ŷ

Jump to ratings and reviews
Rate this book

از گورب خبری نیست

Rate this book
از گورب خبری نیست رمانی است علمی - تخیلی، اما نویسنده از رهگذر این ژانر و با رویکردی طنز به مسائلی عینی و واقعی، از جمله رفتارها و مناسبات اجتماعی ، زیست و ذهنیت بشری و نیز مباحث تاریخی می پردازد. به تعبیری ، مندوسا به مدد داستانی فانتزی مسائلی هستی شناسانه مطرح می کند و با خلق یک جهان احتمالی ، امکان مقایسه آن با جهان واقعی ما را فراهم می آورد.

176 pages, Paperback

First published January 1, 1990

345 people are currently reading
6,120 people want to read

About the author

Eduardo Mendoza

86books991followers
Eduardo Mendoza Garriga studied law in the first half of the 1960s and lived in New York between 1973 and 1982, working as interpreter for the United Nations.

He maintained an intense relationship with novelists Juan Benet and Juan García Hortelano, poet Pere Gimferrer and writer (and neighbour) Félix de Azúa.

In 1975 he published his very successful first novel, La verdad sobre el caso Savolta (The Truth about the Savolta Case), where he shows his ability to use different resources and styles. The novel is considered a precursor to the social change in the Spanish post-Franco society and the first novel of the transition to democracy. He describes the union fights from the beginning of the 20th century, showing the social, cultural and economic reality of the Barcelona at the time. A year later he was awarded the Critic Prize.

His most acclaimed novel is probably La ciudad de los prodigios (The City of Marvels, 1986), about the social and urban evolution of Barcelona between the Universal Expositions of 1888 and 1929. It was adapted to the screen by Mario Camus in 1999.

In 1996, he published his third major Barcelona novel, this time set in the 1940s, Una comedia ligera (A Light Comedy).

Also within Mendoza's work stands the saga of Ceferino, a peculiar character, a detective locked up in a mental hospital. The first of these novels, El misterio de la cripta embrujada (The Mystery of the Bewitched Crypt, 1979) is a parody with hilarious moments mixing detective stories with gothic narrative.

In the second novel of the saga, El laberinto de las aceitunas (The Labyrinth of the Olives, 1982) he confirms his talent as parodist; the novel is one of his most successful works. The third (and last) novel of the saga, La aventura del tocador de señoras (The Adventure of the Powder Room) was published in 2002.

The newspaper El País published two of his novels by instalments, Sin noticias de Gurb ( No Word from Gurb, 1990) and El último trayecto de Horacio Dos (The Last Journey of Horatio Dos, 2001).

In 1990, his work in Catalan ٲܰó made its debut. He later translated it into Spanish himself.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
5,085 (26%)
4 stars
6,808 (36%)
3 stars
4,898 (25%)
2 stars
1,560 (8%)
1 star
522 (2%)
Displaying 1 - 30 of 1,389 reviews
Profile Image for Aitor Castrillo.
Author2 books1,293 followers
June 30, 2021
Día 3 después de leer Sin noticias de Gurb.

Temperatura, 24 grados centígrados; humedad relativa, 75 por ciento; vientos suaves del noreste; estado de la mar, marejadilla.

7:45 Despierto solo con mi forma extraterrestre y contacto con la nave. Sin noticias de Gurb.

8:00 Es miércoles, día laboral para los terrícolas. Tomo la forma de Aitor Castrillo y me dirijo a trabajar a su oficina.

8:25 De camino entro en una cafetería y desayuno varias docenas de churros.

8:42 Entro en una pescadería y como no tienen churros me compro una merluza. Le doy un lametón. No es lo mismo.

8:46 Entro en una tienda de deportes, pero tampoco hay churros. Chupo un palo de golf. Sabe mejor que la merluza.

8:51 Entro en un videoclub y alquilo Encuentros en la tercera fase y Alien, el octavo pasajero. Me gusta el cine realista.

9:00 Ya en la oficina. Dejo las películas sobre el escritorio, el palo de golf en el paragüero y la merluza sobre la fotocopiadora

9:02 Enciendo el ordenador y escribo esta reseña para ŷ:

"Aquí, en la Tierra, el humor y las risas van por barrios. Lo que a unos les resulta gracioso a otros les parece una majadería... y viceversa. A mí, que disfruto infinito con Faemino y Cansado y su humor absurdo esta novela me ha parecido cortita, fácil de leer y muy divertida".

