کنستانسیا شاهکاره ولی وای از آئورا !!
المانهای مشخصی توی هر دو کتاب تکرار شده بود. شمایل مسیح و باکره، زنی مشغول عبادت، عدم باروری زن، جاودانگی. شاید آئورا مفصل تر از کنستانسیا این المانهارو درون خودش
داشت.
با خوندن آئورا الان کنستانسیا رو هم بهتر میفهمم. فوئنتس چی میخواسته بگه به ما ؟
زندگی مگه همین نیست؟ بدون مرز مشخص بین خیال و واقعیت. عشق مگه چیه؟ جز تمنای جسم و وجود توامان.
هیچ وقت این کتاب رو فراموش نخواهم کرد. تاثیرش بر من شگفت انگیز بود.
August 24, 2020
"You move a few steps so that the light from the candles won't blind you. The girl keeps her eyes closed, her hands at her sides. She doesn't look at you at first, then little by little she opens her eyes as if she were afraid of the light."
Felipe Montero, a historian, finds a conveniently suitable job for himself in the newspaper. The advertisement demanded him to help organize and write down a memoir. Upon arriving at the location of the said proprietress, the protagonist is lost in a world of dark labyrinthine corridors, strange dual-identities and the girl with the most beautiful green eyes.
"Finally you can see that those eyes are sea green and that they surge, break to foam, grow calm again, then surge again like a wave. You look into them and tell yourself it isn't true, because they're beautiful green eyes just like all the beautiful green eyes you've ever known. But you can't deceive yourself: those eyes do surge, do change, as if offering you a landscape that only you can see and desire."
My first taste of Carlos Fuentes, Aura is one of the shortest novels I've read until now. It is one of the most charming works of gothic horror I had the pleasure of experiencing. The vivid imagery, the glaring metaphors and the haunting romance makes for a pleasing evening read.
June 19, 2023
آنها«اث� مرکب»و«جز از کل» خوان‌ه� می‌خواهن� تو را دوست نداشته باشم آقای کارلوس فوئنتس.
اما من چطور می‌توان� شما را پس بزنم.نویسنده‌ا� را که خودش،خودش را اینگونه معرفی می‌کن�: من یک حیوان ادبی هستم.برای من همه چیز به ادبیات ختم می‌شو�.
آئورا را بخوانید...شما که زندگیتان پر از جک و جانور است یک حیوان ادبی هم بیشتر...
خیالتان تخت با هر کلمه‌ا� که از فوئنتس می‌خوانی� آن دنیا برایتان یک کاخ می‌سازن� که هر شب در آن بساط لهو و لعب بر قرار است...
کتاب که تمام شد.مصاحبه فوئنتس با لینتون ویکز رو هم بخونید در بخشی از مصاحبه اومده:
از او پرسیدم که دوست داری چگونه بمیری؟
گفت: «در آرامش، وقتی خواب هستم. نمی‌خواه� زیادی دراماتیک باشد. امیدوارم آرام باشد.»
به من گفت که با همسرش، سیلوا، درباره این صحبت می‌کرد� که پس از مرگ کجا دفن شوند. در آن زمان فوئنتس دلش می‌خواس� در قبرستان مون‌پارنا� در پاریس دفن شود.
می‌گف� «فکر کنم آن جا برای گذراندن ابدیت بهترین جا باشد.»از او پرسیدم «می‌خواه� روی سنگ‌قبر� چه بنویسند؟» او جواب داد که «باید مدتی به این سئوال فکر کند.» در انتهای مصاحبه، فوئنتس خواست تا مقابل آن «کتاب‌فروش� که کافی‌شا� دارد» پیاده‌ا� کنم. از او پرسیدم که آیا مردم در کتابفروشی کرامر، او را خواهند شناخت؟ گفت «به محض این که کارت اعتباریم رو دربیارم.» آرام از ماشین پیاده شد و در پیاده‌ر� شروع به راه‌رفت� کرد. من هم پیاده شدم تا رفتن او را تماشا کنم. برای لحظه‌ا� ایستاد. هنوز آنقدر نزدیک بود که بتوانم صدایش را بشنوم. بعد در جواب سئوالم درباره سنگ قبر گفت: «به قول یکی، این [جا] واسه من خیلی عمیقه.»
اما من چطور می‌توان� شما را پس بزنم.نویسنده‌ا� را که خودش،خودش را اینگونه معرفی می‌کن�: من یک حیوان ادبی هستم.برای من همه چیز به ادبیات ختم می‌شو�.
آئورا را بخوانید...شما که زندگیتان پر از جک و جانور است یک حیوان ادبی هم بیشتر...
خیالتان تخت با هر کلمه‌ا� که از فوئنتس می‌خوانی� آن دنیا برایتان یک کاخ می‌سازن� که هر شب در آن بساط لهو و لعب بر قرار است...
کتاب که تمام شد.مصاحبه فوئنتس با لینتون ویکز رو هم بخونید در بخشی از مصاحبه اومده:
از او پرسیدم که دوست داری چگونه بمیری؟
گفت: «در آرامش، وقتی خواب هستم. نمی‌خواه� زیادی دراماتیک باشد. امیدوارم آرام باشد.»
به من گفت که با همسرش، سیلوا، درباره این صحبت می‌کرد� که پس از مرگ کجا دفن شوند. در آن زمان فوئنتس دلش می‌خواس� در قبرستان مون‌پارنا� در پاریس دفن شود.
می‌گف� «فکر کنم آن جا برای گذراندن ابدیت بهترین جا باشد.»از او پرسیدم «می‌خواه� روی سنگ‌قبر� چه بنویسند؟» او جواب داد که «باید مدتی به این سئوال فکر کند.» در انتهای مصاحبه، فوئنتس خواست تا مقابل آن «کتاب‌فروش� که کافی‌شا� دارد» پیاده‌ا� کنم. از او پرسیدم که آیا مردم در کتابفروشی کرامر، او را خواهند شناخت؟ گفت «به محض این که کارت اعتباریم رو دربیارم.» آرام از ماشین پیاده شد و در پیاده‌ر� شروع به راه‌رفت� کرد. من هم پیاده شدم تا رفتن او را تماشا کنم. برای لحظه‌ا� ایستاد. هنوز آنقدر نزدیک بود که بتوانم صدایش را بشنوم. بعد در جواب سئوالم درباره سنگ قبر گفت: «به قول یکی، این [جا] واسه من خیلی عمیقه.»
August 18, 2023
رمانى جذاب ودر عين حال پيچيده از جناب فوئنتس كه بعلت حجم كم وسبك سور رئال داستان يك بار خواندن آن كفايت نمى كند و جالب اين جا است كه بعد از هربار خواندن دوباره ياگوش دادن به كتاب صوتى(پيشنهاد مى شود) اين داستان رمز آلود،گيرايي وجذابيت بيشترى براى خواننده در پى خواهد داشت،آنگاه كه از رموز و اسرار خانه كهنه و شخصيت ها بيشتر وبهتر آگاه مى شود.خانه اى كه انگار متعلق به دنيايى ديگر است و شخصيت هايى كه هرچند مرزى بين خيال وواقعيت ندارند ولى عشقى به بلنداى يك قرن در دل و جان خود دارند و روح و تن خويش را به آن پيوند زده اند.
از متن كتاب:
{…ولذت� احساس مى كنى كه پيش از اين درنيافته اى،لذتى كه مى دانستى بخشى از توست اما تنها اكنون آن را به تمامى درمى بابى،رهايش مى كنى،آشكارش مى كنى،چرا كه اين بار مى دانى پاسخى خواهد يافت…گ� نخواهد شد…}
از متن كتاب:
{…ولذت� احساس مى كنى كه پيش از اين درنيافته اى،لذتى كه مى دانستى بخشى از توست اما تنها اكنون آن را به تمامى درمى بابى،رهايش مى كنى،آشكارش مى كنى،چرا كه اين بار مى دانى پاسخى خواهد يافت…گ� نخواهد شد…}
September 21, 2011
I read this in the original Spanish, and then in a bilingual (Spanish-English, facing pages) version. This short novel, or novelette, is a jewel. It is packed with the feeling of an unbreakable, relentless destiny in store for a young man in Mexico City. Felipe Montero, a public school teacher, answers an want add in the newspaper because the description of the person being sought for a much higher-paying job seems to be an exact description of Montero, as though it were specifically reaching out to him and no one else. The feeling of implacable fate, expressed symbolically in many ways, is backed even by the grammar: the story is told in the present and the future. A statement like, "You will move a few steps..." in the future tense makes one feel it has to happen, there is no choice. (Unfortunately, this feature is lost in the English translation of the facing bilingual edition I've read.)