9:03 Me ha entrado el hambre. Cojo mis cosas y regreso a casa. Por el camino paro a comer varias docenas de churros.

10:00 En casa no hay nadie. La merluza me mira. Sin noticias de Gurb.
Profile Image for Jonso.
51 reviews5 followers
December 10, 2016
9 de diciembre de 2016.
00:30
No puedo dormir. Voy a buscar un libro que leer.
00:40
Este del extraterrestre estará bien.
00:58
JAJAJAJAJAJAJAJA

En definitiva: Muchas risas
Profile Image for Carmun.
148 reviews56 followers
March 19, 2018
Entretenido y divertido. Evidentemente, pierde algo de gracia leerlo en el año 2017 y no en el de su publicación, puesto que dentro del texto muchas críticas se refieren al contexto socio-político, aún así es una buena experiencia lectora.
Profile Image for آلاء.
403 reviews545 followers
February 18, 2025
٢٤ يوما في مدينة برشلونة يقضيها البطل (الذي لن أذكر وصفه لأن استكشافه ومواهبه من الأشياء المثيرة في الرواية) أسلوب الكاتب ساخر ومميز عبارة عن سرد كامل على لسان البطل ونادرًا ما تتخلله الحوارات، وأظن إنه مستحيل فهم السخرية من دون الهوامش الكثيرة جدا التي يفسر بها الكاتب تلميحات البطل في القصة المكتوبة بطريقة فقرات قصيرة منفصلة تبدأ كل فقرة منها بتوقيت اللحظة بالدقائق وحالة الطقس المفصلة.

من أبعد نقطة في الخيال حيث الكائنات الفضائية والمركبات المتسللة إلى الأرض تبدأ القصة تاركة انطباعا أننا بصدد حكاية خيال علمي فإذا بنا في قلب الحياة الواقعية لمدينة برشلونة..
تخيل أنك مضطر للعيش في برشلونة والأهم أنك تبحث عن صديق لا يعرف عنه أحد شيئا، ولكن لديك الكثير من المميزات التي تفتح لك الأبواب المغلقة أو تفكك لك الأجراس والأقفال، وتمكنك من ربح اليانصيب بحسابات عقلية معقدة فتصبح ثريًا في ليلة، ولكنها توقعك في مصائب كثيرة إنها أزمة ال overqualified يا عزيزي الغريب عن برشلونة..

لا تتوقع برشلونة الجميلة التي تنتظر السياح وإنما برشلونة مدينة أهلها الذين تفنن الكاتب في وصف حياتهم اليومية بهزلية وسخرية لم يسلم منها الكتالونيون أيضًا
هنا برشلونة القديمة بمشاكل سكانها واقتصاد فقرائها ومشاكل حاناتها وسكاراها.. والجيران والطرق ومصارف المياة المعطوبة بسبب البلديات المتنازعة.

كل هذا يحكيه الضيف المتأمل بأكبر قدر من السخرية وخفة الدم التي تستدعيها هذه الحكايات.

إن كنت من سكان المدن المليونية التي يجاور ثراؤها أفحش فقرها فستشعر بألفة مع بعض أوصاف الرواية عن برشلونة ومؤكد أنك مررت بإحداها مع اختلافات طفيفة..

القصة خفيفة وفكاهية بذكاء تصلح كفاصل بين القراءات الثقيلة، شعرت ببعض الملل في أواخرها ولكن كتجربة مسلية جدا وأحببتها.

* الترجمة: لم تزعجني إلا في حالة وجدتها غريبة فلم أفهم سبب اعتماد ترجمة "السيارة العائدة لي" لما معناه "سيارتي" ! تكرر هذا الامر في تقريبًا كل جملة بها ملكية.. (شقتها.. الشقة العائدة لها).
Mon, Mar 18, 2024 📚💙


Profile Image for Elena.
110 reviews83 followers
October 2, 2021
Gracias a la reseña tan chula que escribió Aitor Castrillo me decidí a leer "Sin noticias de Gurb"

Me ha encantado, desde luego que es un disparate, pero las aventuras de este extraterrestre (que me recuerda un montón a Mortadelo 🤣🤣) por Barcelona, me han hecho reír muchísimo, cosa que no me pasaba desde que leí "El abuelo que saltó por la ventana y se largó".

Ojalá me hubieran mandado a mi este libro en el colegio en vez de Platero y yo, que me daba una depresión cada vez que tenía que hacer un comentario de texto 😂😂

Muy recomendado si quieres pasar un ratito corto y agradable 😉
Profile Image for Leonard Gaya.
Author1 book1,122 followers
January 27, 2020
Hacia el 1721, Montesquieu publicó , una famosa novela satírica, en la que el protagonista, un viajante iraní, pone una mirada asombrada y un tanto burlona sobre la sociedad francesa del Ancien Régime.

Eduardo Mendoza retoma esa tradición literaria en esta novela corta, que se publicó en un principio por episodios en el diario El País, unos meses antes de los Juegos Olímpicos de Barcelona del 1992. Este libro, como un diario escrito al minuto, narra las aventuras y desventuras de un extraterrestre en la capital catalana, mientras está en busca de Gurb, su compañero, también extraviado en la Tierra.

Con este Don Quijote del espacio, Mendoza nos ofrece una novela picaresca, satírica y paródica, hilarante en cada página. Diría que es, para la literatura española, lo mismo que lo que es par la lengua inglesa.
Profile Image for James Hartley.
Author10 books143 followers
September 15, 2017
A good, quick, light, funny, laugh-out loud read about two aliens. One, Gurb, has vanished down a back alley in Barcelona in the form of Madonna. The other, his superior, must find him. Throw in lots of satire, shape-shifting and witty observations and you have a perfect short novel.

Two quick things: I live in Spain but don´t trust my Spanish to read this in the original language - however, yesterday I was at a friend´s house and noticed this on the bookshelf (in castellano). Noticed that Gurb assumes the form of Marta Sanchez, which I thought was amusing. Secondly - can anyone recommend me any more Mendoza?
Profile Image for Jane.
1,467 reviews68 followers
September 23, 2017
I was promised funny, but what I got didn't humour me in the slightest and, truthfully, the only reason I didn't DNF, was because this book was one of those reading challenge books I chose purposefully for this particular point. But anyways, if my review looked like the book, then my review would look like this:

Day 1.
18.25 Got a book from the town's library. Everyone keeps recommending it.

Day 10.
17.35 Pick up the book. Read the first couple of pages.

17.40 Put the jam on fire.

17.45 Cannot find the funny parts. Thinking why people love this book so much.

17.50 Stir the jam.

18.30 Still not finding the funny.

18.31 Oh crap. Forgot the jam.

19.10 Putting the jam in jars.

19.40 Lying down on the couch to continue reading.

19.50 Checking out reviews for the book both on Facebook and on ŷ to see whether I'm the only one out there who doesn't like the book.

19.55 Finding it odd that everyone loves it on Facebook.

19.57 Immensely pleased that ŷ has people with different opinions as well.

20.30 Mind wandered from reading ...

21.05 Hugging the dog because the book is boring me to sleep.

21.30. Done!

21.31 Still did not enjoy the book.

21.50 Posting my review.
Profile Image for Leftbanker.
942 reviews443 followers
February 1, 2020
Sin Noticias de Gurb* is one of those books that you could kick yourself for not thinking of the idea first—not that I could have pulled off a minor masterpiece like this but still. Written in the form of a diary of messages sent by an extraterrestrial who comes to earth, takes on human form(s), and dryly narrates what he discovers about life here on earth—or at least life in Barcelona.

Upon landing in Barcelona, the unnamed leader sends his underling, Gurb, out to explore the terrain. Gurb immediately goes AWOL and most of the book concerns the leader’s search for his partner as it takes two beings to drive their spaceship. While looking for Gurb, the leader comments on dozens and dozens of aspects of life in this bizarre corner of the world called Barcelona.

No hay en toda la Tierra gente más aficionada al trabajo que los catalanes. Si supieran hacer algo, se harían los amos del mundo.

No one on earth enjoys work more than Catalonians. If they knew how to do something, they would rule the world.