His employer is an extremely old woman (Consuelo) in a big old house sandwiched among modern building and businesses. It seems out of place in the commercial district of downtown Mexico City. There are no electric lights in the house, the drapes are always drawn, so that the house, even at noon, is in a deep darkness. Except for the old woman's bedroom which is lit by multiple candles.
Felipe does not want to live in that house, but it's part of the deal. He is about to refuse, it seems, when Aura, a beautiful young girl appears. He stays.
An unusual technique used in Aura is the point of view of the second-person singular. The constant use of TU (YOU)as the subject draws the reader into the fictional world, or conversely, pulls the fictional world out into the reader's world. The reader --with the suspension of disbelief-- becomes Felipe Montero, the protagonist, and carries out and will carry out, is fated to carry out, the action of the plot.
The novel is filled with highly poetic, metaphorical language as well as symbolism, especially color symbolism, with magic and sexual passion. Depending on one's interpretation, the novel may contain witchcraft and magic, or hypnotism or transmigration of souls. Whichever the explanation you choose, it is a fast-moving, page-turning, fascinating book.
His employer is an extremely old woman (Consuelo) in a big old house sandwiched among modern building and businesses. It seems out of place in the commercial district of downtown Mexico City. There are no electric lights in the house, the drapes are always drawn, so that the house, even at noon, is in a deep darkness. Except for the old woman's bedroom which is lit by multiple candles.
Felipe does not want to live in that house, but it's part of the deal. He is about to refuse, it seems, when Aura, a beautiful young girl appears. He stays.
An unusual technique used in Aura is the point of view of the second-person singular. The constant use of TU (YOU)as the subject draws the reader into the fictional world, or conversely, pulls the fictional world out into the reader's world. The reader --with the suspension of disbelief-- becomes Felipe Montero, the protagonist, and carries out and will carry out, is fated to carry out, the action of the plot.
The novel is filled with highly poetic, metaphorical language as well as symbolism, especially color symbolism, with magic and sexual passion. Depending on one's interpretation, the novel may contain witchcraft and magic, or hypnotism or transmigration of souls. Whichever the explanation you choose, it is a fast-moving, page-turning, fascinating book.
August 19, 2020
1.
کتاب "آئورا" در سال 1962 منتشر شده است، و هنوز چند سالی تا انتشار "صدسال تنهایی" و جهانگیر شدن تب رئالیسم جادویی مانده است.
2.
اصلا کتاب آئورا بیشتر از آنکه مدیون و تحت تأثير ادبیات آمریکای لاتين و افسانه های غریب مردمانش باشد، به شدت مدیون سورئاليسم فرانسه است.
و خود فوئنتس در يادداشتش بر داستان ( که در پایان ترجمه فارسی کتاب آمده و تاریخ 1986 را بر پیشانی دارد)، چندین و چند جا از حشر و نشرش با سورئاليست هایی مثل بونوئل کارگردان نام می برد.
و شاید از همینجا می توان به چرایی قرابت دورادورِ آئورا با "بوف کور" هدایت و بعضی آثار ادبیات ژاپن پی برد.
3.
در رئالیسم جادویی، قلمروی وهم و خیال چنان در دنیای رئال تنیده شده است که جدا کردن این دو از یکدیگر دشوار می نماید، و اصلا راوی و خواننده به راحتی عناصر خیال برانگیز دنیای داستان را باور می کند. ما به راحتی پرواز رمديوس خوشگله و دمدار بودن بچه ی اورلیانو بوئنديا در صد سال تنهایی را باور می کنیم.
اما در آثار سوررئالیستي، راوی و خواننده با ناباوری و بهت به این عناصر خیال انگیز موجود در داستان می نگرند، و آن ها را محصول تعدی و تجاوز عالم خیال به دنیای واقعیت می پندارند.
از این منظر، من "آئورا" را اثری متعلق به "جنبش سوررئالیسم" می بینم.
4.
در یادداشت آخر کتاب، فوئنتس سعی می کند بعد از حدود بیست سالی از انتشار کتاب، همچون کارآگاهی به دنبال منابع الهامش در فرآیند نوشته شدن "آئورا" بگردد. او سرانجام مهم ترین منبع الهامش را خاطره ی بیست سالگيش از اپرای "لا تراوياتا" به خوانندگی "ماریا کالاس" می داند.
من بعد از خواندن کتاب، این اپرا را گیر آوردم، مسحور کننده است صدای این زن... تا چند روز درگیرش بودم، تا امشب که این یادداشت را می نويسم.
کتاب "آئورا" در سال 1962 منتشر شده است، و هنوز چند سالی تا انتشار "صدسال تنهایی" و جهانگیر شدن تب رئالیسم جادویی مانده است.
2.
اصلا کتاب آئورا بیشتر از آنکه مدیون و تحت تأثير ادبیات آمریکای لاتين و افسانه های غریب مردمانش باشد، به شدت مدیون سورئاليسم فرانسه است.
و خود فوئنتس در يادداشتش بر داستان ( که در پایان ترجمه فارسی کتاب آمده و تاریخ 1986 را بر پیشانی دارد)، چندین و چند جا از حشر و نشرش با سورئاليست هایی مثل بونوئل کارگردان نام می برد.
و شاید از همینجا می توان به چرایی قرابت دورادورِ آئورا با "بوف کور" هدایت و بعضی آثار ادبیات ژاپن پی برد.
3.
در رئالیسم جادویی، قلمروی وهم و خیال چنان در دنیای رئال تنیده شده است که جدا کردن این دو از یکدیگر دشوار می نماید، و اصلا راوی و خواننده به راحتی عناصر خیال برانگیز دنیای داستان را باور می کند. ما به راحتی پرواز رمديوس خوشگله و دمدار بودن بچه ی اورلیانو بوئنديا در صد سال تنهایی را باور می کنیم.
اما در آثار سوررئالیستي، راوی و خواننده با ناباوری و بهت به این عناصر خیال انگیز موجود در داستان می نگرند، و آن ها را محصول تعدی و تجاوز عالم خیال به دنیای واقعیت می پندارند.
از این منظر، من "آئورا" را اثری متعلق به "جنبش سوررئالیسم" می بینم.
4.
در یادداشت آخر کتاب، فوئنتس سعی می کند بعد از حدود بیست سالی از انتشار کتاب، همچون کارآگاهی به دنبال منابع الهامش در فرآیند نوشته شدن "آئورا" بگردد. او سرانجام مهم ترین منبع الهامش را خاطره ی بیست سالگيش از اپرای "لا تراوياتا" به خوانندگی "ماریا کالاس" می داند.
من بعد از خواندن کتاب، این اپرا را گیر آوردم، مسحور کننده است صدای این زن... تا چند روز درگیرش بودم، تا امشب که این یادداشت را می نويسم.
September 21, 2024
Ah, how long the world takes to die!
He sees an advertisement in a newspaper:
A young historian is wanted for organizing the late General Llorente’s memoirs . He must be conscientious and neat; must know colloquial French. The salary is four thousand pesos a month. Meals and a bedroom-study would be provided.
For the bored young teacher, historian and former Sorbonne student, Felipe Montero, this is a golden opportunity and he decides to apply for the job.
Upon arriving at the address mentioned, he finds the house dark and dilapidated and the owner, the widow Consuelo Llorente, even older and more dead than alive. But the widow’s niece Aura, is another story.
Aura is young. Aura is beautiful. Aura is bewitching.
And Felipe is absolutely bewitched.
But something is amiss in that dark house.
And soon Felipe realizes that nothing is as it seems.
What made this story uniquely mysterious and spine-chilling was its narrative, which was in second person; my favorite type of storytelling and in my opinion a tough nut to crack.
The story has also a dream-like quality. As it unravels, we are not sure if the main character is dreaming, hallucinating or remembering.
He sees an advertisement in a newspaper:
A young historian is wanted for organizing the late General Llorente’s memoirs . He must be conscientious and neat; must know colloquial French. The salary is four thousand pesos a month. Meals and a bedroom-study would be provided.
For the bored young teacher, historian and former Sorbonne student, Felipe Montero, this is a golden opportunity and he decides to apply for the job.
Upon arriving at the address mentioned, he finds the house dark and dilapidated and the owner, the widow Consuelo Llorente, even older and more dead than alive. But the widow’s niece Aura, is another story.
Aura is young. Aura is beautiful. Aura is bewitching.
And Felipe is absolutely bewitched.
But something is amiss in that dark house.
And soon Felipe realizes that nothing is as it seems.
What made this story uniquely mysterious and spine-chilling was its narrative, which was in second person; my favorite type of storytelling and in my opinion a tough nut to crack.
The story has also a dream-like quality. As it unravels, we are not sure if the main character is dreaming, hallucinating or remembering.
July 26, 2020
«کارلوس فوئنتس» یکی از مهم‌تری� داستان‌نویسا� امریکای لاتین است؛ نویسنده‌ا� که آثارش کاملاً در ردۀ مدرنیسم ادبی امریکای لاتین جای می‌گیر�. یکی از ویژگی‌ها� مهمّ داستان‌ها� او، جایگاه ویژۀ «تاریخ» است.
تاریخ اساسا از دغدغه های مهم فوئنتس است. در رمان "نبرد" به بازخوانی تاریخ روشنفکران امریکای لاتین میپردازد و در رمان "گرینگوی پیر" تاریخ انقلاب مکزیک را برررسی میکند و از چهره های مهمی چون پانچو ویلا و امیلیانو زاپاتا یاد میکند.
تاریخ اساسا از دغدغه های مهم فوئنتس است. در رمان "نبرد" به بازخوانی تاریخ روشنفکران امریکای لاتین میپردازد و در رمان "گرینگوی پیر" تاریخ انقلاب مکزیک را برررسی میکند و از چهره های مهمی چون پانچو ویلا و امیلیانو زاپاتا یاد میکند.
October 22, 2024
قبل از آن که دوباره زاده شوی، باید بمیری� صفحه ۴۹ کتاب
حتی شیطان هم� زمانی فرشته بوده. صفحه ۵۳ کتاب
آه ای وضع مرگبار، ای سرنوشت رام ناشدنی بشر
زیستن به فردا را امیدی نتوانم داشت
بی آن که خریدار مرگ خود باشم. صفحه ۶۵ کتاب
بونوئل در نیمه راه میان اتاق نشیمن و بار ایستاد و با صدای بلند پرسید: «اگر می‌توانستی� در حال گذشتن از آستانه‌ا� جوانی خود را بازیابیم، اگر می‌توانستی� در این� سوی در پیر، و همین� که پا به آن� سوی می‌گذاشتی� جوان باشیم، آن� وقت چه می‌شد…؟� صفحه ۶۸ کتاب.
۱۴۰�/۰۸/۰۱
حتی شیطان هم� زمانی فرشته بوده. صفحه ۵۳ کتاب
آه ای وضع مرگبار، ای سرنوشت رام ناشدنی بشر
زیستن به فردا را امیدی نتوانم داشت
بی آن که خریدار مرگ خود باشم. صفحه ۶۵ کتاب
بونوئل در نیمه راه میان اتاق نشیمن و بار ایستاد و با صدای بلند پرسید: «اگر می‌توانستی� در حال گذشتن از آستانه‌ا� جوانی خود را بازیابیم، اگر می‌توانستی� در این� سوی در پیر، و همین� که پا به آن� سوی می‌گذاشتی� جوان باشیم، آن� وقت چه می‌شد…؟� صفحه ۶۸ کتاب.
۱۴۰�/۰۸/۰۱
Read
May 10, 2022Hay algo que aprendí mientras leía esta novela corta: hay miles de detalles que se nos escapan a los lectores porque nos creemos lectores (quién sabe eso realmente qué significa) y al final sólo vemos más que páginas y no la historia, el contexto, el estilo, el detalle, lo verdaderamente importante. Y que para poder llegar a verlo, lo principal es leer muchísimo más y a nivel contextual. Las historias no son escritas porque sí, porque al autor se le ocurrió. No. son escritas gracias a otras lecturas del autor, sus influencias, su historia, el contexto cultural y político.
Por lo tanto, ya no valen los comentarios de "buena", "mala", "regular", "me gustó", "no me gustó". Porque de eso no se trata leer literatura. Para mí tiene que ver, necesariamente, con observar y escudriñar la referencia que está ahí y que amplia la historia, con el personaje que es más complejo que la descripción, con la intención por la que se cuenta.
Por ello, Aura significó para mí un ejercicio difícil. Leí la novela y luego un análisis de ella realizada por un autor maravilloso: Mario Mendoza. Y mientras leía a este último me di cuenta que me perdí un montón de cosas, que lo que parecía una pequeña historia (que por cierto es una novedad porque no había leído algo tan bello, algo que me mostrara la relación mujer-hechicería de manera sencilla y delicada), era de verdad una entramado de relaciones literarias e históricas. Cada nombre, cada situación, cada animal, cada capítulo es más que ello, me dice más que lo evidente. Sí, eso me lo mostró Mendoza, él se leyó cuidadosamente la obra y sacó análisis hasta de bajo de las piedras y yo le di la razón. Yo quise leer así, yo quise poder observar y no sólo mirar.
Ya sé, mencioné algo así anteriormente. Pero lo que trato de decir es: no vale de nada que uno haga un resumen de la historia, que diga que es maravillosa o que gustó sin haber leído bien. Y leer bien, significa en este caso, leer detalladamente, leer y que nos cueste porque hay historias como Aura que no son solo esas páginas, sino que son un tejido de referencias, de guiños. Y que sin ellos, sin duda, quedamos vacíos de significado pero llenos de páginas con letras y nos habremos perdido de todo.
Por ahora, seguiré leyendo novela-análisis/crítica/comentario experto. Porque no quiero perderme de nada, mi ansiedad ya no me deja.
Por lo tanto, ya no valen los comentarios de "buena", "mala", "regular", "me gustó", "no me gustó". Porque de eso no se trata leer literatura. Para mí tiene que ver, necesariamente, con observar y escudriñar la referencia que está ahí y que amplia la historia, con el personaje que es más complejo que la descripción, con la intención por la que se cuenta.
Por ello, Aura significó para mí un ejercicio difícil. Leí la novela y luego un análisis de ella realizada por un autor maravilloso: Mario Mendoza. Y mientras leía a este último me di cuenta que me perdí un montón de cosas, que lo que parecía una pequeña historia (que por cierto es una novedad porque no había leído algo tan bello, algo que me mostrara la relación mujer-hechicería de manera sencilla y delicada), era de verdad una entramado de relaciones literarias e históricas. Cada nombre, cada situación, cada animal, cada capítulo es más que ello, me dice más que lo evidente. Sí, eso me lo mostró Mendoza, él se leyó cuidadosamente la obra y sacó análisis hasta de bajo de las piedras y yo le di la razón. Yo quise leer así, yo quise poder observar y no sólo mirar.
Ya sé, mencioné algo así anteriormente. Pero lo que trato de decir es: no vale de nada que uno haga un resumen de la historia, que diga que es maravillosa o que gustó sin haber leído bien. Y leer bien, significa en este caso, leer detalladamente, leer y que nos cueste porque hay historias como Aura que no son solo esas páginas, sino que son un tejido de referencias, de guiños. Y que sin ellos, sin duda, quedamos vacíos de significado pero llenos de páginas con letras y nos habremos perdido de todo.
Por ahora, seguiré leyendo novela-análisis/crítica/comentario experto. Porque no quiero perderme de nada, mi ansiedad ya no me deja.
August 4, 2023
ماه کامل، نیمه شب، سکوت اما لبریز از همهمه ای دور، تیک تاک ساعت، ذهن معمایی_جنایی من و آئورا...