It is laugh-out-loud funny in many, many parts and even more so if you happen to be something of an outsider yourself but have been in Spain just long enough to recognize some of the more absurd aspects of modern Spanish/Catalán society. There is a little bit of Gurb in anyone who has ever lived in another country. Why hasn’t anyone thought to turn this into a movie?

* The English title is No Word from Gurb which I thinks sounds funny and is a great title.
Profile Image for Laura y sus libros.
558 reviews249 followers
May 27, 2021
Andaba este libro en casa de mis padres desde tiempos inmemoriales pero la verdad es que nunca me había llamado la atención. Lo cogí porque cuadraba en una categoría del reto del Pop Sugar 2021 y la verdad es que me ha dejado fría, o como se diría ahora ¡Meh! Creo que no era mi momento para este tipo de humor absurdo.

Tiene algunas cosas graciosas, pero sin más y también hace una crítica social a la España de los noventa. Lo original es que esta crítica se realiza mediante las conclusiones a las que llega nuestro narrador extraterrestre.

El argumento está bien pero al estar escrito como en forma de diario (por llamarlo de alguna manera) pues como que falta un poco más de contexto. Imagino que en el momento en que salió tendría más gracia que ahora. Al menos sólo tiene 144 páginas.
Así que nada esta vez no alargo más la cosa.
Profile Image for Pat.
421 reviews111 followers
November 8, 2017
Barcellona preolimpica 1992. Due alieni atterrano per studiare gli umani. Loro (i due alieni) sono intelligenza pura, non hanno forma e loro (gli umani) una forma ce l’hanno. L’intelletto non si sa.
Consultato il Catalogo Astrale Terrestre Indicativo di Forme Assimilabili (CA-TIFA) il nostro eroe sceglie per il suo compagno Gurb l'aspetto dell'essere umano denominato Marta Sànchez. Gurb-Marta, dopo il primo contatto con un abitante della zona, scompare.
Al compagno non rimane che darsi da fare per trovarlo, districandosi fra incomprensibili usanze e terrene sventure.
E mentre cerca di ritrovare il suo compagno, il nostro alieno osserva questi umani, che si dividono, fra l’altro, in ricchi e poveri, divisione cui danno molta importanza e la cui differenza si può riassumere così: i ricchi non pagano mai, i poveri pagano anche per sudare. I ricchi vivono meglio dei poveri, sono più alti e belli, si divertono di più, ricevono una migliore istruzione, viaggiano, lavorano meno, hanno più agi, sono sepolti con maggior fasto e ricordati per più tempo. Una cosa che invece è comune a ricchi e poveri è che pare inspirino ed espirino aria con un procedimento automatico denominato respirare.
Altra stranezza è che attraversano tre fasi di sviluppo. Quelli nella prima fase si chiamano bambini, quelli nella seconda lavoratori, quelli nella terza pensionati. I bambini eseguono gli ordini, i lavoratori fanno altrettanto ma vengono pagati per questo, i pensionati vengono pagati ma non gli si lascia far nulla. A dire il vero c’� anche una quarta fase, non retribuita, quella di cadavere, ma è meglio non parlarne.
Gli incontri si succedono dando modo al nostro extraterrestre di annotare sul suo diario ogni dato rilevante sulla vita terrestre mentre prosegue nella ricerca di Gurb.

Veloce, ritmato, ironico e squinternato. Si ride e si sorride.
Profile Image for Cristina.
169 reviews91 followers
November 30, 2020
Tercera lectura que hago de esta novela de humor absurdo de Eduardo Mendoza. La 1era vez fue en el curso de 7° de EGB. Nuestro profesor de lengua y literatura nos leía cada viernes, 15 min antes de que acabara la clase, un fragmento de las aventuras que vive un extraterrestre en busca de su compañero Gurb, desaparecido nada más amerizar su nave en Sardanyola, y con el aspecto de Marta Sánchez (Madonna en las traducciones anglosajonas).

La 2da vez fue justo tras vivir en la Ciutat Condal durante dos años, por lo que me ayudó a la hora de imaginarme esa Barcelona pre-olímpica donde transcurre toda la historia. Sin duda esos conocimientos de BCN me evitaron mirar callejeros, facilitándome muchísimo el seguir las andanzas de nuestro protagonista de otro planeta.