🫥😵�
هیجان غریبی داشت، اوایل کتاب هر لحظه فکر می کردم قراره فیلیپه با ی آئین دردناک😈 شکنجه بشه و مرگش برای این عمه ی مرموز پیر، جوونی و عمر دوباره بیاره...🤦♀ اماااا...
و " تو" در نهایت به اندازه ی خود فیلیپه از واقعیت مه آلود خانه و ساکنینش ، غافلگیر میشوی...
🫥😵�
هیجان غریبی داشت، اوایل کتاب هر لحظه فکر می کردم قراره فیلیپه با ی آئین دردناک😈 شکنجه بشه و مرگش برای این عمه ی مرموز پیر، جوونی و عمر دوباره بیاره...🤦♀ اماااا...
و " تو" در نهایت به اندازه ی خود فیلیپه از واقعیت مه آلود خانه و ساکنینش ، غافلگیر میشوی...
February 15, 2019
این داستان اولین داستانیه که من به صورت "کتاب صوتی" گوش دادم. تجربه ی خوبی بود و از وقتی که بیهوده در اتوبوس هدر می رفت، استفاده ی بهینه شد.
برتری ای که نوشتار بر گفتار داره، اینه که کلمات در نوشتار "متمثّل" نیستن، بلکه مجرد از آهنگ و لحن صدای یه فرد خاص هستن. اینه که تو میتونی به هر شکل که بخوای در ذهنت بخونیشون، بهشون آهنگ بدی، گاهی با لحن فریاد بخونی، یا با لحنی مرموز، یا با لحنی غمگین. گاهی حتی میتونی بدون هیچ لحن خاصی بخونیشون.
اما وقتی این نوشته های مجرد، متمثل به یک صدای خاص، یک لحن خاص، یک آهنگ خاص شدن، اون وقت دیگه دست تو به عنوان مخاطب محدود میشه. تو فقط باید به همون صدا گوش کنی و دیگه نمیتونی لحن راوی رو تغییر بدی. این اشکال وقتی بزرگ میشه، که لحن نقّال، به وضوح اشتباه باشه و مثلاً جایی که باید به لحن غمگین خونده بشه، با لحن خشمگین بخونه.
برتری ای که نوشتار بر گفتار داره، اینه که کلمات در نوشتار "متمثّل" نیستن، بلکه مجرد از آهنگ و لحن صدای یه فرد خاص هستن. اینه که تو میتونی به هر شکل که بخوای در ذهنت بخونیشون، بهشون آهنگ بدی، گاهی با لحن فریاد بخونی، یا با لحنی مرموز، یا با لحنی غمگین. گاهی حتی میتونی بدون هیچ لحن خاصی بخونیشون.
اما وقتی این نوشته های مجرد، متمثل به یک صدای خاص، یک لحن خاص، یک آهنگ خاص شدن، اون وقت دیگه دست تو به عنوان مخاطب محدود میشه. تو فقط باید به همون صدا گوش کنی و دیگه نمیتونی لحن راوی رو تغییر بدی. این اشکال وقتی بزرگ میشه، که لحن نقّال، به وضوح اشتباه باشه و مثلاً جایی که باید به لحن غمگین خونده بشه، با لحن خشمگین بخونه.
January 7, 2016
آئورا رو با پیشنهاد یک دوست خوندم و باید بگم کتاب جالبی بود , خصوصا حالت تجسم بخشیش و تصور خانه ای که جریان داستان , در اون اتفاق میفته و به عنوان یک خواننده مشغول تجسم و تصویر پردازیش در ذهنم بودم ....
شخصیت آئورا در این داستان اصلا وجود خارجی نداره بلکه یک انعکاس از خانم پیر داستان هست , یک شبح , یک سایه , مثل یک روح که در دو بدن به طور همزمان وجود داره ولی متعلق به یک جسم هست و این باعث پیچیدگی و شک خواننده میشه و ممکنه پیش خودش فکر کند که شاید آئورا یک همزاد باشد , شاید تصویری در یک آینه از پیرزن , منتها جوان و زیبایش هست... داستان یک گیجی خاص ایجاد میکند مثل گیجی فلیپه که متوجه میشود چقدر شبیه تصویر سرهنگ, همسر مرحومِ پیرزن هست و آئورا هم برایش مثل یک وهم شده , وهمی که معلوم نیست وهم فلیپه هست و یا وهم پیرزن , هرچه که هست داستان یک سوال بزرگ رو به خواننده هدیه میکند و فکرجوری درگیرش میشود که با اتمام کتاب بازهم به این فکر میکنم , چه شد ؟ دقیقا آئورا که بود ؟ چرا فلیپه شبیه سرهنگ بود؟ پیرزن چگونه توانسته بود با یک تصویر زنی جوان از درون خودش فلیپه را جوری عاشق کند و از او قول بگیرد که حتی اگر زیبا هم نبود و پیر هم شد باز او عاشقش باشد ؟
شخصیت آئورا در این داستان اصلا وجود خارجی نداره بلکه یک انعکاس از خانم پیر داستان هست , یک شبح , یک سایه , مثل یک روح که در دو بدن به طور همزمان وجود داره ولی متعلق به یک جسم هست و این باعث پیچیدگی و شک خواننده میشه و ممکنه پیش خودش فکر کند که شاید آئورا یک همزاد باشد , شاید تصویری در یک آینه از پیرزن , منتها جوان و زیبایش هست... داستان یک گیجی خاص ایجاد میکند مثل گیجی فلیپه که متوجه میشود چقدر شبیه تصویر سرهنگ, همسر مرحومِ پیرزن هست و آئورا هم برایش مثل یک وهم شده , وهمی که معلوم نیست وهم فلیپه هست و یا وهم پیرزن , هرچه که هست داستان یک سوال بزرگ رو به خواننده هدیه میکند و فکرجوری درگیرش میشود که با اتمام کتاب بازهم به این فکر میکنم , چه شد ؟ دقیقا آئورا که بود ؟ چرا فلیپه شبیه سرهنگ بود؟ پیرزن چگونه توانسته بود با یک تصویر زنی جوان از درون خودش فلیپه را جوری عاشق کند و از او قول بگیرد که حتی اگر زیبا هم نبود و پیر هم شد باز او عاشقش باشد ؟
September 11, 2020
ماهذا ؟؟
البداية عادية او ربما تظن انها عادية لكن بعد قليل تشعر ان هناك شيئا ليس عاديا بالمرة 🙄🙄
شيئا من الجنون والخيال والحقيقة .حقيقة اننا نتمنى عندما يكبر عمرنا ان نظل نحتفظ بشبابنا وخيال هل يمكن ان نحقق ذلك والجنون فى تحقق ذلك بالفعل
الحمد لله انها رواية قصيرة ليس لانها سيئة لكن لانى لم استطع ان اتركها دون ان انهيها ولااعلم هل كنت ساتحمل هذا الجنون والخيال اكثر من ذلك عندما تقرا وتضحك ليس لان النص مضحك لكن لان ماتستنتجه من الاحداث جنونى
اعجبنى الاسلوب والوصف الذى تقشعر له الابدان وصف المكان والاحاسيس رائع
بدات فى قراءتها لانها صغيرة لكن ليس الحجم هو المهم .الاهم هو ماتخلقه الرواية وماتتركه خلفها .هذه الرواية جاءت فى الوقت المناسب بالنسبة لى ربما لوكنت قراتها فى وقت اخر ماكنت احببتها لذلك شكرا كارلوس فوينتس
٢٧ / ٢ / ٢٠١٧
البداية عادية او ربما تظن انها عادية لكن بعد قليل تشعر ان هناك شيئا ليس عاديا بالمرة 🙄🙄
شيئا من الجنون والخيال والحقيقة .حقيقة اننا نتمنى عندما يكبر عمرنا ان نظل نحتفظ بشبابنا وخيال هل يمكن ان نحقق ذلك والجنون فى تحقق ذلك بالفعل
الحمد لله انها رواية قصيرة ليس لانها سيئة لكن لانى لم استطع ان اتركها دون ان انهيها ولااعلم هل كنت ساتحمل هذا الجنون والخيال اكثر من ذلك عندما تقرا وتضحك ليس لان النص مضحك لكن لان ماتستنتجه من الاحداث جنونى
اعجبنى الاسلوب والوصف الذى تقشعر له الابدان وصف المكان والاحاسيس رائع
بدات فى قراءتها لانها صغيرة لكن ليس الحجم هو المهم .الاهم هو ماتخلقه الرواية وماتتركه خلفها .هذه الرواية جاءت فى الوقت المناسب بالنسبة لى ربما لوكنت قراتها فى وقت اخر ماكنت احببتها لذلك شكرا كارلوس فوينتس
٢٧ / ٢ / ٢٠١٧
October 17, 2021
او دیگری بود، دیگری بوده بود،� نه آن‌ک� که می‌شد� آن‌ک� که همواره بود.