Esta tercera lectura, aunque no me dejó el mismo poso y el bonito recuerdo de las dos anteriores, sí que sigue dibujándome más de una sonrisa tonta en la cara en algunos pasajes y ocurrencias del extraterrestre y narrador de semejante excentricidad y parodia. Así que tiene su mérito el hecho de que, aún con todo el tiempo que ha pasado, siga entreteniéndome "Sin noticias de Gurb", que no es poco visto algunas subtramas aburridas y de relleno a las que tienden algunas obras de la literatura actual y de folletín. Gracias, Eduardo Mendoza.
Profile Image for Xabi1990.
2,083 reviews1,276 followers
December 14, 2020
Humor esperpéntico y disparatado de manos de dos extraterrestres que aterrizan por Barcelona allá por el 92.
Cortito, lo cual es casi imprescindible porque la acumulación de escenas absurdas no se podría mantener durante muchas más páginas sin ser cansino.
Y aunque parezca por lo anterior que no me ha gustado, craso error. Ha habido frases, momentos, en los que se me iba la sonrisa o hasta me reía directamente. Para mí, con diferencia, lo mejor en humor de Mendoza. (En la escena en la que asoma la cabeza por la alcantarilla me partía de risa).

Vaaaaaaaale, soy forofo de la CF y que este libro vaya de un extraterrestre ayudó a que me gustara mucho.
Profile Image for Mohammed.
518 reviews724 followers
August 28, 2024
لا خبر من غورب
إدواردو ميندوثا

هذه المرة من برشلونة!

سحر وصف المشاهد العادية، ولذة النبرة التهكمية.

يتوه غورب � الكائن الفضائي- في برشلونة، فيبحث عنه زميله ليجد هذا الأخير نفسه منخرطاً في الحياة اليومية لسكان المدينة العريقة بملذاتها ومشاقها.
النص مكتوب على هيئة يوميات مرتبة حسب الساعات، تغلب على النص ملاحظات الشخصية الرئيسية، ومعظمها ساخر.

أرى أن فكرة الكتاب رائعة، غير أن التنفيذ أقل من المستوى المأمول. ثمة ملاحظات ساخرة مضحكة، لكن النص مثقل بالمشاهد المملة جداً مثل وصف مأكل الشخصية ونومها، وما شابه.

"البشر منقسمون ظاهرياً بين أغنياء وفقراء...هذا تقسيم يعلقون عليه أهمية بالغة دون معرفة السبب. يبدو أن الاختلاف الرئيس بين الأغنياء والفقراء ما يلي: الأغنياء، حيثما يذهبون، لا يدفعون المال، مع أنهم يكتسبون منه قدر ما يحلو لهم. الفقراء من الناحية الأخرى، يدفعون ثمناً أكثر مما يجب".

نجمتان ونصف
Profile Image for Beatriz Chavarri.
80 reviews
May 16, 2013
Sabía que Sin noticias de Gurb era un libro ligero, ameno y entretenido, sin demasiadas aspiraciones además de satirizar la sociedad española de 1990. El problema está en que no lo encontré en absoluto divertido y sí muy molesto por su humor simplón y regional. Dudo que realmente alguien fuera de España se ría demasiado con su lectura, e incluso dudo que los mismos españoles se rían ahorita de chistes tan enclavados en su época que se sienten caducos. O yo soy una amargada o este es el peor libro humorístico de la historia.
Profile Image for محمد خالد شريف.
998 reviews1,168 followers
June 3, 2024

"ليست لديّ أيّ فكرة كم هي المدة الزمنية التي يستطيع فيها كائني الحيّ أن يقاوم الظروف الحياتية على كوكبٍ بائس جدًّا كهذا."

رواية "لا خبر من غورب" أو كيف نرى الأرض من عيون فضائي؟
تتعطل المهمة الخاصة لبطل الرواية وزميله "غورب" الفضائيين في كوكب الأرض بسبب إختفاء "غورب" فجأة، فيقضي زميله أربعة وعشرين يوماً في مدينة برشلونة للبحث عنه، ومن خلال رحلة شيقة البحث عنه، نتعرف أكثر على طبيعة المهمة وطبيعة تلك الكائنات، وقدراتها الهائلة على تغيير شكلها، والتلاعب للحصول على الأموال، وقدرات أخرى مُثيرة للدهشة والفكاهة والسخرية. فهل سيجد زميله "غورب" أم لا؟