گفتار اندر سبک رئالیسم جادویی
ساله� سال قبل فروغ در شعرش گفت:
"من راز فصل‌ه� را می‌دان� و حرف لحظه‌ه� را می‌فهم�"
حقیر ادعا می‌کن� من راز این سبک را می‌شناس� و حرف نویسنده‌های� را میفهمم� برای همین می‌گوی�:
هر گردی گردو نیست.
نخستین کتابی بود که از فوئنتس می‌خواندم� او در جایی که داستان به پایان رسیده و در باب چگونگی خلقِ مخلوق خود سخن می‌گوی� می‌نویس�:
"آیا کتابی بی‌پدر� مجلدی یتیم در دنیا وجود دارد؟ کتابی که زاده� کتاب‌ها� دیگر نیست؟ ورقی از کتابی که شاخه‌ا� از شجره پرشوه تخیل ادبی آدمی نباشد؟ آیا خلاقیتی بدون سنت هست؟ و باز، آیا سنت بدون نو شدن، آفرینش جدید، نو رستن قصه‌ها� دیرنده، دوام می‌یابد�
آن‌وق� بود که کشف کردم منشا نهایی این داستان، قصه‌ا� چینی به نام «زندگی‌نام� آئی شاه» است."
پیش‌ت� بارها گفته� و در چند ریویو به خصوص ریویوی کتاب «ملکوت» مخلوقِ «بهرام صادقی» نوشته‌ا� که اتصال دنیای خیال و واقعیت و عبور از مرزهای این دو دنیا شجاعت می‌خواه� و کار هر کسی نیست و به همین جهت نویسندگانی که قدم در این راه می‌گذارن� برای من محترم و قابل تقدیر هستند حتی اگر نقدهای جدی به آن‌ه� وارد بدانم.
تکنیکِ فوئنتس، شخصی‌ساز� شده نیست و حقیر او را با اینکه اثرش را چند سال قبل از ابررمان «صدسال تنهایی» منتشر شده، در حد و اندازه‌ها� خدایگانِ سبک رئالیسم جادویی در امریکای لاتین یعنی گابوی عزیزم ندیدم.
فوئنتس داستانش را مزین به المان‌ها� بسیار جذابی همچون خلقت دختری از نور و ساخت مرز دو دنیای واقعیت و خیال مابین اتاق نشیمن و اتاق خواب کرد. برای مثال از زبان نویسنده در باب خلقتش می‌خوانی�:
"اگر می‌توانستی� در حال گذشتن از آستانه‌ای� جوانی خود را بازیابیم، اگر می‌توانستی� در این سوی در پیر، همین که پا به آن سوی می‌گذاشتی� جوان باشیم، آن‌وق� چه می‌شد�"
برای منی که بنده و مریدِ سرور و سالار نویسندهها� این سبک و به خصوص خالق مرزهای بی‌پایا� دنیای خیال و واقعیت(موراکامی عزیزم) هستم داستان برخلاف المانهای� جذابیتی نداشت، نویسنده می‌توانس� به داستانش شاخ و برگ بیشتری دهد اما به هر ترتیب از هرگونه اطناب خودداری نمود و در قالب داستی بسیار کوتاه آن‌ر� منتشر نمود.
فوئنتس در جایی دیگر می‌گوی�:
"گابریل گارسیا مارکز می‌گوی�: پاریسی‌ه� با سپاه آینه‌هایشا� این پندار را به وجود می‌آورن� که آپارتمان‌ها� کوچکشان دوبرابر اندازه� واقعی است، اما جادوی واقعی این را گابریل و من می‌دانی� این است که آن‌چ� ما بازتابش را در آینه‌ه� می‌بینیم� همواره زمانی دیگر است: زمان گذشته و زمان آینده و نیز اینک� گاه اگر بخت با تو یار باشد، شخصی که شخصی دیگر است بر این دریاچه‌ها� سیماب ظاهر می‌شو�."
حقیر این مورد را اعلام بیعت فوئنتس با گابو می‌دان� و تاییدی بر عرایض خودم مبنی بر اینکه او صاحب سبک نبود و به شدت تحت تاثیر نویسندهها� خلاق این سبک به خصوص خدایگان سبک رئالیسم جادویی در امریکای لاتین بود.
نکت:
این حق را برای فوئنتس محفوظ می‌دارم� در صورتیکه که در آینده به اطلاعاتی خلاف نظر فوق برسم، این ریویو را دست‌خو� تغییر نمایم.
گفتار اندر داستان آئورا
پیرزنی به نام «کونسوئلو» در خانه‌ا� قدیمی به همراه خرگوشش(ساگا) زندگی می‌کن� و برای بازنویسی خاطرات همسرش(ژنرال یورنته) اقدام به انتشار یک آگهی استخدام می‌کن�.
شخصی به نام «فلیپه مونترو» روزی در کافه‌ا� نشسته که یک آگهی استخدام جذاب او را وسوسه می‌کن� تا به آدرس مندرج در آن آگهی برود تا اینکه... .
به داستان کتاب بیش از این ورود نمی‌کن� چون منجر به اسپویل می‌گرد� اما لازم به بیان است که این کتاب به دو بخش تقسیم می‌گرد�: نیمه� نخست کتاب مربوط به داستان آئوراست و نیمه� پایانی مربوط به نوشته‌ها� نویسنده در باب چگونگیِ خلق این داستان.
نقل‌قو� نامه
"آنها می‌خواهن� ما تنها باشیم، چون انزوا تنها راه رسیدن به قداست است. فراموش می‌کنن� که وسوسه در انزوا خیلی قوی‌ت� می‌شو�."
"چیزهایی حتی قوی‌ت� از تخیل وجود دارند. عادت‌های� که وا می‌دارند� برخیزی..."
"قبل از آنکه دوباره زاده شوی باید بمیری"
"حتی شیطان هم زمانی فرشته بود"
کارنام
یک ستاره بابت عدم توان یا تسلط نویسنده به جهت شاخ و برگ دادن به المان‌ها� سبک رئالیسم جادویی، یک ستاره بابت روند کج‌دا� و مریز و جمع‌بند� ضعیف داستان از کتاب کسر و نهایتا بخاطر موضوع جذاب داستان، استفاده از المانهای� از سبک رئالیسم جادویی که بازی و نوشتن در مورد آن‌ه� کار هر کسی نیست و صدالبته بابت ترجمه� بی‌نظی� استاد «عبدالله کوثری» سه ستاره برای کتاب منظور می‌نمای�.
بیست و پنجم مهرماه یک‌هزا� و چهارصد
گفتار اندر سبک رئالیسم جادویی
ساله� سال قبل فروغ در شعرش گفت:
"من راز فصل‌ه� را می‌دان� و حرف لحظه‌ه� را می‌فهم�"
حقیر ادعا می‌کن� من راز این سبک را می‌شناس� و حرف نویسنده‌های� را میفهمم� برای همین می‌گوی�:
هر گردی گردو نیست.
نخستین کتابی بود که از فوئنتس می‌خواندم� او در جایی که داستان به پایان رسیده و در باب چگونگی خلقِ مخلوق خود سخن می‌گوی� می‌نویس�:
"آیا کتابی بی‌پدر� مجلدی یتیم در دنیا وجود دارد؟ کتابی که زاده� کتاب‌ها� دیگر نیست؟ ورقی از کتابی که شاخه‌ا� از شجره پرشوه تخیل ادبی آدمی نباشد؟ آیا خلاقیتی بدون سنت هست؟ و باز، آیا سنت بدون نو شدن، آفرینش جدید، نو رستن قصه‌ها� دیرنده، دوام می‌یابد�
آن‌وق� بود که کشف کردم منشا نهایی این داستان، قصه‌ا� چینی به نام «زندگی‌نام� آئی شاه» است."
پیش‌ت� بارها گفته� و در چند ریویو به خصوص ریویوی کتاب «ملکوت» مخلوقِ «بهرام صادقی» نوشته‌ا� که اتصال دنیای خیال و واقعیت و عبور از مرزهای این دو دنیا شجاعت می‌خواه� و کار هر کسی نیست و به همین جهت نویسندگانی که قدم در این راه می‌گذارن� برای من محترم و قابل تقدیر هستند حتی اگر نقدهای جدی به آن‌ه� وارد بدانم.
تکنیکِ فوئنتس، شخصی‌ساز� شده نیست و حقیر او را با اینکه اثرش را چند سال قبل از ابررمان «صدسال تنهایی» منتشر شده، در حد و اندازه‌ها� خدایگانِ سبک رئالیسم جادویی در امریکای لاتین یعنی گابوی عزیزم ندیدم.
فوئنتس داستانش را مزین به المان‌ها� بسیار جذابی همچون خلقت دختری از نور و ساخت مرز دو دنیای واقعیت و خیال مابین اتاق نشیمن و اتاق خواب کرد. برای مثال از زبان نویسنده در باب خلقتش می‌خوانی�:
"اگر می‌توانستی� در حال گذشتن از آستانه‌ای� جوانی خود را بازیابیم، اگر می‌توانستی� در این سوی در پیر، همین که پا به آن سوی می‌گذاشتی� جوان باشیم، آن‌وق� چه می‌شد�"
برای منی که بنده و مریدِ سرور و سالار نویسندهها� این سبک و به خصوص خالق مرزهای بی‌پایا� دنیای خیال و واقعیت(موراکامی عزیزم) هستم داستان برخلاف المانهای� جذابیتی نداشت، نویسنده می‌توانس� به داستانش شاخ و برگ بیشتری دهد اما به هر ترتیب از هرگونه اطناب خودداری نمود و در قالب داستی بسیار کوتاه آن‌ر� منتشر نمود.
فوئنتس در جایی دیگر می‌گوی�:
"گابریل گارسیا مارکز می‌گوی�: پاریسی‌ه� با سپاه آینه‌هایشا� این پندار را به وجود می‌آورن� که آپارتمان‌ها� کوچکشان دوبرابر اندازه� واقعی است، اما جادوی واقعی این را گابریل و من می‌دانی� این است که آن‌چ� ما بازتابش را در آینه‌ه� می‌بینیم� همواره زمانی دیگر است: زمان گذشته و زمان آینده و نیز اینک� گاه اگر بخت با تو یار باشد، شخصی که شخصی دیگر است بر این دریاچه‌ها� سیماب ظاهر می‌شو�."
حقیر این مورد را اعلام بیعت فوئنتس با گابو می‌دان� و تاییدی بر عرایض خودم مبنی بر اینکه او صاحب سبک نبود و به شدت تحت تاثیر نویسندهها� خلاق این سبک به خصوص خدایگان سبک رئالیسم جادویی در امریکای لاتین بود.
نکت:
این حق را برای فوئنتس محفوظ می‌دارم� در صورتیکه که در آینده به اطلاعاتی خلاف نظر فوق برسم، این ریویو را دست‌خو� تغییر نمایم.
گفتار اندر داستان آئورا
پیرزنی به نام «کونسوئلو» در خانه‌ا� قدیمی به همراه خرگوشش(ساگا) زندگی می‌کن� و برای بازنویسی خاطرات همسرش(ژنرال یورنته) اقدام به انتشار یک آگهی استخدام می‌کن�.
شخصی به نام «فلیپه مونترو» روزی در کافه‌ا� نشسته که یک آگهی استخدام جذاب او را وسوسه می‌کن� تا به آدرس مندرج در آن آگهی برود تا اینکه... .
به داستان کتاب بیش از این ورود نمی‌کن� چون منجر به اسپویل می‌گرد� اما لازم به بیان است که این کتاب به دو بخش تقسیم می‌گرد�: نیمه� نخست کتاب مربوط به داستان آئوراست و نیمه� پایانی مربوط به نوشته‌ها� نویسنده در باب چگونگیِ خلق این داستان.
نقل‌قو� نامه
"آنها می‌خواهن� ما تنها باشیم، چون انزوا تنها راه رسیدن به قداست است. فراموش می‌کنن� که وسوسه در انزوا خیلی قوی‌ت� می‌شو�."
"چیزهایی حتی قوی‌ت� از تخیل وجود دارند. عادت‌های� که وا می‌دارند� برخیزی..."
"قبل از آنکه دوباره زاده شوی باید بمیری"
"حتی شیطان هم زمانی فرشته بود"
کارنام
یک ستاره بابت عدم توان یا تسلط نویسنده به جهت شاخ و برگ دادن به المان‌ها� سبک رئالیسم جادویی، یک ستاره بابت روند کج‌دا� و مریز و جمع‌بند� ضعیف داستان از کتاب کسر و نهایتا بخاطر موضوع جذاب داستان، استفاده از المانهای� از سبک رئالیسم جادویی که بازی و نوشتن در مورد آن‌ه� کار هر کسی نیست و صدالبته بابت ترجمه� بی‌نظی� استاد «عبدالله کوثری» سه ستاره برای کتاب منظور می‌نمای�.
بیست و پنجم مهرماه یک‌هزا� و چهارصد
September 27, 2017
عالی بود.
بسیار عالی داستان پردازی شده بود...بیان مستحکم ولی شاعرانه ای داشت.
حس دلهره، وهم، کنجکاوی،اشتیاق...یک لحظه نمیشد از فیلیپه جدا شد.
حس انتظار... انتظار برای آئورا، پیدا کردن نیمه گمشده...
کنجکاوی زیاد برای باز کردن بسته برگه های قدیمی...
حس ناگهانی ورود آئورا، واقع زیبا و استادانه بیان شده بود...حس ایجاد عشقی ناگهانی اما عمیق...تب و تاب فراموش نشدنی
تا دنیا بمیرد چقدر طول میکشد.
برای پیرزنها چیزی نمی ماند جز لذت عبادت.
آنها میخواهند ما تنها باشیم. چون فکر میکنند انزواء راه رسیدن به قداست است. فراموش می کنند که وسوسه در انزواء خیلی قوی تر میشود.
بسیار عالی داستان پردازی شده بود...بیان مستحکم ولی شاعرانه ای داشت.
حس دلهره، وهم، کنجکاوی،اشتیاق...یک لحظه نمیشد از فیلیپه جدا شد.
حس انتظار... انتظار برای آئورا، پیدا کردن نیمه گمشده...
کنجکاوی زیاد برای باز کردن بسته برگه های قدیمی...
حس ناگهانی ورود آئورا، واقع زیبا و استادانه بیان شده بود...حس ایجاد عشقی ناگهانی اما عمیق...تب و تاب فراموش نشدنی
تا دنیا بمیرد چقدر طول میکشد.
برای پیرزنها چیزی نمی ماند جز لذت عبادت.
آنها میخواهند ما تنها باشیم. چون فکر میکنند انزواء راه رسیدن به قداست است. فراموش می کنند که وسوسه در انزواء خیلی قوی تر میشود.
November 19, 2024
في دفاتر الورق المخبأة، نسجل بصماتنا كي لا تضيع ملامحنا.
أوراقنا هي الأثر الممتد لأعمارنا، هي الربيع الغافي الذي نوقظه كلما أعدنا قراءته.