ستجعلك الحبكة تظن أن الرواية ستسلك إتجاه معين خاص بالخيال العلمي وما شابهه، ولكن، تُفاجئك الرواية بهدفها الحقيقي وهو الكتابة عن البشر وعن مدينة برشلونة بالتحديد كمثال حيوي، عن طبيعة العلاقات الإنسانية من وجهة نظر فضائي، وكمية المحاولات المُضحكة والساخرة التي حاولها البطل لكي يندمج ويعيش حياة البشر بسطحيتها وهشاشتها من وجهة نظره، فقدرته مثلاً على التحول إلى شكل أي بشري والتي يقوم بها كما يتنفس، جعلتنا نمر على تاريخ العديد من الشخصيات المعروفة من الأدب والفن وأحياناً حتى شخصيات عامة.

يتناول السرد سخرية هائلة من حال البشر، من الإنغماس في الشهوات والفساد الذي أصبح في كل مكان، وتنتقل الرواية من السخرية السوداء إلى السخرية الفكاهية بخفة وبساطة، وتتنقل من الفلسفة العميقة إلى المواقف الهزلية، وعموماً، كانت الرواية لطيفة، لا يُمكنك إنكار حجم الفكاهة بداخلها، ولا يُمكنك تجاهل حجم الأفكار الموضوعة ببراعة أيضاً، وكل ذلك جاء بسيطاً وسهلاً بسبب ترجمة "علي عبد الأمير صالح" والواضح في حجم الهوامش ونقله لكل الإحالات والمقاصد والتعريف بكل الشخصيات بداخل الأحداث والمفاهيم التي قد تلتبس عليك بل وحتى بعض الجمل المكتوبة بلغات مختلفة وقد تحمل معاني عديدة، فقط لو كانت النهاية -على ما فيها من فكاهة- أكثر إتقاناً كان سيرتفع تقدير الرواية لدي بشكل أكبر.

رواية خفيفة ولطيفة وتحمل لمحة فلسفية لا بأس بها، يُنصح بها.
Profile Image for Remo.
2,428 reviews167 followers
April 30, 2021
Obra maestra. Soberbio libro cómico-irónico-cáustico-satírico que relata las peripecias de un extraterrestre en Barcelona. La noche en que lo leí, en grupo, en voz alta, creí (en serio) que la risa continuada me iba a provocar una lesión interna. No recuerdo haber reído más en mi vida con un libro. Recomendable la lectura en voz alta entre amigos que no lo hayan leído. Descojone casi asegurado. Único fallo: es demasiado corto.
Profile Image for Aletheia.
334 reviews163 followers
December 9, 2020
Una década después de que me lo regalaran, cumplo esta deuda lectora: lectura ligera y simpática, sin grandes pretensiones pero correcta. Me ha servido para llenar la hora y media que ha pasado el coche en el taller y, acompañado de un par de cafés y un poleo, entra bien.
Leer sobre tanto churro y otro par de chascarrillos repetidos puede provocar ardor de estómago, pero no da tiempo a que se haga muy pesado. Me ha gustado.
Lo mejor que tiene es que ha envejecido muy bien, característica extraña en la literatura de humor.
Profile Image for Jay Green.
Author4 books254 followers
February 1, 2020
Three-and-a-half stars for an amusing little novella that plonks a couple of shape-shifting aliens down in Barcelona and constructs its plot around their separation and eventual reconciliation. A more worthwhile trope than the xenophobic aliens-are-evil-let's-kill-them-all that seems to predominate these days, this offers the chance for a gentle satire at the expense of Catalan culture. An easy read with one or two LOLs.
Profile Image for SMLauri.
473 reviews121 followers
October 12, 2019
Un libro divertidísimo. Nunca me había reído tanto leyendo.
Es muy interesante leer cómo nos ven estos extraterrestres para ver que le damos valor a algunas cosas que en realidad no lo tienen.
La forma que tiene el autor de contar la historia hace que no puedas parar de leer aunque a veces no te esté contando nada.
No me esperaba que una historia de humor me gustase tanto.
Profile Image for Momo.
28 reviews19 followers
March 29, 2015
«Y como siempre que algo altera la monotonía, la picaresca asomaba el hocico por todos los rincones.»