في صفحات قليلة أستطاع "فوينتس"ان يجعلنا نعبر اللحظة مرتين، وأن نطارد ظلين، وعمرين
أدخلنا معه متاهة، اقتادنا إليها بدهاء، متاهة كانت بدايتها إعلان يُقرأ في مقهى بائس، فنجد أننا نسير وراء البطل (فيليب مونترو) الذي أعتبر الإعلان صمم خصيصًا له
وندخل معه إلى القصر المهجور، حيث نلتقي ب "أورا" الفتاة الجميلة، وأورا في الترجمة هي الضوء، والذي عز وجوده في هذا القصر العتيق، فلن تجد لك مرشدًا فيه إلا ضوء أورا، وصوت حفيف ثوبها، فحين تختفي أورا، يحل الظلام ويعم السكون، وتظهر العجوز المنكمشة في فراشها، وداخل ثوبها.. فيرسم لنا فوينتس العتمة ببراعةشديدة، وتبدأ مهمة مونترو، المكلف بها، بأن يرفع الذبول عن خد الورق الأصفر، فتتفتح الأزهار الخيالية بين يديه، وينهض العمر النائم، وكلما توغل في السطور ليلتقط العمر المسافر للجنرال الراحل من داخل الورق، كلما أحس بالوهن وأن ما يمنحه للورق يستنزف من حيوته وشبابه شيئًا، وكلما أزال الغبار عن الذكريات الغافية، كلما أحس بإمتلاء روحه هو بالغبار، وأن شيئًا ما خفيًا ينخر ذاكرته كما تفعل الجرزان التي أحدثت كوة داخل الخزانة، فيتوه بين ردهات القصر والوقت، بين ضوء أورا الذي يظهر ويختفي كالقمر الشاحب الذي يحاول أن يحرر نفسه، وبين ظلام العجوز وملامحها المتهدلة التي موهت ملامحها، فأصبحت ضبابية
ألهذا كان الإعلان مغري؟
ألهذا كان الشرط هو المكوث،وعدم مغادرة القصر؟
هل هو شراك نصب للقارئ وليس للبطل؟
يصير السؤال أحيانًا مقبرة أعدت خصيصًا للأحياء، ما ان نسقط فيها، إلا ونتخبط بحلكة وجع لا يرحم.
رواية ملغزة.. مربكة.. تفتح باب التأويل على مصرعيه.. قد تنتهي منها فنقول أن أيام العمر كالزهور.. لها ربيع وخريف يتصارعان، ولكن في النهاية لا يمنح الربيع عمره لغيره، كل مايستطيع أن يمنحه، هو العطر الذي قد يبقى، والذي نستطيع أن نصنع منه عطرًا، ومادة وإكسيرًا قد يهب الحياة من جديد، وقد لا يفعل أي شئ غير الندم.
ولكن هل كان علينا قبل أن نشرع في القراءة، أن نتسلح بالتوقع والحذر من الوقوع في المتاهة؟
هيهات فمهما تسلحنا، فاالمتاهة بدايتها مغرية، كقطعة جبن طرية ألقيت لفأر جائع في نهاية الطريق، لن يحصل عليها إلا بعبور المتاهة وأن يسلك كل دروبها الوعرة .
اقتباس
((يقولون لنا إن العزلة هي الطريق الوحيد لتحقيق القداسة.. إنهم ينسون أن الإغراء يزداد في العزلة))
رواية استثنائية..قلما تصادف مثلها في الأثر وإحداث الدهشة.
أوراقنا هي الأثر الممتد لأعمارنا، هي الربيع الغافي الذي نوقظه كلما أعدنا قراءته.
في صفحات قليلة أستطاع "فوينتس"ان يجعلنا نعبر اللحظة مرتين، وأن نطارد ظلين، وعمرين
أدخلنا معه متاهة، اقتادنا إليها بدهاء، متاهة كانت بدايتها إعلان يُقرأ في مقهى بائس، فنجد أننا نسير وراء البطل (فيليب مونترو) الذي أعتبر الإعلان صمم خصيصًا له
وندخل معه إلى القصر المهجور، حيث نلتقي ب "أورا" الفتاة الجميلة، وأورا في الترجمة هي الضوء، والذي عز وجوده في هذا القصر العتيق، فلن تجد لك مرشدًا فيه إلا ضوء أورا، وصوت حفيف ثوبها، فحين تختفي أورا، يحل الظلام ويعم السكون، وتظهر العجوز المنكمشة في فراشها، وداخل ثوبها.. فيرسم لنا فوينتس العتمة ببراعةشديدة، وتبدأ مهمة مونترو، المكلف بها، بأن يرفع الذبول عن خد الورق الأصفر، فتتفتح الأزهار الخيالية بين يديه، وينهض العمر النائم، وكلما توغل في السطور ليلتقط العمر المسافر للجنرال الراحل من داخل الورق، كلما أحس بالوهن وأن ما يمنحه للورق يستنزف من حيوته وشبابه شيئًا، وكلما أزال الغبار عن الذكريات الغافية، كلما أحس بإمتلاء روحه هو بالغبار، وأن شيئًا ما خفيًا ينخر ذاكرته كما تفعل الجرزان التي أحدثت كوة داخل الخزانة، فيتوه بين ردهات القصر والوقت، بين ضوء أورا الذي يظهر ويختفي كالقمر الشاحب الذي يحاول أن يحرر نفسه، وبين ظلام العجوز وملامحها المتهدلة التي موهت ملامحها، فأصبحت ضبابية
ألهذا كان الإعلان مغري؟
ألهذا كان الشرط هو المكوث،وعدم مغادرة القصر؟
هل هو شراك نصب للقارئ وليس للبطل؟
يصير السؤال أحيانًا مقبرة أعدت خصيصًا للأحياء، ما ان نسقط فيها، إلا ونتخبط بحلكة وجع لا يرحم.
رواية ملغزة.. مربكة.. تفتح باب التأويل على مصرعيه.. قد تنتهي منها فنقول أن أيام العمر كالزهور.. لها ربيع وخريف يتصارعان، ولكن في النهاية لا يمنح الربيع عمره لغيره، كل مايستطيع أن يمنحه، هو العطر الذي قد يبقى، والذي نستطيع أن نصنع منه عطرًا، ومادة وإكسيرًا قد يهب الحياة من جديد، وقد لا يفعل أي شئ غير الندم.
ولكن هل كان علينا قبل أن نشرع في القراءة، أن نتسلح بالتوقع والحذر من الوقوع في المتاهة؟
هيهات فمهما تسلحنا، فاالمتاهة بدايتها مغرية، كقطعة جبن طرية ألقيت لفأر جائع في نهاية الطريق، لن يحصل عليها إلا بعبور المتاهة وأن يسلك كل دروبها الوعرة .
اقتباس
((يقولون لنا إن العزلة هي الطريق الوحيد لتحقيق القداسة.. إنهم ينسون أن الإغراء يزداد في العزلة))
رواية استثنائية..قلما تصادف مثلها في الأثر وإحداث الدهشة.
January 18, 2015
الآلهة مثل الرجال :
يولدون ويموتون على صدر امرأة
أول قراءة ل كارلوس فوينتس، ذبت بها للغاية، يحكي عن الشاب فيليب مونترو الذي يشده إعلان في جريدة يطلب شاب حسن المظهر يتقن اللغة الفرنسية و له إلمام بالتاريخ، لم يتخيل الشاب أن علومه و هواياته المتكدسة قد تكون محط اهتمام احدهم و التي ماكان هو ذاته يعرف سبب ميله واهتمامه بالتاريخ و اللغة الفرنسية دون سواهم ! ما كان ليجد سبب منطقي لعشقه لصفرة الأوراق التاريخية مما يدفعه للتنقيب عنها، العشق المحفوف بالكساد ..عشقٌ يعوزه الفهم! سيستثمر مواهبه في الاستجابة للإعلان، يشجعه المحفز المادي على ذلك و يستنفر المجهول الذي طابق بينه وبين شخص يراد له العيش في مواصفات بحدود إعلان الجريدة، يتفنن فوينتس في تجسير منزل السنيورا كونسويلو العجوز بظلمته المريبة في عقل القارئ بطريقة متناغمة، سيأمرك أن تشق الظلام كما سيشقه فيليب عند دخوله أول مرة لمنزل العجوز، تتجاوب مع فوينتس دون تشعر وكأنه يحركك مع شخصيات الرواية ، لتمر بتجربة النزيل في بيت مشبوه ، تطلب العجوز من الشاب كتابة مذكرات زوجها الجنرال يورنيت، أجير لكتابة مذكرات ! ونبش في وثائق صفراء و إبعاد الذبول عن ذاكرة شباب الجنرال الذي عاش مخلصًا لزوجته رغم ما عايشه معها من غرابة.
تُقبّل أعيننا وجهً تاريخيًا ذابلًا.. فنبحر داخله .. و الإبحار إلى الداخل هو إعادة لذاكرة الوجه الشبابية .. ألديك القدرة لاختراق وجه ذابل لإعادة الشاب الذي يقف منزويًا و راءه.. يالها من تضحية!
كل ما نعرفه عن التاريخ هو الوجوه التي تسيدته .. لا أجسام عرفنا ولا حتى خلفية عقلية ألا ما نُقل لنا .. مجرد وجوه رحنا نبني لها شباب لا يخصّها ربما.. تخيلنا الشباب مدفون في الحدائق حيث يكتنز الجمال روائعه.. ونسينا أن الشباب يدفن بمساؤه في الحدائق ..حيث القبور الواقعية تنفرد بجمالها الخاص .
February 7, 2017
Pasado un tiempo de que leí este libro no puedo más que decir que sigo teniendo un grave problema con él, la historia va en un crescendo donde poco a poco se nos muestra quien es Aura, no obstante la narración es muy rápida, como si a Fuentes le hibieran dicho que tenia limitado número de hojas y, al no ocurrírsele otra historia, se puso a apretujar todos los elementos necesarios en un espacio muy pequeño. Esto tal vez no me molestaría tanto de no ser porque la historia es bastante buena.
Tenemos varios elementos del gótico, los necesarios para lograr una ambientación que puede llevar a cualquier persona que haya vivido en la Ciudad de México, o en cualquier ciudad con casas coloniales, a imaginar que esta situación podría pasar ahí, y salir huyendo sólo de pensarlo. Por el contrario los personajes no están muy profundisados, pasan de manera rápida por la historia a pesar de que no salen de ella, dado que en realidad sólo están tres personas en la narración: Felipe, la vieja (cuyo nombre no recuerdo porque primordialmente se le llama de esta manera) y Aura.
Con tan pocos personajes, encerrados todos en el pequeño espacio que comprnede la casa, la sensación de claustrofobia y de que se tienen sólo los unos a los otros se logra de una manera bastante buena, poco a poco puedes incluso a ver como es que Felipe cae en un enamoramiento tan enorme por Aura, porque a pesar de la rápidez de los acontecimientos no podemos obviar el hecho de que los sentimientos no se sientes acelerados, incluso se puede sentir que es en esa parte donde más esfuerzo puso el autor.
En conclusión, Aura es una obra que sabe a poco cuando se considera su potencial, eso no la convierte en algo malo, sino que queda la sensación de que es como el agua simple, buena pero insipida.
Tenemos varios elementos del gótico, los necesarios para lograr una ambientación que puede llevar a cualquier persona que haya vivido en la Ciudad de México, o en cualquier ciudad con casas coloniales, a imaginar que esta situación podría pasar ahí, y salir huyendo sólo de pensarlo. Por el contrario los personajes no están muy profundisados, pasan de manera rápida por la historia a pesar de que no salen de ella, dado que en realidad sólo están tres personas en la narración: Felipe, la vieja (cuyo nombre no recuerdo porque primordialmente se le llama de esta manera) y Aura.
Con tan pocos personajes, encerrados todos en el pequeño espacio que comprnede la casa, la sensación de claustrofobia y de que se tienen sólo los unos a los otros se logra de una manera bastante buena, poco a poco puedes incluso a ver como es que Felipe cae en un enamoramiento tan enorme por Aura, porque a pesar de la rápidez de los acontecimientos no podemos obviar el hecho de que los sentimientos no se sientes acelerados, incluso se puede sentir que es en esa parte donde más esfuerzo puso el autor.
En conclusión, Aura es una obra que sabe a poco cuando se considera su potencial, eso no la convierte en algo malo, sino que queda la sensación de que es como el agua simple, buena pero insipida.
December 22, 2017
بالاخره آئورا رو خوندم. با تشکر از فیدیبو و آقای عبدالله کوثری نازنین که بسیار شیرین و دلکش ترجمه� کرده بودن. اولین تجربه� از فوئنتس، آئورائه. ولی نمدونم چرا یه چیزی ته ذهنم می‌گ� اولیش نیست و خیلی سال پیش رمانی ازش خوندم که یادم نمی‌آ�. احتمالاً توهم زدم و چیز خاصی نیست. :)) خب حالا آئورا. درحقیقت از نظر داستانی چیز خاصی نداره. اما ساختارش بسیار جای تأمل داره. هرچند نصف این حرفام ��ه‌خاط� اون مقالۀ ته کتابه که چگونگی نوشته‌شد� آئورا رو نویسنده شرح داده(با چه آب و تابی هم). اولاً این "تو" بودنِ راوی، توصیفات و تصویرهای ریز و هنرمندانه و درنهایت، کشف. متأسفانه یا خوشبختانه داستانهای� مثل آئورا که ساختارشون کشفه، یه بار خوندنی‌ا�. هرچقدر هم که آثار فاخری باشن. من شخصاً دلم می‌خوا� بازم بخونمش. ولی دیگه اون تازگی رو برام نخواهد داشت. فقط می‌خون� که بیشتر ازش یاد بگیرم؛ چون تکنیک‌ها� خیلی تازه‌ا� رو نویسنده به‌کا� برده.
آئورا جزو کتابایی نیست که دوست داشته باشم، زیادی رمانتیک بود و صحنه‌ها� عاشقانه و به‌خصو� دیالوگ‌ها� واقعاً دلمو میز�. حتا پایانش هم خورد تو ذوقم. ینی نویسنده نشونه‌ه� رو در خلال داستان گذاشته بود و ما این درگیری رو داشتیم که شاید آئورا همون پیرزنه‌س� و فلیپه همون ژنراله(وای خدا چقد اسم برا من سخته) ولی ما بازم ذهن‌مو� توی تعلیق می‌مون� و رو حساب فضای سوررئال‌گونۀ داستان می‌ذاری� اینو. نمی‌تون� بگم از پایان انتظار بیشتری داشتم؛ چون همه‌چ� به‌خوب� برای اون چیده شده بود.
و گویا این کتاب بیشتر از باقی آثار فوئنتس فهمیدنیه. دوست دارم کتاب‌ها� دیگه‌ش� هم بخونم. ولی خب آئورا رو خیلی خوشم نیومد. حرفم کاملاً سلیقه‌ای� و با داستانش مشکل دارم، با این تمنا و سوز و گدازی که نویسنده نشون می‌د� مشکل دارم نه سبک نوشتن و ارزش ادبیش و ساختار و ایناش.
February 26, 2023
حقیقتا توقع همچین چیزیرو از این کتاب نداشتم!
همه چیزش برام عجیب غریب و از یه جایی به بعد چندش به نظر میرسید، از همه قشنگ تر که حتی از پیوست های انتهای کتاب که توش فونتس داره توضیح میده چجوری کتابو نوشته هم چیزی سردرنیاوردم.
زیبا نیست؟
حتی شک دارم که درست از آخر کتاب سر درآورده باشم و راستش تلاشیم برای بهتر فهمیدنش نمیخوام بکنم!
پیشنهادش میکنم؟
والا اگه میخواین یک سبک روایی نسبتا جدید رو تجربه کنید و تهشم حسابی گیج بشین، گزینه خوبیه.
همه چیزش برام عجیب غریب و از یه جایی به بعد چندش به نظر میرسید، از همه قشنگ تر که حتی از پیوست های انتهای کتاب که توش فونتس داره توضیح میده چجوری کتابو نوشته هم چیزی سردرنیاوردم.
زیبا نیست؟
حتی شک دارم که درست از آخر کتاب سر درآورده باشم و راستش تلاشیم برای بهتر فهمیدنش نمیخوام بکنم!
پیشنهادش میکنم؟
والا اگه میخواین یک سبک روایی نسبتا جدید رو تجربه کنید و تهشم حسابی گیج بشین، گزینه خوبیه.
Displaying 1 - 30 of 3,701 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.