Si algo caracteriza a la risa es que, al igual que la tristeza, es personal e intransferible. ¿Intransferible? Bueno, quizá ésto último no; cuántas veces no se ríe uno con tan sólo oír la risa del de al lado. Pero la risa en literatura tiene un matiz ligeramente distinto. Con los libros cómicos no hay término medio: o encantan, o repelen. ¿Por qué? Porque cada autor, como persona única que es, tiene un sentido del humor particular, y que éste coincida o no con el del lector es el factor más determinante en la apreciación de las novelas de este género. Hay quien ríe con el humor absurdo y quien necesita algo más de complejidad en las ironías. No es que un tipo de gusto sea superior al otro, son sólo percepciones diferentes y, ahora sí, intransferibles. Como las reseñas literarias también son personales e intransferibles, me reservo el derecho a criticar mi lectura todo lo que quiera, así que, por si no se daba ya por descontado, insto a mis lectores a no sentirse ofendidos si su opinión diverge de la mía (lo que puede aplicarse tanto a esta reseña como a cualquier otra crónica).

Barcelona. 1990. Doce y un minuto de la madrugada. Una nave alienígena aterriza en el municipio de Sardanyola. De ella descienden dos marcianos de dudosa procedencia: un tal Gurb y nuestro protagonista, cuyo nombre desconoc... Oh... Pero... ¿Esa es...? ¡Noticia de última hora! El alienígena conocido como Gurb acaba de transformarse en Marta Sánchez. ¡Confusión! ¡Incoherencia! ¿¡Qué está pasando!? Que no cunda el pánico, tranquilo todo el mundo. Parece ser que solo ha sido un chiste. Ja ja ja.

Efectivamente, mis queridos lectores, lo habéis adivinado: no me hace ninguna gracia el humor absurdo, del cual está impregnado este libro en su totalidad. Cabezas que salen rodando, extraterrestres que comen sobres y parten escobas en las cabezas de la gente, borracheras casi íԲ... Gracioso no es. ¿Ameno? Bastante. ¿Original? Desde luego. Pero gracioso, lo que se dice gracioso, ni de broma. Pero bueno, dejemos el tema de los gustos a un lado y hablemos un poco de los demás rasgos de la novela.

Lo más particular del libro es probablemente su estructura, pues en vez de dividirse en capítulos, lo hace en días, organizados a su vez en horas, lo que, como ya he mencionado, ameniza considerablemente la lectura. El narrador de nuestra historia es un extraterrestre anónimo al que, para evitar malentendidos, bautizaremos como E.T. (Original, ¿verdad?). Los mandamases de su planeta han encomendado a E.T. y a su compañero Gurb, del que (¡qué sorpresa!) nos pasamos medio libro sin tener noticias, la misión de integrarse en el planeta Tierra e indagar en las costumbres humanas. Si bien una personalidad compleja en el protagonista no habría sido adecuada para este tipo de novela, su ausencia no justifica lo inacabado de sus caracteres; nos encontramos con un alienígena cuyo perfil quiere contrastar con el estándar terrícola y que, por el contrario, está completamente humanizado en numerosos aspectos, pareciéndose más a un extranjero (coloquialmente conocido como guiri, pues este concepto tiene connotaciones que se ajustan bastante bien a la personalidad del personaje) que a un ser completamente inhumano.

Ritmo ágil, premisa original, personajes burlescos aunque algo incoherentes, ¿y el final? Los finales son uno de los puntos clave de cualquier novela: pueden enderezar una mala o estropear una buena. El de esta novela es ambiguo, desconcertante. ¿Pero encuentra E.T. al fin Gurb o no? Para saber eso, queridos consteladores, tendréis que leer el libro por vosotros mismos. Bueno, solo los que seáis amantes del humor absurdo. El resto mejor absteneos...

'Sin noticias de Gurb' es un libro para leer rápido, con el único fin de matar el tiempo y sin pensar demasiado. Como el propio Mendoza asegura en el prólogo, la historia de estos excéntricos íԲ no fue escrita para ser una novela, sino una tira cómica de periódico, por lo que, si tras leer mis palabras decidís que os llama la atención, mi consejo es que la leáis como tal.

Más reseñas en mi blog
Profile Image for P.E..
871 reviews715 followers
September 21, 2019
Deux extraterrestres envoyés en mission d'observation à Barcelone. L'un d'eux, Gurb, se perd dans la ville et ne donne plus signe de vie. Le second part à sa recherche. Et il enchaîne les bourdes.

Dans une Barcelone en pleins préparatifs pour les J.O. de l'été 1992, le martien multiplie les changements d'apparence pour assurer sa couverture, ce qui donne des résultats bien burlesques. L'incompréhension est totale. Très vite dans une grande solitude affective, il se lance dans le shopping compulsif et s'empiffre de tout et n'importe quoi. Pourtant, en mal de compagnie, il va finir par se lier, bon gré, mal gré, aux rencontres de passage, ce qui donne quelques passages marrants. Au bout du compte, les Catalans ont l'air d'être plus barrés que les petits hommes verts.

Côté style : répétitions, incohérences de partout chez les martiens, histoire souvent un peu creuse et humour particulier, que je trouve plutôt lourd pour mon compte. Quelques moments drôles.


DES LIVRES PROCHES PAR LEUR SUJET :



Profile Image for Saboteadora.
231 reviews163 followers
September 27, 2020
Ay, qué risa con este par... Primero, lo recomiendo. Lo he oído en formato audiolibro y, además, me encanta cómo lo narró el narrador, creo que le viene perfecto.
Hacía mucho que quería leerlo pero nunca me ponía. Vi que en formato audiolibro eran 3 horas solo, así que aproveché la ocasión de leerlo (escucharlo) ahora.
Me he reído más de lo que esperaba. Menudas ocurrencias van teniendo a lo largo del libro 😂
Aunque algunas cosas le han chirriado a mi mente:
- ¿Por qué reza el superior de Gurb (que no sabemos cómo se llama, creo)? ¿Y por qué tiene imágenes del Sagrado Corazón en la nave? Supongo que es por el cachondeo pero no me pegaba nada que cada noche este... 'hombre' rezaba.
- ¿Cómo es que hay cosas que no entiende (frases hechas o palabras simples) y otras veces usa otras frases hechas como si nada?

Si alguien tiene respuesta, que me la diga.

Aparte de eso:
12:51h.: Sin noticias de Gurb.

😂
Profile Image for Gileblit.
Author2 books7 followers
December 8, 2014
Entretenido y gracioso. Advertencia: riesgo de ataques de risa en el transporte público.
Profile Image for Repix Pix.
2,413 reviews505 followers
December 12, 2017
Tiene un arranque magnífico y unas escenas muy divertidas pero, conjunto, es repetitivo. Creo que está sobrevalorado.
Profile Image for Fernando Álvarez.
11 reviews2 followers
August 3, 2011
Divertido y fácil de leer, nos presenta la imagen de la sociedad desde los ojos de un alienígena que aterriza en Barcelona buscando a su compañero, Gurb.
Las descripciones de todo lo que hace son muy divertidas y su visión simplista del mundo hacen soltar más de una sonrisa al que lo lee.
En definitiva, un libro que recomiendo leer en una tarde, disfrutando sin más de una visión como la de un niño.
Profile Image for Linda .
253 reviews2 followers
November 16, 2014
Una joya......repito lo que dije antes....Hasta hace poco, yo sólo conocía la primera de Mendoza, la de Savolta, y ni me gustó mucho ni me digustó mucho. Esta fue una selección de un club de libros, y es completamente distinta. Hace tiempo que no leo nada que me haga reír a carcajadas a las 3 de la mañana. Creo que cada país debe nominar a un autor a que escriba semejante estudio humorístico de su país o su cultura.
Profile Image for Xfi.
514 reviews78 followers
May 9, 2020
Pues quizás debería haber leído este libro hace 30 años, cuando se publicó, en aquel momento probablemente me hubiera reído con él.
En estos momentos y a pesar que por edad recuerdo las referencias a la actualidad de la época, no consigue arrancarme más que alguna sonrisa esporádica.
O no es el momento o no consigo entender el sentido del humor del señor Mendoza.
Profile Image for Jeraviz.
988 reviews605 followers
May 26, 2013
Me lo pasé en grande leyendo este libro. La mano de Eduardo Mendoza se nota en cada página.
Displaying 1 - 30 of 1,389 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.